Εδώ που τα λέμε, το αρνί δεν είναι πια και τόσο σπουδαίο

ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ( ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΠΙΚΡΑ )   

Εδώ που τα λέμε, το αρνί δεν είναι πια και τόσο σπουδαίο

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

https://www.oneman.gr/

    Να ξεκινήσω από μια γενικότερη διαπίστωση: Το να κινδυνεύουν/χάνονται τόσες ζωές στην Ελλάδα και παγκοσμίως, το να χάνονται τόσες δουλειές και να τίθενται σε κίνδυνο εκατομμύρια θέσεις εργασίας ακόμα κι εμάς να μας στεναχωρεί ότι δεν θα σουβλίσουμε το αρνί και το κατσίκι στο χωριό, πρέπει να είναι ακόμα μια φοβερή ελληνική πατέντα.

    Τέλος πάντων, το προσπερνάμε αυτό, γιατί φέτος που το πασχαλινό τραπέζι είτε δεν θα συμβεί καθόλου, είτε θα είναι προσαρμοσμένο στην αστική ζωή, ήρθε η ώρα να προβούμε σε μια ιστορική αποκαθήλωση: το αρνί και το πασχαλινό τραπέζι γενικότερα.

    Θεωρητικά, όλοι το περιμένουν πώς και πώς, επειδή πριν από αυτό έχει προηγηθεί νηστεία 40 ημερών από το κρέας και όχι μόνο. Μεταξύ μας όμως, ελάχιστοι είναι αυτοί που νηστεύουν πλέον και η πλειονότητα αυτών, το πράττει μόνο την Μεγάλη Εβδομάδα. Αν έχεις φάει αρνί και κατσίκι άλλες 3 φορές τον περασμένο μήνα, το ότι θα φας ακόμη μία δεν είναι πια και τόσο σπουδαίο γεγονός.

    Μα είναι η σούβλα θα μου πεις, το τύλιγμα του κοκορετσιού και όλη η διαδικασία. Μα βέβαια, το να ξυπνάς από τα χαράματα για να τυλίγεις έντερα ζώων σε μια βέργα και να κάθεσαι να επιβλέπεις το ψήσιμο ενός αρνιού ιδρωμένος για ώρες είναι σκέτος παράδεισος, μια αληθινή απόλαυση της ζωής. Και συνήθως, υπό τους ήχους κλαρίνων και άλλων παραδοσιακών ελληνικών ασμάτων. Μια μαγεία, πραγματικά, θα μου λείψει τρομερά.

    Κάθε χρόνο, το σούβλισμα ξεκινάει από τα χαράματα και επειδή, τουλάχιστον σε όσα σουβλίσματα έχω παραστεί εγώ, συνήθως το κρέας παίρνει ώρες να ψηθεί κατάλληλα, καταλήγει να φτάσει απόγευμα, να πεινάς και να τσιμπολογείς σαλάτες, ψωμιά και αυγά μέχρι τη στιγμή που το αρνί θα είναι έτοιμο.

    Κι όταν πια είναι έτοιμο, γεύεσαι ένα κρέας που τις περισσότερες φορές (τουλάχιστον σε εμένα) μυρίζει και περιλαμβάνει λαχταριστά κομμάτια με πέτσες, μυαλά, μάτια και διάφορα άλλα αηδιαστικά εντόσθια.  Λαχταριστό, τι να σου πω.

    Αμ το κοκορέτσι, αυτό το εξαιρετικό, απαγορευμένο, βαλκάνιο έδεσμα με εντόσθια; Πώς να μην ανυπομονείς να φας εντόσθια τυλιγμένα σε μία βέργα, περιμένοντας το αρνί σου; Ακόμα και τα κόκκινα αυγά, σου χαλάνε την απόλαυση του αυγού, αφού η κόκκινη μπογιά ξεβάφει πάνω στο ασπράδι και καταλήγεις να αισθάνεσαι ότι τρως μεταλλαγμένο αυγό από κότα που ξέφαφε την ώρα που γεννούσε.

    Τα τελευταία 3 χρόνια, έκανα 2 φορές Πάσχα στο εξωτερικό, και ειλικρινά, ούτε μία φορά δεν σκέφτηκα ανήμερα της Κυριακής του Πάσχα, “να είχαμε τώρα ρε γαμώτο λίγο αρνάκι, λίγο κοκορέτσι, να μυρίζαμε ολόκληροι τσίκνα και να νυστάζαμε ακούγοντας κλαρίνα”.

    Ωραίες οι παραδόσεις, προφανώς και υπάρχει κόσμος που περνάει εξαιρετικά κάθε Πάσχα και ανυπομονεί να σουβλίσει και να φάει εντόσθια, αλλά δεν είναι για όλους. Και καλό θα είναι να μην θεωρείται παράξενος όποιος δεν ζει για να φάει αρνί στη σούβλα, μαγειρίτσα και τα υπόλοιπα εδέσματα της εορτής. Τα ήθη και τα έθιμα είναι πάντα καλό να τηρούνται, αλλά δεν είναι υποχρεωτικά.

    Κλείνοντας, μια ευχή: Μακάρι να μπορούμε του χρόνου να βρεθούμε όλοι μαζί και να σουβλίσουμε, κι ας είμαι εγώ ο παράξενος που θα τη βγάλει σε μια γωνία με την μπίρα και τις πατάτες του, όπως συμβαίνει σχεδόν κάθε Πάσχα