Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΡΑΥΤΟΠΟΥΛΟΥ
3 Σεπτεμβρίου 1942:
«Εκτελείται στην Αγιά
Χανίων από τους Γερμανούς, αφού βασανίστηκε φρικτά στις φυλακές της Αγιάς για
την αντιστασιακή του δράση, ο Ταγματάρχης Πολεμικής Διαθεσιμότητας Αλέξανδρος
Ραυτόπουλος, από την Άνω Βιάννο Ηρακλείου Κρήτης.
Υπήρξε αρχηγός της
οργάνωσης «»Κρητική Επαναστατική Εθνική Επιτροπή Ραυτόπουλου»», πρώτης
αντιστασιακής οργάνωσης μετά την κατάληψη της Κρήτης, με την έγκριση του
Βρετανικού Στρατηγείου Μέσης Ανατολής.»
«Στις 29 Μαΐου 1941 όταν από τον διοικητή του στρατού της Ανατολικής Κρήτης μέσα σε μια άκρα σιγή, “του τάφου”, υπογράφεται η συνθηκολόγηση, ο Αθηναίος Αντώνης Φάκαρος ανθυπολοχαγός γενναίος δηλώνει πως δε δέχεται τη συνθηκολόγηση και θα πολεμήσει ως τη νίκη ή το θάνατο. Τον ακολουθούν 13 παλληκάρια και ο βετεράνος ανάπηρος αξιωματικός, πολεμιστής 12 χρόνια των Βαλκανικών πολέμων και του αδικαίωτου Μικρασιατικού, Ταγματάρχης Αλεξ. Ραπτόπουλος, τιμημένος με το χρυσό αριστείο της ανδρείας.
«Στις 29 Μαΐου 1941 όταν από τον διοικητή του στρατού της Ανατολικής Κρήτης μέσα σε μια άκρα σιγή, “του τάφου”, υπογράφεται η συνθηκολόγηση, ο Αθηναίος Αντώνης Φάκαρος ανθυπολοχαγός γενναίος δηλώνει πως δε δέχεται τη συνθηκολόγηση και θα πολεμήσει ως τη νίκη ή το θάνατο. Τον ακολουθούν 13 παλληκάρια και ο βετεράνος ανάπηρος αξιωματικός, πολεμιστής 12 χρόνια των Βαλκανικών πολέμων και του αδικαίωτου Μικρασιατικού, Ταγματάρχης Αλεξ. Ραπτόπουλος, τιμημένος με το χρυσό αριστείο της ανδρείας.
Ας δούμε πως περιγράφει η Δ.Ι.Σ στο βιβλίο »Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ
ΚΡΗΤΗΣ» την συνάντηση αυτή.
“Μετά την επίδοσιν του περί
παραδόσεως εγγράφου του συντ/ρχου Μπρόγερ εις τον υποστράτηγον Λιναρδάκην,
ούτος αποδειχθείς τούτο περί την 22.15’ εξέδωκε τας περί καταθέσεως και
συγκεντρώσεως των όπλων διαταγάς του”. Έτσι στις 30 του Μάη ο Ελληνικός στρατός
παραδίδει σε δυο Γερμανούς αξιωματικούς στα Πεζά τα όπλα του. Ένας εικοσάχρονος
Ρεθεμνιώτης Εύελπις φωνάζει: Εγώ δεν παραδίδω το όπλο μου. Λέγεται Δημήτρης Σιγανός. Ένας ψηλός ξανθός ανθυπολοχαγός, τσαλακωμένος
από τη 10ήμερη μάχη, δηλώνει μπροστά στον έκπληκτο Γερμανό ταγματάρχη ότι αυτός
και δέκα ακόμη συμπολεμιστές του δεν παραδίδουν τα όπλα τους γιατί γι’ αυτούς ο
πόλεμος τελειώνει με νίκη ή με θάνατο.
Ο ξανθός ανθυπολοχαγός είναι ο έφεδρος Αντώνης Φάκαρος υπάλληλος των ΣΕΚ και τελειόφοιτος της Νομικής.
Από την πένθιμη ομήγυρη των Ελλήνων αξιωματικών αποσπάται ένας ηλικιωμένος με πολιτικά, με μπαστούνι, κατασυγκινημένος και κουτσαίνοντας πλησιάζει την ομάδα των νεαρών ανυπότακτων και τους δηλώνει πως είναι μαζί τους.
Είναι ο Βιαννίτης ταγματάρχης σε πολεμική διαθεσιμότητα Αλέξανδρος Ραπτόπουλος τραυματίας της Μικρασιατικής εκστρατείας. Ενθουσιασμένοι οι νεαροί ανυπότακτοι πολεμιστές τον δέχονται και τον ανακηρύσσουν αρχηγό τους υπογράφοντας μπροστά στον κατακτητή τη ληξιαρχική πράξη γέννησης της πρώτης αντιστασιακής οργάνωσης. Ο Ραπτόπουλος με τον έφεδρο ανθυπολοχαγό Φωκεά από την Πελοπόννησο, φεύγουν για τη Βιάννο για να φροντίσουν για τις πρώτες ανάγκες της ομάδας και ο Φάκαρος με τους άλλους εννιά φεύγουν για τον Τσούτσουρο».
Δεν άργησαν ο Φάκαρος, ο Ραπτόπουλος και ο Φωκέας, έφεδρος αξιωματικός, να συναντηθούν δημιουργώντας τον πρώτο πυρήνα κιόλας της οργάνωσης Εθνικής Αντίστασης. Οι ασυνθηκολόγητοι φεύγουν για τα νότια παράλια Βιάννου-Τσουτσούρου συγκεντρώνοντας Εγγλέζους, για να τους στείλουν στην Αίγυπτο.Ο Φάκαρος είναι υπεύθυνος της διαβίωσής τους, ενώ ο Ραπτόπουλος οργανώνει τη μύηση των πατριωτών, την προμήθεια τροφής, την υποδοχή και την αποστολή νέων φυγάδων Ελλήνων και ξένων. Γρήγορα αυξήθηκε ο αριθμός των μελών της οργάνωσης που ονομάστηκε Κρητική Επαναστατική Επιτροπή με αρχηγό τον Αλ. Ραπτόπουλο.
Στις 3-8-1941 στο Φιλίππο των Αστερουσίων οκτώ αξιωματικοί αρνητές της συνθηκολόγησης υπογράφουν το πρωτόκολλο, με το οποίο απαγορεύεται να φύγουν από την Κρήτη, πριν το νησί ελευθερωθεί, ορίζονται οι σκοποί της Οργάνωσης και ως αρχηγός ο Ραπτόπουλος. Την οργάνωση αναγνωρίζει ενάμιση μήνα μετά η Ελληνική Κυβέρνηση του Καΐρου ως νόμιμη ελληνική Αρχή στην Κρήτη και ορίζει τον Α. Φάκαρο ως επίσημο σύνδεσμο της κυβέρνησης με την οργάνωση, που ονόμασε “Εθνική” επιπλέον (Κ.Ε.Ε.Ε)«Κρητική Επαναστατική Εθνική Επιτροπή «. Γιατί ο Α. Φάκαρος με την “Αργώ 2”, βάρκα-ερείπιο, με 10 ακόμη νέους φεύγουν από το Μαριδάκι και έρχονται στην Αίγυπτο για την αναγνώριση της Οργάνωσης.»
Έτσι περιγράφει η φιλόλογος Αννα Μανουκάκη-Μεταξάκη την ίδρυση της Αντίστασης στην Κρήτη που βασικός της πρωταγωνιστής ήταν ο Αλέξανδρος Ραυτόπουλος. Και η βιογραφία του που οι συγωριανοί του έχουν αναρτήσει μας κατατοπίζει για την ζωή και το τέλος του ήρωα
Ο Αλέξανδρος Ραπτόπουλος γεννήθηκε στην Ανω Βιάννο το 1889. Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο Ανω Βιάννου και στη συνέχεια το Γυμνάσιο Ηρακλείου. Το 1910 κατατάχτηκε στον Ελληνικό στρατό, όπου υπηρέτησε μέχρι το 1921, οπότε αποστρατεύτηκε τραυματίας στη Μ. Ασία στη μεγάλη μάχη του Σαγγαρίου και τιμήθηκε με το Χρυσό Αριστείο Ανδρείας. Από το 1922 παρέμεινε στην Ανω Βιάννο και ασχολήθηκε με αγροτικές εργασίες, ενώ παράλληλα πήρε μέρος στα κοινά του χωριού από την Κοινότητα και τον αγροτικό συνεταιρισμό, που πρωτοστάτησε στην ίδρυση του.
Με τη ριψοκίνδυνη αποστολή, με ψαροκάικο, του στενού συνεργάτη του Αντώνη Φάκαρου, ανθυποπλοιάρχου του Πολεμικού Ναυτικού, στο Κάιρο στις 17 Σεπτεμβρίου 1941, απέκτησε επαφή με την Ελληνική Κυβέρνηση και το Στρατηγείο Μ. Ανατολής. Αποτέλεσμα της επαφής αυτής ήταν η αποστολή του πρώτου συμμαχικού ασυρμάτου σε κατεχόμενη περιοχή στη θέση Τσούτσουρος στα Ν. παράλια του Ν. Ηρακλείου, καθώς και η επίσημη αναγνώριση της πρώτης αντιστασιακής οργάνωσης στην κατεχόμενη Ευρώπη.Ο όρμος του Τσουτσούρου, επιλογή του Ραπτοπούλου, αποτέλεσε διαμετακομιστικό σταθμό Ελλήνων πατριωτών και συμμαχικών δυνάμεων, αλλά και όπλων και άλλων εφοδίων στους μαχόμενους πατριώτες της περιοχής, με την προσόρμιση σε πυκνά χρονικά διαστήματα υποβρυχίων και άλλων ταχύπλοων σκαφών.
Η δραστηριότητα του Ραπτοπούλου έγινε αντιληπτή από τους κατακτητές, οι οποίοι με πράκτορες των έθεσαν σε στενή παρακολούθηση τις κινήσεις του. Στις 23 Φεβρουαρίου 1942 Ιταλοί καραμπινιέροι, ύστερα από εντολή του Γερμανού Διοικητή ασφαλείας Χάρτμαν, συνέλαβαν στην Ανω Βιάννο τον Αλέξανδρο Ραπτόπουλο και τον κράτησαν στις φυλακές Νεαπόλεως για να τον παραδώσουν αργότερα στους Γερμανούς.
Από τις 10 Μαρτίου ως τις 22 Μαΐου κρατήθηκε στις Φυλακές Αλικαρνασσού Ηρακλείου. Υποβλήθηκε κατ’ επανάληψη σε πιεστικές και βασανιστικές ανακρίσεις. Μεταφέρθηκε στη συνέχεια στις Φυλακές Αγιας Χανίων και στις 24 Ιουλίου 1942 οδηγήθηκε, μαζί με το φλογερό συνεργάτη του Εμμ. Σταματουλάκη, έφεδρο ανθυποκτηνίατρο από την Κάτω Βιάννο, στο στρατοδικείο, που καταδίκασε και τους δύο σε θάνατο. Κλείστηκε στην απομόνωση, σε κελί των μελλοθανάτων, κι εκτελέστηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 1942.
Ο ξανθός ανθυπολοχαγός είναι ο έφεδρος Αντώνης Φάκαρος υπάλληλος των ΣΕΚ και τελειόφοιτος της Νομικής.
Από την πένθιμη ομήγυρη των Ελλήνων αξιωματικών αποσπάται ένας ηλικιωμένος με πολιτικά, με μπαστούνι, κατασυγκινημένος και κουτσαίνοντας πλησιάζει την ομάδα των νεαρών ανυπότακτων και τους δηλώνει πως είναι μαζί τους.
Είναι ο Βιαννίτης ταγματάρχης σε πολεμική διαθεσιμότητα Αλέξανδρος Ραπτόπουλος τραυματίας της Μικρασιατικής εκστρατείας. Ενθουσιασμένοι οι νεαροί ανυπότακτοι πολεμιστές τον δέχονται και τον ανακηρύσσουν αρχηγό τους υπογράφοντας μπροστά στον κατακτητή τη ληξιαρχική πράξη γέννησης της πρώτης αντιστασιακής οργάνωσης. Ο Ραπτόπουλος με τον έφεδρο ανθυπολοχαγό Φωκεά από την Πελοπόννησο, φεύγουν για τη Βιάννο για να φροντίσουν για τις πρώτες ανάγκες της ομάδας και ο Φάκαρος με τους άλλους εννιά φεύγουν για τον Τσούτσουρο».
Δεν άργησαν ο Φάκαρος, ο Ραπτόπουλος και ο Φωκέας, έφεδρος αξιωματικός, να συναντηθούν δημιουργώντας τον πρώτο πυρήνα κιόλας της οργάνωσης Εθνικής Αντίστασης. Οι ασυνθηκολόγητοι φεύγουν για τα νότια παράλια Βιάννου-Τσουτσούρου συγκεντρώνοντας Εγγλέζους, για να τους στείλουν στην Αίγυπτο.Ο Φάκαρος είναι υπεύθυνος της διαβίωσής τους, ενώ ο Ραπτόπουλος οργανώνει τη μύηση των πατριωτών, την προμήθεια τροφής, την υποδοχή και την αποστολή νέων φυγάδων Ελλήνων και ξένων. Γρήγορα αυξήθηκε ο αριθμός των μελών της οργάνωσης που ονομάστηκε Κρητική Επαναστατική Επιτροπή με αρχηγό τον Αλ. Ραπτόπουλο.
Στις 3-8-1941 στο Φιλίππο των Αστερουσίων οκτώ αξιωματικοί αρνητές της συνθηκολόγησης υπογράφουν το πρωτόκολλο, με το οποίο απαγορεύεται να φύγουν από την Κρήτη, πριν το νησί ελευθερωθεί, ορίζονται οι σκοποί της Οργάνωσης και ως αρχηγός ο Ραπτόπουλος. Την οργάνωση αναγνωρίζει ενάμιση μήνα μετά η Ελληνική Κυβέρνηση του Καΐρου ως νόμιμη ελληνική Αρχή στην Κρήτη και ορίζει τον Α. Φάκαρο ως επίσημο σύνδεσμο της κυβέρνησης με την οργάνωση, που ονόμασε “Εθνική” επιπλέον (Κ.Ε.Ε.Ε)«Κρητική Επαναστατική Εθνική Επιτροπή «. Γιατί ο Α. Φάκαρος με την “Αργώ 2”, βάρκα-ερείπιο, με 10 ακόμη νέους φεύγουν από το Μαριδάκι και έρχονται στην Αίγυπτο για την αναγνώριση της Οργάνωσης.»
Έτσι περιγράφει η φιλόλογος Αννα Μανουκάκη-Μεταξάκη την ίδρυση της Αντίστασης στην Κρήτη που βασικός της πρωταγωνιστής ήταν ο Αλέξανδρος Ραυτόπουλος. Και η βιογραφία του που οι συγωριανοί του έχουν αναρτήσει μας κατατοπίζει για την ζωή και το τέλος του ήρωα
Ο Αλέξανδρος Ραπτόπουλος γεννήθηκε στην Ανω Βιάννο το 1889. Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο Ανω Βιάννου και στη συνέχεια το Γυμνάσιο Ηρακλείου. Το 1910 κατατάχτηκε στον Ελληνικό στρατό, όπου υπηρέτησε μέχρι το 1921, οπότε αποστρατεύτηκε τραυματίας στη Μ. Ασία στη μεγάλη μάχη του Σαγγαρίου και τιμήθηκε με το Χρυσό Αριστείο Ανδρείας. Από το 1922 παρέμεινε στην Ανω Βιάννο και ασχολήθηκε με αγροτικές εργασίες, ενώ παράλληλα πήρε μέρος στα κοινά του χωριού από την Κοινότητα και τον αγροτικό συνεταιρισμό, που πρωτοστάτησε στην ίδρυση του.
Με τη ριψοκίνδυνη αποστολή, με ψαροκάικο, του στενού συνεργάτη του Αντώνη Φάκαρου, ανθυποπλοιάρχου του Πολεμικού Ναυτικού, στο Κάιρο στις 17 Σεπτεμβρίου 1941, απέκτησε επαφή με την Ελληνική Κυβέρνηση και το Στρατηγείο Μ. Ανατολής. Αποτέλεσμα της επαφής αυτής ήταν η αποστολή του πρώτου συμμαχικού ασυρμάτου σε κατεχόμενη περιοχή στη θέση Τσούτσουρος στα Ν. παράλια του Ν. Ηρακλείου, καθώς και η επίσημη αναγνώριση της πρώτης αντιστασιακής οργάνωσης στην κατεχόμενη Ευρώπη.Ο όρμος του Τσουτσούρου, επιλογή του Ραπτοπούλου, αποτέλεσε διαμετακομιστικό σταθμό Ελλήνων πατριωτών και συμμαχικών δυνάμεων, αλλά και όπλων και άλλων εφοδίων στους μαχόμενους πατριώτες της περιοχής, με την προσόρμιση σε πυκνά χρονικά διαστήματα υποβρυχίων και άλλων ταχύπλοων σκαφών.
Η δραστηριότητα του Ραπτοπούλου έγινε αντιληπτή από τους κατακτητές, οι οποίοι με πράκτορες των έθεσαν σε στενή παρακολούθηση τις κινήσεις του. Στις 23 Φεβρουαρίου 1942 Ιταλοί καραμπινιέροι, ύστερα από εντολή του Γερμανού Διοικητή ασφαλείας Χάρτμαν, συνέλαβαν στην Ανω Βιάννο τον Αλέξανδρο Ραπτόπουλο και τον κράτησαν στις φυλακές Νεαπόλεως για να τον παραδώσουν αργότερα στους Γερμανούς.
Από τις 10 Μαρτίου ως τις 22 Μαΐου κρατήθηκε στις Φυλακές Αλικαρνασσού Ηρακλείου. Υποβλήθηκε κατ’ επανάληψη σε πιεστικές και βασανιστικές ανακρίσεις. Μεταφέρθηκε στη συνέχεια στις Φυλακές Αγιας Χανίων και στις 24 Ιουλίου 1942 οδηγήθηκε, μαζί με το φλογερό συνεργάτη του Εμμ. Σταματουλάκη, έφεδρο ανθυποκτηνίατρο από την Κάτω Βιάννο, στο στρατοδικείο, που καταδίκασε και τους δύο σε θάνατο. Κλείστηκε στην απομόνωση, σε κελί των μελλοθανάτων, κι εκτελέστηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 1942.
Υ.Γ
ΡΑΥΤΟΠΟΥΛΟΣ ή ΡΑΦΤΟΠΟΥΛΟΣ ή ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ μιλάμε
για το ίδιο πρόσωπο και αποφασίσαμε να μην παρέμβουμε στο πως το αναφέρει η
κάθε πηγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου