2.Η ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΩΝ

2.Η ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Του Γεωργίου  Τσακίρη

            Τον τελευταίο καιρό, συνηγορούντων και των ΜΜΕ, η κοινή γνώμη διερωτάται  εάν  πράγματι το χρέος είναι διαχειρίσιμο – βιώσιμο.  Οι κυβερνώντες ισχυρίζονται πως είναι, ενώ σύσσωμη η αντιπολίτευση το αντίθετο.

            Εάν πάρουμε χαρτί και μολύβι και εξετάσουμε το ύψος του χρέους, το χρόνο αποπληρωμής του και τα συμφωνηθέντα επιτόκια, θα διαπιστώσουμε ότι θα δυσκολευτούμε πολύ και δε θα περισσεύουν αρκετά χρήματα για να τροφοδοτούν την ανάπτυξη. Εκτός εάν από τον επόμενο χρόνο έχουμε ρυθμούς ανάπτυξης που ξεπερνούν σταθερά το 3 με 4 %, καθώς και βελτίωση σε αρκετούς άλλους τομείς που έχουν σχέση με σωστή-σύγχρονη διαχείριση της Εξουσίας. Είναι αδήριτη η ανάγκη να πιστέψουμε στις δικές μας δυνάμεις, να διδαχθούμε από τα λάθη του παρελθόντος και να προβούμε σε σημαντικές αλλαγές σχεδόν σε όλους τους τομείς. Έτσι θα ανεβάσουμε  το ηθικό μας, θα ξεπεράσουμε τις δυσκολίες, θα αναβαθμίσουμε τη χώρα και θα κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των Εταίρων μας.

            Ας δούμε τα λάθη μας.  

            Λείπουν τα μεγάλα και σταθερά βήματα προς την ανάπτυξη, αν εξαιρέσουμε κάποια έργα οδοποιίας.    

    Οι τράπεζες δεν τροφοδοτούν με χρήμα την οικονομία. 

    Δεν προβήκαμε στις απαιτούμενες ενέργειες για να δώσουμε  τη σκυτάλη στις επιχειρήσεις, ώστε αυτές να τραβήξουν μπροστά την οικονομία. 

    Τα μακριά και σπάταλα χέρια των κυβερνώντων συνεχίζουν τη δράση τους. 

    Οι ιδιωτικοποιήσεις όχι  μόνο δεν προχωρούν, αλλά και όσες έγιναν δεν ήταν ιδιαίτερα ωφέλιμες και όπως φαίνεται δε θα αποδώσουν σε σύντομο χρόνο. 

    Λείπει η ουσιαστική  καταπολέμηση της φοροδιαφυγής  και η σταδιακή και με προγραμματισμό μείωση  της φορολογίας.

    Δε σχεδιάστηκε ένα μακρόπνοο  Εθνικό Σχέδιο για την ανάπτυξη,  την αναδιοργάνωση της Χώρας και την αναδιάρθρωση της οικονομίας. 

    Ούτε υφίσταται δημοσιονομική πειθαρχία.    

            Τα χρήματα του ΕΣΠΑ, που αποτελούν ουσιαστικά τη μόνη πηγή χρηματοδότησης της ανάπτυξης, σπαταλώνται σε μικρής σημασίας έργα. Δεν κατευθύνονται σε τομείς που  τροφοδοτούν την πραγματική οικονομία και την παραγωγή στο μέλλον για πολλά χρόνια και θα απορροφούν ικανά στελέχη από την ανεργία ή θα αποτελέσουν κίνητρο επαναπατρισμού ικανών επιστημόνων μας που διαπρέπουν στο εξωτερικό.  Δεν προσελκύουμε σοβαρές και μεγάλες επενδύσεις από το εξωτερικό.  Δεν είδαμε και δε θα δούμε τέτοιες, αν δεν οργανώσουμε την αποτελεσματικότητα του Δημοσίου, αν δε δώσουμε κίνητρα και δεν καταστήσουμε τη Χώρα μας σταθερή και  ασφαλή για επενδύσεις. Οφείλουμε  να σταματήσουμε τη συχνή αλλαγή των νόμων και να εγγυηθούμε ότι η νομοθεσία που αφορά στις επενδύσεις και στην ανάπτυξη θα παραμείνει σταθερή για μία τουλάχιστον 20ετία.

            Ούτε φροντίσαμε για τον εκσυγχρονισμό, την εκπαίδευση, την ικανοποιητική επάνδρωση και το ηθικό των  ΕΔ,  έγκαιρα πριν αρχίσουν τα δύσκολα λόγω ΑΟΖ  και αρπακτικού γείτονα, ώστε να αποτελέσει ισχυρή δύναμη αποτροπής και  ασφάλεια για επενδύσεις.  Ξέφραγο αμπέλι  η Χώρα. Χιλιάδες λαθρομετανάστες πλημμυρίζουν την Ελλάδα και αυξάνουν την ανεργία. Οι πολιτικοί μας, όλοι μαζί, ή έστω οι αρχηγοί  των κοινοβουλευτικών κομμάτων δεν  κάθισαν σε ένα τραπέζι, να συναποφασίσουν για το πώς θα σταματήσουν την αιμορραγία και θα καταστήσουν την Ελλάδα μας μια σοβαρή, σύγχρονη, αποτελεσματική και παραγωγική Χώρα με κοινωνικές ευαισθησίες.  Ούτε τα λάθη του παρελθόντος έγιναν μάθημα και παράδειγμα για αποφυγή.  Δεν αλλάξαμε όλοι μας, κυβερνώντες και κυβερνώμενοι, την παλιά λανθασμένη νοοτροπία του «ζητώ και παίρνω όταν δεν παράγω, αδιαφορώντας για το από πού θα βρεθούν τα χρήματα» που μας οδήγησε στον υπέρογκο δανεισμό, στην τραγικότητα του σήμερα.  Επίσης οι δημοσιογράφοι, οι συνδικαλιστές, οι δάσκαλοι δεν άλλαξαν στάση. 

            Η τρόικα διατάζει και εμείς τρέχουμε ασθμαίνοντες την  τελευταία στιγμή όχι μόνο να προλάβουμε τις ημερομηνίες, αλλά και να συγκεντρώσουμε την απαιτούμενη πλειοψηφία, για να πάρουμε τα προβλεπόμενα δισ. για την αποπληρωμή του χρέους, αλλά ελάχιστα κάνουμε για την ανάπτυξη.  Προγραμματισμός μηδέν.  Όλα στο πόδι. Δεν έμαθαν φαίνεται οι πολιτικοί μας από τη φοίτησή τους στο Harvard και στα άλλα επώνυμα πανεπιστήμια του εξωτερικού και της Ελλάδας μας.  Ίσως κανείς καθηγητής τους δε τους μίλησε για στόχους, για προγραμματισμό, για χρονοδιάγραμμα, για υπευθυνότητα, για μακρόπνοο εθνικό σχεδιασμό.  Έτσι γίνεται και θα γίνεται δυστυχώς και στο μέλλον, αφού μας κυβερνούν άνθρωποι που δεν έμαθαν να διοικούνται και να διοικούν. Είναι λογικό να μη γνωρίζουν, αφού αρκετοί  δε δούλεψαν και μερικοί δεν υπηρέτησαν καν την Πατρίδα ως όφειλαν. Δηλαδή δε  «ζορίστηκαν» για να αντέχουν στις δύσκολες καταστάσεις. Όμως έγιναν νομείς της εξουσίας.

            Η Ελλάδα μοιάζει με το φτωχό και πεινασμένο παιδάκι που έκλεψε το καρβέλι από το γειτονικό φούρνο και τρέχει να δηλώσει, όσο γίνεται πιο γρήγορα,  μεταμέλεια στο φούρναρη για να προλάβει  τη μεγαλύτερη τιμωρία. Και εκείνος,  αδίστακτος τιμωρός, παίρνει το βούρδουλα για να το συνετίσει ! ! !

            Όταν η κυβέρνηση κάνει κάποιο θετικό βήμα, γιατί γίνονται και τέτοια βήματα μερικές φορές, αμέσως η αντιπολίτευση τρέχει να μειώσει την αισιοδοξία που αποπνέει η κίνηση. Γνωρίζουν πολύ καλά και οι δύο, συγκυβέρνηση και αντιπολίτευση ότι η οικονομία εκτός από αριθμούς είναι  και   ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ.  Οι αγορές επηρεάζονται θετικά όταν υπάρχει διάχυτη αισιοδοξία, που έχει ως θετική συνέπεια την είσοδο κεφαλαίων από το εξωτερικό.

            Ενδέχεται να θεωρούν οι  της συγκυβέρνησης ότι η δουλειά τους είναι να λειτουργούν ως απλοί διαχειριστές  της εξουσίας, λόγω μη υπάρχοντος σχεδιασμού.  Ενώ οι  της αντιπολίτευσης μόνιμα να διαφωνούν.  Και οι δύο μαζί να τρομοκρατούν τον Έλληνα και να του κατεβάζουν το ηθικό.  Πιστεύουν πιθανότατα ότι σχεδιασμός για το αύριο είναι η εφαρμογή του μνημονίου, που αρκετοί υπέγραψαν χωρίς να το διαβάσουν και οι περισσότεροι απλώς και με βιασύνη το ανέγνωσαν.  Είναι αναγκαιότητα να καταλάβουν οι της Κυβέρνησης, της Αντιπολίτευσης  και γενικότερα της Βουλής  ότι  το χρέος προς την τραυματισμένη  Πατρίδα δεν είναι η συλλογή ψήφων για τη επόμενη εκλογική αναμέτρηση εκμεταλλευόμενοι τυχόν ευκαιρίες, όπως αυτή της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.  Αντίθετα απαιτείται ένας σωστά  και υπεύθυνα προγραμματισμένος  Εθνικός Σχεδιασμός  για το αύριο και η εφαρμογή του (και από τις ακολουθούσες κυβερνήσεις, όποιας απόχρωσης), ταυτόχρονα με την τήρηση των Θεσμών και των Νόμων. Για να γίνει όμως αυτό απαιτείται υπεύθυνη συνεργασία μεταξύ κυβέρνησης  και αντιπολιτευομένων. Μόνο έτσι ενωμένοι και σοβαροί θα ορθοποδήσουμε και φυσικά θα πληρώσουν επιτέλους και οι  σκόπιμα παρανομήσαντες και ασελγήσαντες  σε βάρος των έντιμων και νομοταγών πολιτών.

            Απέχουμε από την ενδεδειγμένη και αποτελεσματική διαχείριση της οικονομίας. Είναι φιλότιμη η προσπάθεια που γίνεται από ορισμένους, που δυστυχώς δε φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα στο ύψος που προσδοκάται. Λείπει ο δυναμισμός και η στιβαρότητα που απαιτείται για μελετημένες δύσκολες αποφάσεις - λύσεις. Απουσιάζει η επαφή με το λαό για να του εξηγήσει γιατί λαμβάνονται τα μέτρα. Που αποσκοπούν και τι να προσδοκά από αυτά. Δεν υπάρχει ο κατάλληλος σχεδιασμός που θα φέρει γρήγορα κάποια μικρά αποτελέσματα, έστω λίγα, αλλά τέτοια που θα του διατηρεί  το ηθικό, θα του τρέφει την ελπίδα, ώστε να επενδύει και να παράγει. Λείπει ο συνδετικός κρίκος μεταξύ κυβέρνησης και λαού, που θα σταματήσει την γκρίνια.  Τελικά δεν πείσαμε ούτε τους Εταίρους μας, ώστε να ενεργοποιήσουμε την αλληλεγγύη τους.

            Η αποφυγή των παραπάνω λαθών  και αρκετών ακόμη είναι η λύση που θα καθορίσει τη βιωσιμότητα του χρέους και τη σμίκρυνσή του σε λογικά επίπεδα σε σχέση με το ΑΕΠ.  Αλλιώς θα ισορροπούμε σε ένα τεντωμένο σχοινί για πολλά – πολλά χρόνια με τον κίνδυνο, σε δύσκολες στιγμές, να καταποντιστούμε. 

            Παρά ταύτα δε χάθηκε η ελπίδα. Μπορούμε όλα τα παραπάνω, που δεν κάναμε μέχρι σήμερα, να τα μεθοδεύσουμε, να τα δρομολογήσουμε ώστε να τα πραγματοποιήσουμε αύριο. Διαθέτουμε οι Ελληνίδες και οι Έλληνες μοναδικές, αστείρευτες, δημιουργικές δυνάμεις, που αποτελούν εγγύηση για το μέλλον. Μπορούμε να ξαναδυναμώσουμε τη φλόγα. Μη ξεχνάμε ότι η Ελλάδα μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο και τον εμφύλιο μέχρι το 1973 ήταν η δεύτερη σε ρυθμούς ανάπτυξης χώρα παγκοσμίως, μετά την Ιαπωνία. Το γνωστό Ελληνικό οικονομικό θαύμα. Από εμάς επομένως εξαρτάται αν η αρρωστημένη αυτή κατάσταση, θα συνεχίσει να μας μολύνει ή θα ανατραπεί.

            Είμαστε ικανοί να την ανατρέψουμε, με δημοκρατικές διαδικασίες, ενωτικό κλίμα και να αναδείξουμε ΝΕΕΣ άφθαρτες, αμόλυντες, υγιείς δυνάμεις που θα βγάλουν την Πατρίδα από το καταπιεστικό αδιέξοδο.

            Όλα εξαρτώνται από εμάς και από την αποφασιστικότητά μας για αλλαγή. 

            ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ με υγεία, χαρά, προκοπή.

Γιώργος Τσακίρης

Αξιωματικός εα, δημόσιες σχέσεις του Συνδέσμου Εθνικής Ενότητας,

πτυχίο στο χρηματοασφαλιστικό marketing,

master στη διάρθρωση και διαχείριση χαρτοφυλακίων,

σύμβουλος επενδύσεων.