ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ
ΤΟ ΦΑΡΙ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΑΚΟΣ
 |
|
|
Μελίχρυσο σγουρό φαρί,
Πάνω στ’ ασπρόμαυρο σκαρί,
Τον παίκτη περιμένει!
Ν’ ανέβουνε στον ουρανό,
Σε μονοπάτι ωκεανό,
Στου νου την οικουμένη.
Μ’ ένα γαλάζιο συνειρμό,
Συνδυασμού τρελό ρυθμό,
Στα ύψη φτερουγίζουν·
Κι’ όσο ανεβαίνουν πιο ψηλά,
Κι η σκέψη τους ανθοβολά,
Τα μάτια τους σπιθίζουν!
Ως Αργοναύτες τ’ ουρανού,
Με νέου Οδυσσέα νου,
Τις Χάρυβδες λυγάνε.
Υψιπετώντας ως αϊτοί,
Με φως, τιμή και μ’ αρετή,
Τις Σκύλες αψηφάνε.
Με πιόνια κι’ όλο το στρατό
Πλέκουν το πνεύμα δυνατό·
Τον άνεμο ιππεύουν·
Δεξά, ζερβά, μπροστά, ψηλά,
Τη νίκη ακούν που τους μιλά,
Την πίστη τους θεριεύουν.
|
Κι’ όταν σειρήνες τους μεθούν
Και Κίρκες φαύλες τους ποθούν
Στου ταξιδιού τη ζάλη,
Πυξίδα έχουν ιερή·
Βάζουν τη ρότα σταθερή
στου χρέους τ’ ακρογιάλι!
Του Αιόλου σπάζουν την ορμιά·
Τ’ όνειρο παίρνει ανασαιμιά
Για της τιμής το νόμο·
Μ’ ασπίδα τον Αυγερινό
Κι’ ακόντιο τον ουρανό
Στου λυτρωμού το δρόμο.
Μα κι’ αν γνωρίσουν τον λιμό
Στης ήττας τον πικρό καημό,
Τ’ όνειρο δεν πεθαίνει·
Για της Ιθάκης τα κλωνιά
Ανοίγουν πάλι τα πανιά
Με φως ευλογημένοι!
Και προχωρούνε σταθερά·
Το πνεύμα τώρα δε χωρά
Μες στη μικρή σκακιέρα·
Θέλουν στου κόσμου την πηγή
Να φτιάξουνε μια νέα αυγή
Και μια καινούργια μέρα.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου