Η δολοφονία του Δημητρίου Ψαρρού απο τον ΕΛΑΣ ( 17/4/1944)

ΕΠΕΤΕΙΑΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

 Η δολοφονία του Δημητρίου Ψαρρού απο τον ΕΛΑΣ ( 17/4/1944)

Από τη Βικιπαίδεια,

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

    Ο Δημήριος Ψαρρός (Χρισσό Φωκίδας 1893- Κλήμα Φωκίδας 1944) ήταν στρατιωτικός, ηγετική μορφή της Εθνικής Αντίστασης (1941-44) και τραγικό θύμα των εμφυλίων διενέξεων της εποχής, συνιδρυτής της οργάνωσης «Εθνική και Κοινωνική Αναγέννηση (ΕΚΚΑ) και αρχηγός του 5/42 Συντάγματος».

    Σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και με την κήρυξη του Ελληνοτουρκικού πολέμου (1912) κατατάχθηκε εθελοντής στον στρατό. Ήταν ένας από τους πρώτους επιτυχόντες στον διαγωνισμό της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, απ΄ όπου αποφοίτησε με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού του πυροβολικού (1916).

    Προσχώρησε στο κίνημα της Εθνικής Άμυνας και πήρε μέρος στο συμμαχικό μέτωπο της Μακεδονίας, στην εκστρατεία της Ουκρανίας (1919) και στην Μικρασιατική εκστρατεία. Μετά την κατάρρευση του μικρασιατικού μετώπου τοποθετήθηκε στο Γενικό Επιτελείο Στρατού και συμμετείχε στην οργάνωση του στρατού του Έβρου. Ως επιτελάρχης της 10ης Μεραρχίας, κατηγορήθηκε για τη συμμετοχή του στο επαναστατικό κίνημα του Ελευθερίου Βενιζέλου το 1935 και καταδικάστηκε από το στρατοδικείο Θεσσαλονίκης σε 12ετή φυλάκιση και απόταξη.

     Μετά την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στη χώρα (1941), ο Ψαρρός εργάστηκε στη Θεσσαλονίκη μαζί με στελέχη του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ όπως για τη συγκρότηση ένοπλου αντιστασιακού κινήματος, η δράση του όμως έγινε γνωστή στις αρχές κατοχής. Κάτω από αυτήν την απειλή της άμεσης σύλληψής του υποχρεώθηκε τότε να περάσει στην παρανομία και να έρθει στην Αθήνα.

    Ιδρυτής του 5/42 Συντάγματος (που υπήρξε στρατιωτικό σκέλος της Ε.Κ.Κ.Α.) κατά την περίοδο της αντίστασης στις κατοχικές δυνάμεις. Η αντιστασιακή ομάδα του Ψαρρού έδρασε στη περιοχή της Γκιώνας.

    Η ομάδα αυτή είχε άδοξο τέλος καθώς στις 12 Μαΐου του 1944 διαλύθηκε μετά από χτύπημα που δέχτηκε από τμήμα του ΕΛΑΣ με επικεφαλής τον ‘’ταγματάρχη’’ Θύμιο Ζούλα κοντά στη Στρώμη Φωκίδας.

    Ο ίδιος ο Ψαρρός συνελήφθη αιχμάλωτος και κατά τη μεταφορά του στο αρχηγείο του ΕΛΑΣ δολοφονήθηκε εν ψυχρώ, χωρίς έστω να παραπεμφθεί σε ανταρτοδικείο.

    Η δολοφονία του Ψαρρού αποτέλεσε μια από τις μελανότερες σελίδες του κινήματος της Εθνικής Αντίστασης και επίσημα χρεώθηκε στην ΕΑΜμική ηγεσία (συγκεκριμένα στο Σιάντο).

    Ο φόνος συγκλόνισε το πανελλήνιο, καθορίζοντας ως ένα βαθμό τις μεταγενέστερες εξελίξεις καθόσον αναφέρθηκε και στιγματίστηκε στο Συνέδριο του Λιβάνου.

    Πολυγραφότατος, ο Ψαρρός είχε δημοσιεύσει στρατιωτικές και ιστορικές μελέτες σε εφημερίδες και περιοδικά.