Η σφαγή στο Μαλμεντύ ( Μάχη των Αρδεννών )
Ένα ατυχές
γεγονός που στιγμάτισε την Μάχη των
Αρδεννών, ήταν η
εκτέλεση 86 αιχμαλώτων Αμερικανών στρατιωτών στο σταυροδρόμι της Μπωνιέζ, μόλις 3,5 χλμ νοτιοανατολικά από το Μαλμεντύ την 16η Ιανουαρίου 1945. Δεν υπήρξε κανένας ειδικός λόγος γι' αυτό
και δεν εκδόθηκε ποτέ επίσημη διαταγή και ούτε επαναλήφθηκε αλλού συστηματικά
με άλλους αιχμαλώτους.
Σήμερα είναι
αποδεκτό ότι ένας Ρουμάνος στρατιώτης των Ενόπλων SS, ενώ αφόπλιζε έναν αιχμάλωτο,
αποπειράθηκε να του αποσπάσει και μερικά προσωπικά του είδη. Ο Αμερικανός
αντιστάθηκε, εκείνος τον πυροβόλησε, οι σύντροφοί του τρομοκρατημένοι πήγαν να
το βάλουν στα πόδια και τότε οι Γερμανοί φρουροί άρχισαν να πυροβολούν δεξιά
και αριστερά αδιακρίτως για να τους σταματήσουν.
Η τότε εκδοχή
ήταν ότι απλά οι SS είχαν σκοπό να εκτελούν όλους τους
αιχμαλώτους εν ψυχρώ και τα νέα έκαναν πολύ γρήγορα τον γύρο του μετώπου. Αυτό
είχε το μοιραίο αποτέλεσμα οι Αμερικανοί στρατιώτες να εμφανίζονται πλέον
περισσότερο επιθετικοί εναντίον των Γερμανών και, κυρίως, να αποφεύγουν να
παραδίδονται εύκολα, ειδικά μετά την αποτυχία των συνταγμάτων
423 και 422.
Ο επίσημος
διοικητής των SS
που κατηγορήθηκε για την σφαγή του Μαλμεντύ
ήταν ο ίδιος ο συνταγματάρχης Γιόαχιμ Πάιπερ. Αν και
μεταπολεμικά, το 1946, καταδικάστηκε μαζί με
40 από τους άνδρες του με την βαρύτατη κατηγορία ότι αυτόβουλα και με πρόθεση εκτέλεσαν τους
αιχμαλώτους, τελικά αφέθηκε ελεύθερος, όπως και όλοι οι άλλοι, το 1956, πράγμα που δείχνει ότι η κατηγορία δεν ήταν
αδιάσειστη.
Και άλλα
γεγονότα με φήμες για αδιάκριτες σφαγές που έκαναν οι Γερμανοί εναντίον απλών
πολιτών διαδόθηκαν σύντομα, αν και σε μια περίπτωση μάλιστα τα θύματα προήλθαν
από τυχαίο λάθος της σήμανσης της αμερικανικής αεροπορίας, η οποία, φυσικά,
είχε τεράστιες δυσκολίες στο να επιχειρεί κάτω από συνθήκες μηδενικής
ορατότητας.
Σήμερα είναι
γνωστό ότι οι περισσότερες διαδόσεις ήταν
μέρος ψυχολογικού πολέμου για να αυξήσουν την αντίσταση κατά των Γερμανών,
οι οποίοι εντυπωσίασαν με εκείνη την αναπάντεχη επιστροφή τους στα μέρη που
πριν λίγο καιρό είχαν εγκαταλείψει και όπου μοιραίο ήταν μερικοί πολίτες να
είναι περισσότερο διστακτικοί τώρα στο να βοηθούν τους Συμμάχους.
Μεταξυ των Αμερικανων αιχμαλωτων ηταν και ενας Διοικητης Ταγματος, ο οποιος ειχε συναντησει τον Συνταγματαρχη Γ. Πάιπερ και καταθεσε οτι η συμπεριφορα προς τους αιχμαλωτους ηταν ανθρωπινη και οι μεριδες συσσιτιου που ελαμβαναν ηταν οι ιδιες με των Γερμανων πραγμα βεβαια παραξενο για μοναδες των μαχιμων ΕΣ-ΕΣ που ειχαν διαπραξει πολλες ακροτητες. Και για τον λογο αυτο τελικα αφεθηκε ελευθερος ο Πάιπερ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν ''δικαιολογίες'' για απάνθρωπες συμπεριφορές και εγκλήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέμα είναι το κατά πόσο πιστευτές είναι και αν η ''δικαιολογία'' είναι τόσο ισχυρή για να δικαιολογήσει
τις απάνθρωπες συμπεριφορές και εγκλήματα.