To Kύμα των Προσφύγων και των Παράνομων Μεταναστών .

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΩΝ 

To Kύμα των Προσφύγων και των Παράνομων Μεταναστών .

Απειλή για τη Χώρα μας αλλά και για τα Θεμέλια της Ευρώπης

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Εφημερίδα ‘’ΕΘΝΙΚΗ ΗΧΩ’’ Δεκεμβρίου 2015

Γράφει ο ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ Ν. ΔΑΝΙΑΣ Υποστράτηγος ε.α . Πρόεδρος ΔΣ/Ε.Α.Α.Σ.

    Το  έτος  2015  έκλεισε με  την  προσφυγική  - μεταναστευτική  κρίση στην ευρύτερη περιφέρειά μας να γιγαντώνεται τραγικά και, εξελισσόμενη σε μείζονα ανθρωπιστική κρίση, να αποτελεί την μεγαλύτερη πρόκληση αλλά και σημαντική απειλή για την Ευρώπη και την Χώρα μας.

    Καθημερινά εδώ και πολλούς μήνες γινόμαστε θεατές  από  τα  ΜΜΕ  φρικιαστικών  εικόνων πνιγμένων ανθρώπων (ακόμη και μικρών παιδιών) που ανασύρονται από τα νερά ή εκβράζονται στις ακτές της Μεσογείου . Παράλληλα βλέπουμε τις ατέλειωτες ουρές προς τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης εκπατρισμένων και αβοήθητων ατόμων από την Ασία και την Αφρική, τα οποία οι χώρες τους δεν μπορούν να εκθρέψουν, ενώ η γηραιά μας Ήπειρος, σήμανε κόκκινο  και  δύσκολα  θα  μπορέσει  να  δεχτεί άλλους.

    Είναι όμως πασιφανές ότι η Ευρώπη αδιαφόρησε στην αντιμετώπιση του φαινομένου της παράνομης μετανάστευσης και διακίνησης ανθρώπων, το οποίο ταλάνισε και την πατρίδα μας  τις  τελευταίες  δεκαετίες  και  κατέστη κύριος παράγων της ολόπλευρης μας κρίσης.

    Για να αντιληφθούμε το μέγεθος της ευθύνης, τόσο της ΕΕ όσο και της Χώρας μας, πριν αναφερθούμε  στις  τελευταίες  εξελίξεις  σχετικά με  το  προσφυγικό  –  μεταναστευτικό  θέμα, κρίνεται σκόπιμο να υπογραμμίσουμε τα ακόλουθα: Η παράνομη  διακίνηση και  εκμετάλλευση  ανθρώπων δεν αποτελεί μόνο έγκλημα, αλλά  μεγίστη  καταπάτηση  των   ανθρωπίνων δικαιωμάτων  και  σύγχρονη  μορφή δουλείας.

    Επίσης, αποτελεί την τρίτη σε μέγεθος παράνομη δραστηριότητα απόκτησης χρημάτων σε παγκόσμιο επίπεδο μετά τη διακίνηση όπλων και ναρκωτικών, χαρακτηρίζεται δε ως έγκλημα υψηλού κέρδους και χαμηλού κινδύνου.

    Η  φτώχεια  και  η  ανεργία,  οι  φυσικές  καταστροφές  και  οι  ένοπλες  συγκρούσεις  θέτουν τους ανθρώπους σε καταστάσεις τρωτότητας, αποδυναμώνουν  ή  καταστρέφουν  τις  οικογενειακές δομές υποστήριξης, τους μηχανισμούς κοινωνικής  πρόνοιας  και  αυτοάμυνας,  που  θα δρούσαν σε άλλες καταστάσεις ως ασπίδα κατά του δουλεμπορίου. Η διαφθορά επίσης είναι ένας σοβαρός παράγοντας δημιουργίας και συντήρησης του υπόψη φαινομένου. Οι εγκληματικές ομάδες, οι οποίες εμπλέκονται στην παράνομη διακίνηση και εκμετάλλευση ανθρώπων, δύναται να εμπλέκονται επίσης και σε άλλες μορφές διεθνούς οργανωμένου εγκλήματος όπως διακίνησης ναρκωτικών και  όπλων,  χρησιμοποιώντας  τα  ίδια  μέσα  μεταφοράς και τα ίδια δρομολόγια. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι ομάδες, οι οποίες συνδράμουν την υπόψη διακίνηση δείχνουν υψηλό βαθμό αποδοχής αυτής της παρανομίας καθώς και υψηλό βαθμό ικανότητας  συνεργασίας  με  άλλες  παράνομες ομάδες διαμέσου των συνόρων, άσχετα με τις  εθνικές  διαφορές,  ακόμη  και  σε  μέρη όπου παρατηρούνται και συγκρούσεις.

    Επίσης, λογικό θα ήταν η διεθνής κοινή γνώμη και οι διεθνείς οργανισμοί να αναμένουν και να απαιτούν επέμβαση και επίλυση του υπόψη προβλήματος από τους μεγάλους, οι οποίοι με παραλείψεις των ή ενέργειες (ένοπλες επεμβάσεις – πολιτική, κοινωνική αποσταθεροποίηση σε αρκετά κράτη) προκαλούν ή εντείνουν το υπόψη φαινόμενο.

    Τα  κράτη  όμως  συνήθως,  ανάλογα  με τους  στρατηγικούς  τους  στόχους  και  τα  συμφέροντά τους, λειτουργούν υπέρ ή κατά του φαινομένου  όπως  στη  δική  μας  περίπτωση  η  Τουρκία,  που ευνοεί τη παράνομη μετανάστευση εις βάρος μας. Σε ότι αφορά την παράνομη μετανάστευση και την μεταναστευτική πολιτική στη χώρα μας, η υπογραφή της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ (18-2-2003) σύμφωνα με την οποία ο παράνομος μετανάστης παραμένει ή επαναπροωθείται στην  αρχική  χώρα  εισόδου  της  ΕΕ  (στις  περισσότερες περιπτώσεις δυστυχώς είναι η χώρα μας), οι τελευταίες τροποποιήσεις στην απόδοση Ελληνικής Ιθαγένειας, οι χορηγούμενες άδειες παραμονής σε παρανόμους μετανάστες  και  οι  μειώσεις  στις  ποινές  των  δουλεμπόρων κρίνονται λίαν αρνητικές για την αντιμετώπιση του θέματος.

    Επιπρόσθετα η έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής δεν δημιούργησε  συνθήκες  που θα ευνοούν τη μετανάστευση στη χώρα μας ανθρώπινου δυναμικού με δεξιότητες και επιστημονική γνώση. Μόνο οι ανειδίκευτοι  και  οι  απελπισμένοι κατέκλυσαν κάθε ελληνική γωνιά. Αντίθετα από τη χώρα μας μεταναστεύουν νέοι με επιστημονικές γνώσεις και τεχνικές δεξιότητες.

    Η Δημόσια διοίκηση έδειξε σημαντικό έλλειμμα οργανωτικής προετοιμασίας και αποτελεσματικότητας για να αντιμετωπίσει  μια  τέτοια  πρόκληση  όπως  της  μαζικής μετανάστευσης  –  λαθρομετανάστευσης  και  του  προσφυγικού  κύματος.  Ως  ανασταλτικοί  παράγοντες  θεωρούνται η έλλειψη διερμηνείας, η γραφειοκρατία, η κακή οργάνωση  των  υπηρεσιών,  η  έλλειψη  υποδομών  και προσωπικού, για την φύλαξη και την επαναπροώθηση των παρανόμων μεταναστών, η έλλειψη επαρκούς ενημέρωσης των υπαλλήλων και τέλος η έλλειψη συντονισμού μεταξύ των εμπλεκομένων πολιτικών φορέων. Ας έλθουμε όμως στις τελευταίες δραματικές εξελίξεις.

    Περίπου  ένα  εκατομμύριο  άνθρωποι  αναγκάστηκαν  να εγκαταλείψουν  τις  χώρες  τους  μέσα  στο  2015  για  να βρουν ασφαλές καταφύγιο στην Ευρώπη. Στην συντριπτική τους  πλειοψηφία  προέρχονται  από  εμπόλεμες.  Χώρες και κυρίως από τη Συρία, το  Αφγανιστάν και το Ιράκ. Ο ένας στους δύο ανθρώπους που διέσχισαν τη Μεσόγειο την περασμένη χρονιά ήταν Σύρος πρόσφυγας. Συγκεκριμένα 802.786 από αυτούς τους ανθρώπους πέρασαν από τα ελληνικά νησιά. Κάποιοι άλλοι δεν τα κατάφεραν.

    Μέσα στο 2015, τουλάχιστον 720 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο Αιγαίο.

    Σύμφωνα με έκθεση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες ο αριθμός τους έχει αυξηθεί κατά 45% από το 2011, ενώ για το 2015 η εκτίμηση ήταν ότι ο αριθμός εκτοπισμένων και προσφύγων στον κόσμο, θα υπερέβαινε τον αντίστοιχο του 2014, που ήταν 59,5 εκατομμύρια. Οι χώρες της υποσαχάριας Αφρικής φιλοξενούν τους περισσότερους πρόσφυγες (4,1 εκατομ.), ακολουθεί η περιοχή Ασίας- Ειρηνικού (3,8 εκατομ.), η Ευρώπη (3,5 εκατομ.), η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική (3 εκατομ.)

    Τέλος, αναφορικά με τις επιστροφές των οικονομικών μεταναστών  που  δεν  δικαιούνται  διεθνή  προστασία,  η έκθεση τονίζει πως η Ελλάδα εξακολουθεί να στερείται “συνολικής  στρατηγικής  επιστροφών”  και  “δεν  έχει επαρκείς δυνατότητες κράτησης παράτυπων μεταναστών” έτσι ώστε να αποτρέπει την “εξαφάνισή” τους πριν την “επιστροφή τους”.

    Σημειώνεται ότι στον ΟΗΕ υπάρχει η άποψη, ότι όποιος διαφεύγει του πολέμου ή συνθηκών σχετικών με αυτόν, όπως λιμού, απομάκρυνσης από την εστία του, δύναται να θεωρηθεί ως φυγάς. Ο πραγματικός  πρόσφυγας, ως γνωστόν, θα πρέπει να παραμείνει  στην  πρώτη ασφαλή χώρα που συναντά αφού εγκαταλείψει την δική του και να επιστρέψει στην χώρα προέλευσής του μόλις ομαλοποιηθεί η κατάσταση.   Σε πολλές περιπτώσεις οι παράνομοι μετανάστες δεν διαθέτουν κανένα έγγραφο που να πιστοποιεί την χώρα προέλευσής  ενώ  αρκετοί  από  εκείνους  που  αιτούνται άσυλο είναι στην ουσία παράνομοι οικονομικοί μετανάστες και  ισχυρίζονται  ότι  προέρχονται  είτε  από  χώρες  προέλευσης  προσφύγων  (π.χ.  Ιράκ),  είτε  από  χώρες  στις οποίες δεν υπάρχει η δυνατότητα επαναπατρισμού τους (π.χ. Αφγανιστάν).

    Οι πολιτικοί στη Δύση δείχνουν μέχρι στιγμής να μην έχουν αντιληφθεί τους νέους κινδύνους που αναδύονται, όπως σημειώνουν χαρακτηριστικά οι «New York Times», κινδύνους που έχουν να κάνουν κυρίως με δύο πράγματα: με τη σταθερότητα στο Αφγανιστάν από τη μία και με τις προσφυγικές  πιέσεις  που  δέχεται  η  Ευρώπη  από  την άλλη. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι λόγω Συρίας η ΕΕ «ήδη ζει τη μεγαλύτερη προσφυγική κρίση μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο». Με δεδομένο ωστόσο ότι η κατάσταση εντός  του  Αφγανιστάν  επιδεινώνεται  και  μάλιστα  με ραγδαίο ρυθμό, οι προσφυγικές ροές είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα γιγαντωθούν.

    Το Ιράν και το Πακιστάν, παραδοσιακοί προορισμοί για τους  Αφγανούς,  πλέον  δεν  δείχνουν  διάθεση  να  υποδεχθούν νέα καραβάνια προσφύγων. Αντιθέτως, μάλιστα, προχωρούν σε μαζικές απελάσεις ή αρνούνται να ανανεώσουν τις άδειες παραμονής χιλιάδων από τους συνολικά...  εκατομμύρια  Αφγανούς  που  ήδη  βρίσκονται εντός των συνόρων τους. Ως εκ τούτου τα νέα καραβάνια των προσφύγων «έχουν αρχίσει να κατευθύνονται προς την Ευρώπη».

    Η Τουρκία σταθερά τα τελευταία χρόνια παραμένει η βασική πύλη εισόδου παράνομων μεταναστών και προσφύγων στην Ελλάδα και την Ευρώπη και για ευνόητους λόγους  κάθε  συνεργασία  θεωρείται  εκ  των  προτέρων τουλάχιστον προβληματική. Η γείτων χώρα πρέπει να πιεσθεί σχετικά από τη διεθνή κοινότητα και δη από την ΕΕ.

    Η Τουρκία δεν έχει δώσει επαρκείς αποδείξεις ότι έχει καταφέρει να μειώσει  τις  μετακινήσεις  μεταναστών προς τα ελληνικά νησιά, δύο εβδομάδες μετά την υπογραφή συμφωνίας, με την οποία δεσμεύτηκε γι’αυτό, αναφέρει έγγραφο της κυβέρνησης του Λουξεμβούργου, το οποίο επικαλείται το Reuters.

    Το εν λόγω έγγραφο της κυβέρνησης  του  Λουξεμβούργου,  που  είχε την  προεδρία  της  ΕΕ  μέχρι  1-1-16, αναφέρει ότι κατά μέσον όρο 4.000 άτομα φτάνουν καθημερινά στην Ελλάδα από την Τουρκία, από τις 29 Νοεμβρίου και μετά. Πρόκειται για «μικρή μείωση» έναντι των 5.000-6.000 που σημειωνόταν στις αρχές του μήνα, αλλά αυτό δεν οφείλεται υποχρεωτικά στη στάση της Τουρκίας.

    Σχετικά με τη μελλοντική στάση της Τουρκίας εκτιμάται αφενός ότι η Άγκυρα παρά τις όποιες υποσχέσεις της δεν πρόκειται να προβεί σε άμεσες ενέργειες για τον περιορισμό των μεταναστευτικών ροών ή την εξουδετέρωση των συμμοριών διακινητών και αφετέρου ότι θα συνεχίσει να αξιοποιεί το χαρτί του μεταναστευτικού στις σχέσεις με τη χώρα μας αλλά και τις χώρες της ΕΕ και την ίδια την Ένωση .  Αξιοσημείωτο είναι ότι η Τουρκία δεχόμενη συνεχώς πρόσφυγες και παράνομους μετανάστες λόγω των ενόπλων συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή, δύναται ως  δεξαμενή  αυτών  να  ανοιγοκλείνει  τη  «στρόφιγγα» κατά βούληση. Επίσης κι αν ακόμα επικρατήσει ηρεμία είναι  βέβαιο  ότι  θα  απαιτηθούν  πολλά  χρόνια  για  την ανάπτυξη της περιοχής και την επάνοδο κάποιου αριθμού από τους πρόσφυγες .

    Οι Επιπτώσεις της παράνομης μετανάστευσης και του προσφυγικού  κύματος  στη  Χώρα  μας  αφορούν  όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής μας ενώ δεν ελλείπουν μακροπρόθεσμα και σοβαροί εθνικοί κίνδυνοι, οι οποίοι έχουν αναλυθεί δεόντως σε προγενέστερη αρθογραφία της εφημερίδας μας. Σε ότι αφορά την ΕΕ οι μεταναστευτικές ροές απειλούν πλέον  τα  θεμέλιά  της  (η  σύγκρουση  των  πολιτισμών λαμβάνει χώρα ήδη μέσα από τη πόρτα της) και κατά τη γνώμη αρκετών απαιτείται εκ μέρους της ενιαία και ολοκληρωμένη πολιτική, η οποία θα διασφαλίζει τη συνοχή μεταξύ των εσωτερικών και εξωτερικών της συνόρων.

    Για να έχει δε μακροχρόνια αποτελέσματα θα πρέπει να  δίνει  έμφαση  στην  αντιμετώπιση  των  βαθύτερων αιτίων του προσφυγικού – μεταναστευτικού φαινομένου που  είναι  οι  πόλεμοι,  η  πολιτική  αστάθεια,  η  φτώχεια (διαφορές Νότου- Βορά) η διαφθορά και η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (παράνομη διακίνηση και εκμετάλλευση ανθρώπων) .

    Η χώρα μας μετά τις τελευταίες κατακλυσμιαίες εξελίξεις στο προσφυγικό ζήτημα ασφαλώς πρέπει να διεθνοποιήσει το θέμα αλλά όλοι μας, με βάση και τα προαναφερόμενα, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το κύριο βάρος και η ευθύνη θα πέφτει στους ώμους της, στους θεσμούς και πάνω από όλα στο λαό της.