Η Νεο – Οθωμανική Αυτοκρατορία, ο Ελληνισμός, η Μεσόγειος και η Ευρώπη

ΣΚΕΨΕΙΣ, ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΑΡΘΡΑ

Η Νεο – Οθωμανική Αυτοκρατορία, ο Ελληνισμός, η Μεσόγειος και η Ευρώπη

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://www.efenpress.gr
Το σκίτσο είναι του Σώτου Βοσκαρίδη

Σώτου Βοσκαρίδη

    Πριν 2500 χρόνια οι Έλληνες, ενωμένοι και μόνο με τις δικές τους δυνάμεις, έσωσαν την πατρίδα τους, ως όφειλαν, αλλά ταυτόχρονα και την Ευρώπη από την εξ ανατολών μεγάλη Περσική εισβολή, επειδή εφάρμοσαν έξυπνα τη σύζευξη του Πολιτικού και του Επιστημονικού λόγου.

    Αυτή η σύζευξη ήταν η βάση για να δημιουργηθούν αργότερα οι τεράστιες αυτοκρατορίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η Ρωμαϊκη, η Βυζαντινή, η Οθωμανική και άλλες (Αγγλική κ.λπ.).

    Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453, η πλειοψηφία της επιστημονικής της κοινότητας κατέφυγε στη Δύση, όπου έδωσε φτερά στην Επιστήμη και έτσι συνέβαλε σημαντικά στην Αναγέννηση της Ευρώπης. Αυτή η φυγή των λαμπρών μυαλών του Ελληνισμού προς δυσμάς δυστυχώς συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Παράλληλα η πολιτική ελίτ στην Ελλάδα αγνοεί επιδεικτικά, κατά κανόνα, όσα σπουδαία μυαλά (είτε παραμένοντα στην πατρίδα είτε ευρισκόμενα στη Διασπορά) καταθέτουν τις επιστημονικές τους γνώσεις για τη σωτηρία και την ευημερία του Ελληνισμού. Για τους γνωστούς και χιλιο – ειπωμένους λόγους. Αυτό θα πρέπει να πάψει δίχως άλλο, σήμερα.

    Το 1570 η Βενετοκρατούμενη Κύπρος στήριζε τις ελπίδες της για σωτηρία από την επικείμενη Οθωμανική εισβολή εξ ανατολών, στους βασιλιάδες της Δύσης οι οποίοι όμως δεν κατάλαβαν έγκαιρα ότι αυτός ο κίνδυνος ήταν υπαρκτός και για την ίδια την (Χριστιανική) Ευρώπη.

    Όταν τελικά το κατανόησαν τον Αύγουστο του 1571, μετά τη βάρβαρη κατάληψη ολόκληρης της Κύπρου από τους Οθωμανούς, ένωσαν τις σκέψεις, τις δυνάμεις και τους στόλους τους. Δύο μήνες αργότερα απέκρουσαν και διέλυσαν τον επιτιθέμενο ισχυρό Οθωμανικό στόλο στη Ναύπακτο της Ελλάδας. Έτσι, φυτεύτηκε τότε στην Κύπρο και στην Ελλάδα, ουσιαστικά, ο πρώτος σπόρος για μια Ενωμένη Ευρώπη.

    Σήμερα, με υπαρκτή την Ενωμένη Ευρώπη, το σκηνικό είναι πανομοιότυπο: Η υπό εξέλιξη δημιουργία του Χαλιφάτου του Ερτογάν, στηρίζεται στη σύζευξη του Πολιτικού και του Επιστημονικού λόγου και στο κενό ισχύος που υπάρχει λόγω ενός «εγκεφαλικά νεκρού ΝΑΤΟ» (όπως το χαρακτήρισε πρόσφατα ο Πρόεδρος της Γαλλίας) και μιας, δυστυχώς, δυσκίνητης, παραπαίουσας, διχασμένης ποικιλοτρόπως και ΜΗ Ενωμένης στρατιωτικά Ευρώπης.

    Οι Νεο – Οθωμανοί στηρίζονται σε επιστημονικές ομάδες (Ανωτάτου επιπέδου Δεξαμενές Σκέψης) οι οποίες είναι ευθυγραμμισμένες με τα μεγαλεπήβολα οράματα των μελετημένων, ιστορικά καταρτισμένων και παραφρόνων ηγετών τους για να κυριαρχήσουν, προς το παρόν, στη Μεσόγειο και σε μεγάλα τμήματα της Ασίας της Αφρικής και της Ευρώπης.

    Γι’ αυτό, το παρόν και το μέλλον του Ελληνισμού, ο οποίος για πολλές δεκαετίες αγνόησε μεταξύ πολλών άλλων και την Ιστορία, είναι σε θανάσιμο κίνδυνο να χαθούν μέσω μιας ύπουλα προγραμματισμένης, πολύπλευρης, μη στρατιωτικής εισβολής εξ Ανατολών και όχι μόνον, η οποία έχει αρχίσει από καιρό.

    Οι περισσότεροι Δυτικοί ηγέτες μάλλον δεν καταλαβαίνουν ακόμη ότι ο κίνδυνος από τον Τουρκικό Ισλαμο – Φασισμό δεν είναι υπαρκτός απλώς για την «εκλιπούσα» Κύπρο και την ταλαιπωρημένη οικονομικά, ισχυρή στρατιωτικά αλλά πολυ-εξαρτώμενη πολιτικά Ελλάδα (με στοχοποιημένο τον τεράστιο πλούτο τους), αλλά κυρίως για την ίδια την (Χριστιανική) Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Απ’ ό,τι φαίνεται η Γαλλία (τουλάχιστον) έχει αντιληφθεί τους μεγάλους κινδύνους που διατρέχουν τα συμφέροντα της αλλά ΚΑΙ η ίδια η ύπαρξη της από το Νεο – Χιτλερικό θηρίο.

    Σε αυτό το επικίνδυνο σταυροδρόμι της Ιστορίας, η κοινή, ειρηνική, μελετημένη, αποφασιστική και τεκμηριωμένη θέση/ απάντηση των ηγεσιών της Ελλάδας και της Κύπρου θα πρέπει να είναι καθαρή και μονολεκτική: ”ΟΧΙ”, παράλληλα με δικές τους διάφορες άοκνες και συντονισμένες πατριωτικές δράσεις με στόχο να λεχθεί ταυτόχρονα με ένα μεγαλύτερο και αποτελεσματικότερο Γαλλικό «ΝΟ», από τον Μακρόν.

    Τότε η Κύπρος, το Καστελλόριζο, η Κάσος και η Κρήτη θα είναι επιτέλους Κοντά και όχι «μακράν».