ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΣΤΗ ΦΥΣΗ Γλυκόλαλες χορδές ψυχής και της καρδιάς οι χτύποι, της νοσταλγίας μουσικές για κείνο που μας λείπει... Λείπουν μορφές, λείπουν στιγμές... Σκέψεις ονειρογέννες, -λόγια γλυκά κι ανασασμοί -, στο "είναι" μας κρυμμένες. Εκεί στα σαραντάβαθα, στου "είναι" τα λημέρια, ο κάθε άνθρωπος - Θεός, με της ψυχής τα χέρια, αναμοχλεύει τις στιγμές, ξυπνάει τις αναμνήσεις, να πλάσουν συναισθήματα με τις αναπολήσεις. Πάντοτε το φθινόπωρο, που η φύση ωριμάζει, Καινούργια συναισθήματα μέσα του επωάζει... Ο μελαγχολικός καιρός, των δένδρων η κατήφεια: είν’ εσωστρέφειας πηγές στης φύσης την...ΑΛΗΘΕΙΑ!!! Φεύγει ο χρόνος ράθυμος, κυφός και μαραμένος... Aνήσυχος ο ουρανός στα γκρίζα του ντυμένος. Τα σύννεφα κατάφορτα, στο θόλο αιωρούνται, ή παιχνιδίζουν χαρωπά ή βροντερά χτυπιούνται να βγάλουν απ' τα σπλάχνα τους βροντές, βροχές και κρύο, στου θέρους, - κάψες και σοδειές -, το ηχηρό αντίο... Του φθινοπώρου οι καταχνιές, τα μαραμένα φύλλα, και του χειμώνα οι συννεφιές, τα κρύα, η μαυρίλα της φύσης είν΄ μηνύματα, του κύκλου της ζωής μας, να νοιώθουμε την Άνοιξη, δώρο αναγέννησής μας! Δυό εποχές πρωτύτερες, φύτρας, βλαστών, ανθέων, καρπών - φρούτων παράδεισοι, ήρθαν και φεύγουν πλέον. Έφτασε το Φθινόπωρο, που μες στα σωθικά του η Φύση, ο Άπειρος Θεός, μαζεύει τα προικιά του. Προικιά βαριά – πολύτιμα για τον γερο – χειμώνα, δώρα του Θέρους κι Άνοιξης μες΄ στην μουντή κρυψώνα της γής της μελαγχολικής με τις μορφές τις γκρίζες, που συντηρεί στα σπλάχνα της τους σπόρους και τις ρίζες! Με της Ανάστασης το φως, μ' ευχές του Ναζωραίου ξαναφυτρώνουν στις ψυχές, παράδεισοι του...ΩΡΑΙΟΥ!!! Εκεί οι άνθρωποι ευτυχούν, πιασμένοι χέρι χέρι, με της αγάπης την πνοή απ' των Θεών τ' αγέρι... Όλες οι πίκρες της ζωής, έναν Ιώβ δεν φτάνουν. Είπε ο Χριστός στους Χριστιανούς, στις πίκρες τί να κάνουν: Συγχώρεση κι υπομονή, αγάπη και συμπόνια κ' η μεγαλύτερη πληγή θα κλείσει με τα χρόνια!!!. Ας έμενε Φθινόπωρο, - κι ας… έλειπε ο Χειμώνας-,. σαν γλύκισμα απολαυστικό, σαν ήρεμος κοιτώνας συναισθημάτων, σκέψεων, πείρας και γοητείας του πνεύματος και της ψυχής. Λιμάνι της σοφίας!!! ΦΘΙΝ¨ΟΠΩΡΟ ΣΤΗ ΦΫΣΗ Σελίδα 2 από 2 Δ.Π. Τότρβας Πόσα για το φθινόπωρο θε να γραφτούν ακόμα, γι’ αυτό τ’ απομεσήμερο και της ζωής το γιόμα. όμως θα σταματήσω εδώ, θα βάλω ένα κόμμα… γιατί μου είν' αδύνατο να βάλω μια τελεία, στου κύκλου του ετήσιου την τόση γοητεία!!! Οκτώβριος 2021
Δημήτριος Π. Τόρβας Αντιστράτηγος ε.α/Επίτιμος Διοικητής ΙΧης Μεραρχίας Πεζικού Electronic Engineer- MSci in Op. Res. From Cranfield Univ.(England)
.jpg)
ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΣΤΗ ΦΥΣΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλυκόλαλες χορδές ψυχής και της καρδιάς οι χτύποι,
της νοσταλγίας μουσικές για κείνο που μας λείπει...
Λείπουν μορφές, λείπουν στιγμές... Σκέψεις ονειρογέννες,
-λόγια γλυκά κι ανασασμοί -, στο "είναι" μας κρυμμένες.
Εκεί στα σαραντάβαθα, στου "είναι" τα λημέρια,
ο κάθε άνθρωπος - Θεός, με της ψυχής τα χέρια,
αναμοχλεύει τις στιγμές, ξυπνάει τις αναμνήσεις,
να πλάσουν συναισθήματα με τις αναπολήσεις.
Πάντοτε το φθινόπωρο, που η φύση ωριμάζει,
Καινούργια συναισθήματα μέσα του επωάζει...
Ο μελαγχολικός καιρός, των δένδρων η κατήφεια:
είν’ εσωστρέφειας πηγές στης φύσης την...ΑΛΗΘΕΙΑ!!!
Φεύγει ο χρόνος ράθυμος, κυφός και μαραμένος...
Aνήσυχος ο ουρανός στα γκρίζα του ντυμένος.
Τα σύννεφα κατάφορτα, στο θόλο αιωρούνται,
ή παιχνιδίζουν χαρωπά ή βροντερά χτυπιούνται
να βγάλουν απ' τα σπλάχνα τους βροντές, βροχές και κρύο,
στου θέρους, - κάψες και σοδειές -, το ηχηρό αντίο...
Του φθινοπώρου οι καταχνιές, τα μαραμένα φύλλα,
και του χειμώνα οι συννεφιές, τα κρύα, η μαυρίλα
της φύσης είν΄ μηνύματα, του κύκλου της ζωής μας,
να νοιώθουμε την Άνοιξη, δώρο αναγέννησής μας!
Δυό εποχές πρωτύτερες, φύτρας, βλαστών, ανθέων,
καρπών - φρούτων παράδεισοι, ήρθαν και φεύγουν πλέον.
Έφτασε το Φθινόπωρο, που μες στα σωθικά του
η Φύση, ο Άπειρος Θεός, μαζεύει τα προικιά του.
Προικιά βαριά – πολύτιμα για τον γερο – χειμώνα,
δώρα του Θέρους κι Άνοιξης μες΄ στην μουντή κρυψώνα
της γής της μελαγχολικής με τις μορφές τις γκρίζες,
που συντηρεί στα σπλάχνα της τους σπόρους και τις ρίζες!
Με της Ανάστασης το φως, μ' ευχές του Ναζωραίου
ξαναφυτρώνουν στις ψυχές, παράδεισοι του...ΩΡΑΙΟΥ!!!
Εκεί οι άνθρωποι ευτυχούν, πιασμένοι χέρι χέρι,
με της αγάπης την πνοή απ' των Θεών τ' αγέρι...
Όλες οι πίκρες της ζωής, έναν Ιώβ δεν φτάνουν.
Είπε ο Χριστός στους Χριστιανούς, στις πίκρες τί να κάνουν:
Συγχώρεση κι υπομονή, αγάπη και συμπόνια
κ' η μεγαλύτερη πληγή θα κλείσει με τα χρόνια!!!.
Ας έμενε Φθινόπωρο, - κι ας… έλειπε ο Χειμώνας-,.
σαν γλύκισμα απολαυστικό, σαν ήρεμος κοιτώνας
συναισθημάτων, σκέψεων, πείρας και γοητείας
του πνεύματος και της ψυχής. Λιμάνι της σοφίας!!!
ΦΘΙΝ¨ΟΠΩΡΟ ΣΤΗ ΦΫΣΗ Σελίδα 2 από 2 Δ.Π. Τότρβας
Πόσα για το φθινόπωρο θε να γραφτούν ακόμα,
γι’ αυτό τ’ απομεσήμερο και της ζωής το γιόμα.
όμως θα σταματήσω εδώ, θα βάλω ένα κόμμα…
γιατί μου είν' αδύνατο να βάλω μια τελεία,
στου κύκλου του ετήσιου την τόση γοητεία!!!
Οκτώβριος 2021
Δημήτριος Π. Τόρβας
Αντιστράτηγος ε.α/Επίτιμος Διοικητής ΙΧης Μεραρχίας Πεζικού
Electronic Engineer- MSci in Op. Res. From Cranfield Univ.(England)