Ένα πολύ ωραίο και νοσταλγικό έργο θυμήθηκα από το κείμενο αυτό: "ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ'42". Μπορείτε να το βρείτε εδώ: https://www1.attacker.tv/watch-movie/summer-of-42-2330.5313565
ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ «ΕΚΕΙΝΟ»…!!! Ο!! Tempora, O!! mores…( Ώ!!! εποχές, Ώ!!! ήθη) (Κικέρων)(1) Καιροί που δεν γυρίζουνε, στιγμές που δεν ξεχνιούνται, χρόνια παλιά που διάβηκαν κι όλο μπροστά…πετιούνται!!! Της νοσταλγίας μουσικές, του παραδείσου πλάνα, των αναμνήσεων τροφές και των ονείρων «μάννα»!!!
Πότε και πώς διαβαίνουνε χωρίς ποτέ να φεύγουν… Πώς το παρόν γεμίζουνε, τη λησμονιά αποφεύγουν… Γίνονται έμπνευσης πηγές και της Εδέμ εικόνες, μένουν καρδιάς, ψυχής και νού, ασάλευτοι πυλώνες!!!
Είναι τ’ αθάνατο νερό του αιωνίου κάλους, που κάποτε το ήπιαμε σε κάποιους κόσμους άλλους, όταν η νιότη και οι καιροί μας άνοιγαν τις πύλες εκεί που της χαράς το φώς έδιωχνε τις μαυρίλες… Κι όταν στο διάβα βγαίνουνε σκιές παραλλαγμένες που τις ελπίδες, τις χαρές τις δείχνουν προδομένες τότε, η νοσταλγία μας στο παρελθόν γυρίζει την ευτυχία των στιγμών εκείνων μας θυμίζει!!!
Άσπλαχνε χρόνε, δόλιε και ύπουλη σκουριά μας, όσο κι αν φθείρεις τα φθαρτά της ύλης σώματά μας, εκείνες τοι λαμπρές στιγμές, με τ’ άχραντά τους δώρα, ποτέ δεν θα’ ναι παρελθόν, παρά, μετά και τώρα!!!
(1): Παρά το γεγονός ότι ο Κικέρων με τη φράση αυτή στηλίτευσε το κίνημα του Κατηλίνα, εν τούτοις, αυτή η φράση έχει έκτοτε καταστεί κλασική έννοια της νοσταλγίας του παρελθόντος.
ΣΗΜ: Το ποίημα προέκυψε από συνειρμούς που γέννησε το δημοσίευμα του συναδέλφου Ανδρέα Μελεζιάδη: « το Καλοκαιρι εκείνο…»
Θερμά συγχαρητήρια και στον Ανδρέα και στον Στρατηγό κ. Τόρβα για το καταπληκτικό πόνημά του. Εγώ δεν σου κρύβω ότι είναι αμέτρητες οι φορές, που ακούγοντας τραγούδια εκείνης της εποχής, δάκρυσα.
.jpg)
Ένα πολύ ωραίο και νοσταλγικό έργο θυμήθηκα από το κείμενο αυτό: "ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ'42".
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορείτε να το βρείτε εδώ: https://www1.attacker.tv/watch-movie/summer-of-42-2330.5313565
Τα ιδια συναισθηματα ειχαμε και εχουμε ακομα αναπολωντας τα χρονια εκεινα,Ανδρεα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ «ΕΚΕΙΝΟ»…!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ!! Tempora, O!! mores…( Ώ!!! εποχές, Ώ!!! ήθη)
(Κικέρων)(1)
Καιροί που δεν γυρίζουνε, στιγμές που δεν ξεχνιούνται,
χρόνια παλιά που διάβηκαν κι όλο μπροστά…πετιούνται!!!
Της νοσταλγίας μουσικές, του παραδείσου πλάνα,
των αναμνήσεων τροφές και των ονείρων «μάννα»!!!
Πότε και πώς διαβαίνουνε χωρίς ποτέ να φεύγουν…
Πώς το παρόν γεμίζουνε, τη λησμονιά αποφεύγουν…
Γίνονται έμπνευσης πηγές και της Εδέμ εικόνες,
μένουν καρδιάς, ψυχής και νού, ασάλευτοι πυλώνες!!!
Είναι τ’ αθάνατο νερό του αιωνίου κάλους,
που κάποτε το ήπιαμε σε κάποιους κόσμους άλλους,
όταν η νιότη και οι καιροί μας άνοιγαν τις πύλες
εκεί που της χαράς το φώς έδιωχνε τις μαυρίλες…
Κι όταν στο διάβα βγαίνουνε σκιές παραλλαγμένες
που τις ελπίδες, τις χαρές τις δείχνουν προδομένες
τότε, η νοσταλγία μας στο παρελθόν γυρίζει
την ευτυχία των στιγμών εκείνων μας θυμίζει!!!
Άσπλαχνε χρόνε, δόλιε και ύπουλη σκουριά μας,
όσο κι αν φθείρεις τα φθαρτά της ύλης σώματά μας,
εκείνες τοι λαμπρές στιγμές, με τ’ άχραντά τους δώρα,
ποτέ δεν θα’ ναι παρελθόν, παρά, μετά και τώρα!!!
(1): Παρά το γεγονός ότι ο Κικέρων με τη φράση αυτή στηλίτευσε το κίνημα του Κατηλίνα, εν τούτοις, αυτή η φράση έχει έκτοτε καταστεί κλασική έννοια της νοσταλγίας του παρελθόντος.
ΣΗΜ: Το ποίημα προέκυψε από συνειρμούς που γέννησε το δημοσίευμα του συναδέλφου Ανδρέα Μελεζιάδη: « το Καλοκαιρι εκείνο…»
Αθήνα, Ιούνιος 2023
Δημήτριος Παν. Τόρβας
Αντιστράτηγος ε.α
Θερμά συγχαρητήρια και στον Ανδρέα και στον Στρατηγό κ. Τόρβα για το καταπληκτικό πόνημά του. Εγώ δεν σου κρύβω ότι είναι αμέτρητες οι φορές, που ακούγοντας τραγούδια εκείνης της εποχής, δάκρυσα.
ΑπάντησηΔιαγραφή