Αιγαίο- Πως «ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ» χωρίς να τον δίνουμε

ΣΚΕΨΕΙΣ , ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΑΡΘΡΑ,

Αιγαίο- Πως «ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ» χωρίς να τον δίνουμε

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/

ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)

    Η αποχώρηση, το μεσημέρι της Παρασκευής 23 Φεβρουαρίου 2018, του υπό σημαία BAHAMAS πλωτού γεωτρύπανου «SAIPEM 12000», από το οικόπεδο 3 της Κυπριακής ΑΟΖ, όπου επρόκειτο να κάνει έρευνες για λογαριασμό της ιταλικής πολυεθνικής εταιρείας πετρελαίου και φυσικού αερίου ΕΝΙ, στην οποία να σημειωθεί ότι η ιταλική κυβέρνηση συμμετέχει με μερίδιο 30,303%, έφερε στο προσκήνιο για μια ακόμη φορά τον «πόλεμο του Αιγαίου».

    Το «SAIPEM 12000», παρεμποδίστηκε από πέντε τουρκικά πολεμικά πλοία και όταν ο πλοίαρχός του απειλήθηκε με σύγκρουση, σε συνεννόηση με την ΕΝΙ, αναγκάστηκε να φύγει από την περιοχή και απέπλευσε για τις ακτές του Μαρόκου. Η ουσία είναι ότι ο στόχος της ΕΝΙ που ήταν η διενέργεια εργασιών στο οικόπεδο 3 της Κυπριακής ΑΟΖ, δεν κατέστη εφικτός εξαιτίας των τουρκικών απειλών.

    Δυστυχώς για την Ελλάδα, η Τουρκία, από το 1976, «κερδίζει» αυτόν τον «πόλεμο» χωρίς να τον διεξάγει αλλά, μέσα από τις κρίσεις που δημιουργεί, σέρνει τον αντίπαλο σε διαπραγματεύσεις και μετά από ένα «ανατολίτικο παζάρι» πάντα κάτι κερδίζει.

Ας θυμηθούμε…

    Η κρίση του Ιουλίου 1976, με το τουρκικό ερευνητικό «ΧΟΡΑ», έσυρε την Ελλάδα σε διάλογο με την Τουρκία που κατέληξε την 11 η Νοεμβρίου 1976 στο «Πρωτόκολλο της Βέρνης», μεταξύ Καραμανλή και Ντεμιρέλ, που προβλέπει   αμοιβαία αποχή Ελλάδας και Τουρκίας από έρευνες στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, δηλαδή έξω από τα 6 ναυτικά μίλια των χωρικών υδάτων και των δυο χωρών.

    Η κρίση του Μαρτίου 1987, με το ίδιο τουρκικό ερευνητικό μετονομασμένο σε «ΣΙΣΜΙΚ Ι», έσυρε και πάλι την Ελλάδα σε διάλογο με την Τουρκία που κατέληξε σε δυο Συμφωνίες:

      (ι) Η «Συμφωνία του   Νταβός», τον Ιανουάριο του 1988, όπου στο Νταβός της Ελβετίας, οι Πρωθυπουργοί Ανδρέας Παπανδρέου και   Τουργκούτ Οζάλ αποφάσισαν το «μη πόλεμο», συμφωνώντας να εντείνουν τις προσπάθειές τους για να μην προκύψει άλλη κρίση μεταξύ των δύο χωρών, να συναντιούνται τουλάχιστον μία φορά το χρόνο και να εγκαταστήσουν απευθείας τηλεφωνική γραμμή…

    Η Συμφωνία επικυρώθηκε με την υπογραφή Μνημονίου μεταξύ Παπούλια και Γιλμάζ στο οποίο προβλεπόταν ότι ασκήσεις των δυο χωρών στα διεθνή ύδατα και το διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου που απαιτούσαν έκδοση NOTAM ή NAVTEX δεν θα γίνονταν για μεγάλα χρονικά διαστήματα καθώς και σε τουριστική περίοδο ή κατά τη διάρκεια θρησκευτικών και εθνικών εορτών των δυο χωρών.

      (ιι) Η «Συμφωνία της Βουλιαγμένης», το Μάιο του 1988, όπου οι δύο Πρωθυπουργοί Ανδρέας Παπανδρέου και   Τουργκο ύ τ Οζάλ, συναντήθηκαν στον «Αστέρα Βουλιαγμένης» και αποφάσισαν να παγώσει κάθε έρευνα στο Αιγαίο έξω από τα χωρικά ύδατα των δύο πλευρών…

    Η κρίση των Ιμίων, τον Ιανουάριο του 1996, που με την αποδοχή της προτροπής Ρ. Χόλμπουργκ για αμοιβαία αποχώρηση, δώσαμε στους Τούρκους το δικαίωμα να δημιουργήσουν τη θεωρία των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο.

    Ακολούθησε η «Συμφωνία της Μαδρίτης», όπου στη Μαδρίτη, στις 8 Ιουλίου του 1997, ο Έλληνας πρωθυπουργός Κ. Σημίτης και ο Τούρκος πρόεδρος Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ υπέγραψαν κοινή δήλωση, γνωστή ως «Συμφωνία της Μαδρίτης», στην οποία, για πρώτη φορά, γινόταν αναφορά σε ’’ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο.

***

    Οι στιγμές που περνάμε είναι κρίσιμες. Έχουμε να κάνουμε με μια Τουρκία η οποία δεν είναι απλά προκλητική αλλά και επιθετική. Μια Τουρκία, η οποία σε πείσμα του Διεθνούς Δικαίου γενικότερα και της Διεθνούς Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS 1982) ειδικότερα, δείχνει όχι μόνο στους Έλληνες αλλά και στους Διεθνείς Οργανισμούς ότι αυτή είναι το αφεντικό στο Αιγαίο και στην Ν.Α Μεσόγειο. Στόχος της, μια de facto αλλαγή του status quo του Αιγαίου και όχι μόνο.

    Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Συρόμαστε, δήθεν χάριν της ειρήνης και ουσιαστικά χάριν των συμφερόντων, ολοταχώς στο σπάσιμο των συνόρων μας από τον Έβρο μέχρι το Καστελόριζο και από το Νέστο μέχρι την Κρήτη. Συρόμαστε, ολοταχώς στη συνδιαχείριση* του Αιγαίου.

    Είναι καθήκον μας, όσοι πιστεύουμε στο Θεό, που διάλεξε τη γλώσσα του Έθνους μας για να γραφεί ο αιώνιος λόγος Του, να δείξουμε και σ’ αυτό το θέμα τη σωστή και καθοδηγητική συμπεριφορά. Να αγαπήσουμε πολύ τη πατρίδα μας η οποία είναι ποτισμένη με τα αίματα χιλιάδων Ηρώων και Μαρτύρων. Να την τιμούμε και να την υπερασπιζόμαστε.

    Συγχρόνως ας προσευχόμαστε για την Πατρίδα μας να την προστατεύει ο Θεός από κάθε κίνδυνο. Ας προσευχόμαστε μαζί με την Εκκλησία μας, που δέεται ακατάπαυστα «υπέρ… πάσης πόλεως και χώρας» και «υπέρ του ευσεβούς ημών έθνους». Είναι αυτό χρέος για όλους εκείνους που στο πέρασμα των αιώνων όρθωσαν το ανάστημά τους, για να μείνει η Πατρίδα μας ελεύθερη.

* Στις 8 Φεβρουαρίου 2005, η Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κ Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη υποδεχόμενη τον εκλεγέντα Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια, είπε «…τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν χάριν της ειρήνης…» και στις 20-8-2011 άρθρο στην Εφημερίδα ‘Η ΑΥΓΗ’ σελ. 19 με τίτλο «Η συνεκμετάλλευση του Αιγαίου ως η μόνη θετική προοπτική για την Ειρήνη».