«Περσινά ξινά σταφύλια» η λίστα με τους οφειλέτες
Εβγαλε την... υποχρέωση με τη δημοσιοποίηση
της λίστας η ΓΓΔΕ, χωρίς
διαχωρισμό ανάμεσα στα εισπράξιμα και τα «πεθαμένα» χρέη. Τα γνωστά
ονόματα, τα νέα «φέσια», το αναγκαίο αλλά πολιτικά ευαίσθητο «ξεσκαρτάρισμα»
και τα αναπάντητα ερωτήματα.
Στην ελληνική μυθολογία, ο Χάρος ήταν ο πορθμέας του Άδη. Μετέφερε
με τη βάρκα του τους πρόσφατα αποθανόντες από τη μια όχθη του ποταμού Αχέροντα στην άλλη, όπου σύμφωνα με τη
μυθολογία βρισκόταν η είσοδος του Άδη. Οι νεκροί έπρεπε οπωσδήποτε να
πληρώσουν στον Χάροντα έναν
οβολό (ένα κέρμα) για τα ναύλα. Γι' αυτό στην αρχαία Ελλάδα
τοποθετούσαν πάντα έναν οβολό κάτω από τη γλώσσα των νεκρών σωμάτων πριν τα
ενταφιάσουν, για να έχει να πληρώσει ο νεκρός τον Χάροντα. Όσοι
δεν είχαν να πληρώσουν ήταν καταδικασμένοι να περιπλανιούνται στις όχθες του
Αχέροντα για εκατό χρόνια!
Ε, και
το υπουργείο Οικονομικών, 100 χρόνια να δημοσιοποιεί την περιλάλητη λίστα των
φοροφυγάδων, δεν πρόκειται να εισπράξει ούτε ένα ευρώ από τους οικονομικά
πεθαμένους!
Το σίριαλ με τη δημοσιοποίηση μιας λίστας
με εταιρίες-φαντάσματα και φυσικά πρόσωπα που χρωστάνε κάποια δισ. ευρώ
στο Δημόσιο εδώ και χρόνια από
φόρους και πρόστιμα, τα οποία ποτέ δεν πληρώνονται και συνέχεια αυξάνονται,
συνεχίζεται για τυπικούς και όχι ουσιαστικούς λόγους.
Η Γενική Γραμματεία
Δημοσίων Εσόδων, για να βγει από την υποχρέωση απέναντι στους
δανειστές και το μνημόνιο, ανήρτησε στην ιστοσελίδα της τα ονόματα με τους 13.730 μεγαλύτερους οφειλέτες του κράτους.
Στον μακρύ κατάλογο δεν υπάρχει κανείς
διαχωρισμός των χρεών, ανάμεσα σε αυτά που μπορούν να εισπραχθούν και στα
ανεπίδεκτα είσπραξης.
Στον ίδιο κατάλογο, και τα παλαιά χρέη και τα φρέσκα. Και οι
«ζωντανοί» και οι «πεθαμένοι».
Η χθεσινή «μαύρη λίστα» αποτελεί μια επανέκδοση εκείνης του 2012, στην οποία φιλοξενούνται επιχειρήσεις που έχουν πτωχεύσει εδώ
και αρκετές δεκαετίες, εταιρίες-μαϊμού που εξέδιδαν πλαστά και εικονικά
τιμολόγια, πρώην μεγαλομέτοχοι ΠΑΕ, πολιτικοί παράγοντες της χώρας που
βρίσκονται στο εδώλιο της δικαιοσύνης, ακόμη και μεγαλοτραπεζίτες όπως ο Γιώργος
Kοσκωτάς, το όνομα του οποίου συνδέθηκε με το
μεγαλύτερο οικονομικό σκάνδαλο που συγκλόνισε την Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας
του '80.
Στη λίστα «φιγουράρουν» ακόμη οι οφειλές του ιστορικού
καταστήματος «Μινιόν»,
της κλωστοϋφαντουργίας «Πειραϊκή-Πατραϊκή»,
αλλά και τα χρέη της «Ακρόπολις
χρηματιστηριακή».
Οι ιθύνοντες του υπουργείου Οικονομικών
θεωρούν ότι με το επικοινωνιακό τέχνασμα της δημοσιοποίησης του καταλόγου με
χιλιάδες ονόματα οφειλετών, θα...
αναστηθούν οι προαναφερθείσες εταιρείες για να πληρώσουν τα χρέη δισ. ευρώ που
οφείλουν.
Σε κάθε περίπτωση, πιο ενδιαφέρον θα ήταν
να ενημέρωνε το υπουργείο Οικονομικών για το ποια μέτρα αναγκαστικής είσπραξης
έλαβε στην ώρα τους, σε βάρος όσων πραγματικά είχαν να πληρώσουν και δεν πλήρωναν
τους φόρους τους αλλά και σε βάρος των κακοπληρωτών, οι οποίοι σαφώς και
υπάρχουν στη λίστα των ληξιπροθέσμων, όπως και στα «κόκκινα» δάνεια.
Μόνο που η στόχευση σε συγκεκριμένες
υποθέσεις, με ουσιαστικό φορολογικό ενδιαφέρον, απαιτούσε και απαιτεί ένα
γενναίο «ξεσκαρτάρισμα» της
λίστας, προκειμένου οι εισπρακτικοί μηχανισμοί του υπουργείου να επικεντρωθούν
μόνο σ' αυτές τις περιπτώσεις.
Πράγμα που μέχρι σήμερα δεν έγινε λόγω των
λαϊκίστικων αντιδράσεων από όλο το φάσμα του πολιτικού κόσμου, με σύνθημα «μη χαρίζετε τα χρέη στους φοροφυγάδες».
Η πιο σοβαρή προσπάθεια να ξεκαθαρίσει η «ήρα από το σιτάρι» στο μείζον ζήτημα των
ληξιπρόθεσμων οφειλών των φορολογουμένων προς το Δημόσιο έγινε από τον πρώην
υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου.
Ωστόσο, η προσπάθεια αυτή δεν τελεσφόρησε
καθώς προσέκρουσε στις προαναφερθείσες αντιδράσεις, με αποτέλεσμα μέχρι σήμερα
να επαναλαμβάνεται ένας κατάλογος που μικρή σημασία έχει για τον κρατικό
κορβανά.
Δεν εφαρμόστηκε καν ο νόμος που ψηφίστηκε
αργότερα και προβλέπει ότι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές που είναι ανεπίδεκτες
είσπραξης μπαίνουν στο «ψυγείο»
και εφόσον προκύψουν καινούργια πληροφοριακά στοιχεία, μεταφέρονται στον
κατάλογο με τις υποθέσεις που θεωρούνται εισπράξιμες.
Για την
ιστορία, οι 13.730 οφειλέτες χρωστούν στο ελληνικό δημόσιο περί τα 83 δισ. ευρώ.
Από το ποσό αυτό εισπράξιμο θεωρείται το 15%
ή 12,5 δισ. ευρώ. Κι όμως η
φορολογική διοίκηση δεν μπήκε στον κόπο, όπως προαναφέρθηκε, να ξεχωρίσει ποιες
οφειλές μπορούν να εισπραχθούν και ποιες όχι.
Γι' αυτό και από τα περίπου 88 δισ. ευρώ που έχουν φθάσει σήμερα -συνολικά-
τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο, είναι αμφίβολο εάν είναι εισπράξιμα τα 12-15 δισ. ευρώ, όπως υποστήριξε πρόσφατα στη
Βουλή και ο υπουργός Οικονομίας Γιώργος
Σταθάκης, αλλά και πολλοί άλλοι υπουργοί που έχουν θητεύσει παλαιότερα
στα οικονομικά υπουργεία.
Μόνο από τις αρχές του έτους μέχρι τον
περασμένο Απρίλιο προστέθηκαν στη μεγάλη
δεξαμενή των ληξιπρόθεσμων οφειλών των πολιτών προς την εφορία άλλα 4,330 δισ. ευρώ.
Στα τέλη του 2015,
τα ληξιπρόθεσμα ήταν 83,5 δισ. ευρώ,
και έπεται συνέχεια όσο αυξάνεται η φορολογία και μειώνονται τα εισοδήματα.
Ο Ιανουάριος
ξεκίνησε με «φέσια»
1,456 δισ. ευρώ. Τον Φεβρουάριο ο λογαριασμός σκαρφάλωσε στα 2,755 δισ. ευρώ, τον Μάρτιο
στα 3,636 δισ. ευρώ και τον Απρίλιο οι συνολικές από τις αρχές του έτους νέες
ληξιπρόθεσμες οφειλές ανήλθαν σε 4,330
δισ. ευρώ.
Από αυτά τα «φέσια», μέσω ρυθμίσεων και μπαράζ κατασχέσεων η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων έχει καταφέρει να εισπράξει 568 εκατ. ευρώ. Από τα παλαιά
ληξιπρόθεσμα, των 83 δισ. ευρώ, οι
εισπράξεις -με
τα ίδια μέσα- από τις αρχές του έτους ανέρχονται σε 1,060 δισ. ευρώ. Στο ίδιο διάστημα διαγράφησαν ως
ανεπίδεκτες είσπραξης συνολικές οφειλές μόνο 382
εκατ. ευρώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου