ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ ΤΩΝ ΕΛΠΙΔΩΝ
Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Άλλοτε απελπίζομαι, άλλοτε
αισιοδοξώ
Άλλοτε γίνομαι αλλιώτικος, άλλοτε
ελπίζω και το ξεπερνώ
Ζητώ ένα δάνειο ελπίδων τώρα που
δεν το βγάζω πέρα
Αισθάνομαι χαμένος, τώρα που με
πήρε η κατηφόρα.
Παράλογοι συλλογισμοί, αφοσιωμένοι
στη σιωπή
Ανήμπορος κάτι να πω, οι πόνοι μου
περνούν βουβοί
Μια καρδιά γεμάτη σκάγια,
περπατάει στην στράτα
Χρειάζομαι το δάνειο των ελπίδων,
ζωή το μαρτύριο σταμάτα.
Θάναι το τελευταίο δάνειο στη
φανερή του κόσμου κρίση
Με αυτό η ψυχή θα πλημυρίσει,
ελπίδες να τρυγήσει
Καινούργια ζωή σαν την παλιά, να
χαρούνε οι αισθήσεις
Να φύγουν οι καημοί, να αλλάξουν
διάθεση και οι συνειδήσεις.
Δώς μου μια ευκαιρία, να δώσω
τέρμα στο μαρτύριο
Τώρα που με πήρε η κατηφόρα, φρένο
σε τόσα όνειρα θαμμένα
Να πορευθώ, να μην αλλάξω πορεία,
με το ίδιο εισιτήριο
Το δάνειο των ελπίδων, τι γράφω
τώρα τάχω χαμένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου