Η μάχη της Νινευή (12/12/627 μ.Χ.)

ΕΠΕΤΕΙΑΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Η μάχη της Νινευή (12/12/627 μ.Χ.)

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://hellasforce.com/

του Παντελή Καρύκα

    Στις αρχές του 7ου αιώνα μ.Χ. η Βυζαντινή Αυτοκρατορία βίωνε μια από τις χειρότερες κρίσεις της έως τότε ιστορίας της. Μετά την επανάσταση του Φωκά και την άνανδρη δολοφονία του αυτοκράτορα Μαυρίκιου, η αυτοκρατορία βρέθηκε αντιμέτωπη, για μια ακόμα φορά με τους Σασσανίδες Πέρσες. Ο νέος αυτοκράτορας, ο Ηράκλειος, ο οποίος εκθρόνισε και σκότωσε, μαζί με τον εξεγερμένο λαό, τον Φωκά, βρέθηκε ενώπιον μιας τραγικής κατάστασης. Σταδιακά όμως κατάφερε να απομακρύνει τους Πέρσες από τη Μικρά Ασία και να μεταφέρει τον πόλεμο σε περσικό έδαφος.
    Το 627 μ.Χ. ο Ηράκλειος με τη μικρή του στρατιά βάδιζε στην Ασσυρία, στην καρδία της Σασσανιδικής Αυτοκρατορίας, αν και πληροφορήθηκε ότι οι Άβαροι, παρά την συνθήκη που είχαν υπογράψει, επιτίθονταν στην Κωνσταντινούπολη. Ο Πέρσης βασιλιάς Χοσρόης είχε συγκροτήσει νέες δυνάμεις, μετά τις απώλειες που οι στρατιές του είχαν υποστεί στις προηγούμενες μάχες, οι οποίες υπό τον γενναίο στρατηγό Ραζάτη, έσπευδαν να πολεμήσουν τους Βυζαντινούς. Η κρίσιμη μάχη, η κρισιμότερη όλου του πολέμου, δόθηκε κοντά στην αρχαία ασσυριακή πρωτεύουσα Νινευή. Ήταν Δεκέμβριος και το ψύχος ήταν ισχυρό. Οι Βυζαντινοί ήταν λιγότεροι και βρίσκονταν πολύ μακριά από τις βάσεις εφοδιασμού τους. Όλοι όμως από τον τελευταίο στρατιώτη, ως τον Αυτοκράτορα, ήταν βέβαιοι για τη νίκη. Εκεί κοντά άλλωστε 958 έτη πριν οι Έλληνες του Αλεξάνδρου είχαν συντρίψει τους Πέρσες του Δαρείου. Οι οιωνοί ήταν άριστοι.

    Τη 12η Δεκεμβρίου οι δύο στρατοί βρίσκονταν αντιμέτωποι. Ένας Πέρσης πολεμιστής εξήλθε των γραμμών και προκάλεσε σε μονομαχία «πάντα βουλόμενον εκ των Ρωμαίων». Αμέσως έσπευσε εναντίον του ο Ηράκλειος, ιππεύοντας το περήφανο άτι του τον Δάρκωνα. Σε λίγο ο Πέρσης ήταν νεκρός. Νέα πρόκληση και νέα ομηρική μονομαχία είχε το ίδιο αποτέλεσμα. Όταν οι Πέρσες στρατιώτες εφόρμησαν κατά του νικητή Ηρακλείου και τραυμάτισαν αυτόν και το άλογο του, οι στρατιώτες του Ηρακλείου αντεπιτέθηκαν και η μάχη γενικεύτηκε. Όταν έληξε, εννέα ώρες αργότερα, ο περσικός στρατός δεν υπήρχε πλέον, αν και ήταν διπλάσιος του Βυζαντινού.
    Σύμφωνα με τον χρονικογράφο Θεοφάνη, στη μάχη έπεσαν όλοι οι Πέρσες αξιωματικοί και 50.000 Πέρσες. Στα χέρια των νικητών έπεσαν πλούσια λάφυρα καθώς και 28 περσικά λάβαρα. Οι απώλειες των Βυζαντινών ήταν αμελητέες. Η νίκη αυτή σηματοδότησε και το ουσιαστικό τέλος του πολέμου. Ο Χοσρόης όμως επέμενε να συνεχίζει έναν άσκοπο αγώνα. Οι υπήκοοι του όμως είχαν αντίθετη γνώμη. Κουρασμένοι από τις συνεχείς ήττες τον ανέτρεψαν και έδωσαν τον θρόνο στον γιό του Σιρόη. Ο Χοσρόης σκοτώθηκε και ο νέος Πέρσης βασιλιάς συνομολόγησε συνθήκη ειρήνης με την Αυτοκρατορία, παραδίδοντας όλα τα κατεκτημένα εδάφη και τον Τίμιο Σταυρό. Ο Ηράκλειος ήταν νικητής και επέστρεψε στην Πόλη όπου ύψωσε τον Τίμιο Σταυρό στις 14 Σεπτεμβρίου 628 μ.Χ.