Ο φράχτης που όλοι τώρα θέλουν

ΣΚΕΨΕΙΣ, ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΑΡΘΡΑ  

Ο φράχτης που όλοι τώρα θέλουν

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Το έστειλε ο Άρης Κρανιδιώτης

Protagon.gr

Κώστας Γιαννακίδης

    Αν δεν είχε κατασκευαστεί ο φράχτης στον Εβρο, το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας θα είχαν πέσει κορμιά. Και όμως, όταν ξεκίνησε η κατασκευή του, κόμματα, ΟΤΑ και συνδικαλιστές της Αστυνομίας ήταν απέναντι. Τώρα άπαντες, ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ, επιδοκιμάζουν την απόφαση για επέκτασή του. Ο διεθνιστικός οίστρος του 2015 εξαερώθηκε από την πραγματικότητα.

    Η πρώτη φορά που ακούσαμε για τον φράχτη στον Έβρο, ήταν το 2010, από τον Χρήστο Παπουτσή που, ως αρμόδιος υπουργός, έθεσε το σχέδιο σε τροχιά υλοποίησης. Με εξαίρεση τη δημοτική αρχή Ορεστιάδας, όπου και οριοθετήθηκε η κατασκευή, δεν ήταν πολλοί εκείνοι που πέταξαν τη σκούφια τους στον αέρα. Οι φορείς Τοπικής Αυτοδιοίκησης του Έβρου είχαν αντιρρήσεις. Λογικό. Αν προστατευτεί ένα σημείο, κάποια άλλα θα εκτεθούν ως πιο ευάλωτα. Οι συνδικαλιστές της Αστυνομίας είπαν ότι ο φράχτης δεν προσφέρει κάτι το ουσιαστικό αφού τα περάσματα είναι πολλά- δεν εξηγούσαν, όμως, γιατί τους ενοχλεί να υπάρχουν μερικά περάσματα λιγότερα. Και, φυσικά, τα κόμματα και οι οργανώσεις της Αριστεράς κατήγγειλαν την κατασκευή ως απάνθρωπη μεθόδευση κατά του δικαιώματος προσφύγων και μεταναστών στην ελεύθερη μετακίνηση. Ακόμα και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση, η νεολαία του κόμματος διαδήλωνε εναντίον του φράχτη, ζητώντας ανοιχτά σύνορα και χαρτιά για όλους.

    Στο μεταξύ, όμως, από το 2010, μέχρι το 2012 που, επί Δένδια, ξεκίνησε η κατασκευή, η αύξηση των ροών ήταν εκθετική. Χρειάστηκαν 6.000 κυβικά μέτρα σκυρόδεμα, 800 τόνοι χάλυβα και 140 χιλιόμετρα σύρμα.  Όταν ολοκληρώθηκε ο φράχτης, περιορίστηκαν θεαματικά οι παράνομες διελεύσεις κατά μήκος των 11 χιλιομέτρων που καλύπτει. Αυξήθηκαν, βέβαια, οι αφίξεις από τη θάλασσα. Δεν σημαίνει, όμως, ότι η κατασκευή του φράχτη ήταν μία τρύπα στο νερό. Αυτό αποδείχθηκε το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας. Αν δεν υπήρχε ο φράχτης, θα έπρεπε να πέσουν κορμιά, εκτός και αν οι ελληνικές δυνάμεις ασφαλείας επέτρεπαν την ελεύθερη διέλευση χιλιάδων ανθρώπων. 

    Τώρα η κυβέρνηση εξαγγέλλει την επέκταση του φράχτη στα 40 χιλιόμετρα, ίσως αργότερα και στα 60. Και εδώ, πάνω από το συρματόπλεγμα, προβάλλει κάτι χαριτωμένο. Δεν υπάρχει κανένας που να έχει αντίρρηση για τον φράχτη. Αν στο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχαν δουλειά για να «Μείνουμε Ορθιοι», ίσως ανέβαιναν για εθελοντικά μεροκάματα στην Έβρο. Ο Νίκος Βούτσης δήλωσε ότι «ο φράχτης μπορεί και πρέπει να γίνει».  Και όσο και αν έψαξα, πέρα από τις ανακοινώσεις που αναρτώνται στο indymedia, δεν βρήκα κάποιον να διαφωνεί με την επέκταση του φράχτη. Λογικό. 

    Η πραγματική ζωή δίνει συνήθως καρπαζιές ή, στην καλύτερη περίπτωση, μερικά φιλικά χτυπήματα στην πλάτη. Ο διεθνιστικός οίστρος του 2015 εξαερώθηκε από την πραγματικότητα. Και τα ιδεολογήματα, όσο και αν ευδοκιμούν σε συνθήκες δοκιμαστικού σωλήνα, όταν δοκιμάζονται από την αλήθεια χάνουν την ουσία τους. Δεν αποκλείεται δε, όταν παραδοθεί το πρώτο κομμάτι της επέκτασης να δούμε και υπερκομματική παρουσία μπροστά στο συρματόπλεγμα. Από δίπλα και οι φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι συνδικαλιστές της Αστυνομίας και κανένας πρώην νεολαίος του ΣΥΡΙΖΑ που αναβαθμίστηκε σε στέλεχος.