ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ (12) :Ιταλική εισβολή στην Αβυσσηνία

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ (12) :Ιταλική εισβολή στην Αβυσσηνία

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

    Τον Οκτώβριο του 1935 ο Ιταλός ηγέτης Μπενίτο Μουσολίνι έστειλε 400.000 στρατιώτες να εισβάλουν στην Αβυσσηνία (Αιθιοπία). Ο Στρατηγός Πιέτρο Μπαντόλιο διοικούσε την εκστρατεία από το Νοέμβριο του 1935, διατάσσοντας, με την άδεια του Μουσολίνι, βομβαρδισμούς, τη χρήση χημικών όπλων όπως το αέριο μουστάρδας και την δηλητηρίαση του δικτύου ύδρευσης, εναντίον στόχων που περιελάμβαναν ανυπεράσπιστα χωριά και ιατρικές εγκαταστάσεις. Ο σύγχρονος Ιταλικός στρατός κατανίκησε τις αδύναμες ένοπλες δυνάμεις της Αβυσσηνίας και κατέλαβε την Αντίς Αμπέμπα το Μάιο του 1936, αναγκάζοντας τον αυτοκράτορα Χαϊλέ Σελασιέ σε φυγή.

    Η Κοινωνία των Εθνών καταδίκασε την επίθεση της Ιταλίας και επέβαλε οικονομικές κυρώσεις το Νοέμβριο του 1935, αλλά οι κυρώσεις ήταν σε μεγάλο βαθμό αναποτελεσματικές διότι δεν απαγόρευσαν την πώληση πετρελαίου ή το κλείσιμο των στενών της Διώρυγας του Σουέζ (που ελέγχονταν από τη Βρετανία). Όπως παρατήρησε αργότερα ο Βρετανός Πρωθυπουργός Στάνλεϊ Μπάλντουιν, αυτό συνέβη τελικά επειδή κανείς δεν είχε διαθέσιμες στρατιωτικές δυνάμεις ικανές να αντιμετωπίσουν την Ιταλική επίθεση.

    Τον Οκτώβριο του 1935, ο Αμερικανός Πρόεδρος Φραγκλίνος Ντελάνο Ρούσβελτ (μη μέλος της ΚτΕ) επικαλέστηκε τον Αμερικανικό Νόμο Ουδετερότητας του 1935 και θέσπισε εμπάργκο πώλησης όπλων και πυρομαχικών προς τις δύο πλευρές αλλά επιπλέον και ένα «ηθικό εμπάργκο» για τους εμπόλεμους Ιταλούς, που αφορούσε την απαγόρευση πώλησης και άλλων εμπορικών αγαθών. Στις 5 Οκτωβρίου και αργότερα στις 29 Φεβρουαρίου 1936 οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπάθησαν, με αβέβαιη επιτυχία, να περιορίσουν τις εξαγωγές πετρελαίου και άλλων υλικών στα επίπεδα της κανονικής περιόδου ειρήνης. Η ΚτΕ ήρε τις κυρώσεις στις 4 Ιουλίου 1936 αλλά μέχρι τότε η Ιταλία είχε ήδη αποκτήσει τον έλεγχο των αστικών περιοχών της Αβησσυνίας.

    Το Δεκέμβριο του 1935 το Σύμφωνο Σταθερότητας Χόαρ-Λαβάλ (Hoare-Laval) ήταν μια προσπάθεια του Βρετανού υπουργού Εξωτερικών Σάμιουελ Χόαρ και του Γάλλου πρωθυπουργού Πιέρ Λαβάλ για τον τερματισμό της σύγκρουσης στην Αβησσυνία με την κατάρτιση ενός σχεδίου για τη διχοτόμηση της χώρας σε δύο μέρη: έναν Ιταλικό τομέα και έναν αβησσυνιακού τομέα. Ο Μουσολίνι ήταν διατεθειμένος να συμφωνήσει με το Σύμφωνο· ωστόσο, η είδηση για την προετοιμασία υπογραφής του Σύμφωνου διέρρευσε τόσο στη βρετανική όσο και τη γαλλική κοινή γνώμη που διαμαρτυρήθηκαν εντονότατα εναντίον της, περιγράφοντάς την ως ξεπούλημα της Αβησσυνίας. Οι Χόαρ και Λαβάλ υποχρεώθηκαν να παραιτηθούν από τις θέσεις τους και τόσο η βρετανική όσο και η γαλλική κυβέρνηση αποστασιοποιήθηκαν από αυτούς. Τον Ιούνιο του 1936, παρόλο που δεν υπήρχε προηγούμενο Αρχηγού Κράτους να απευθύνεται στην Εθνοσυνέλευση της Κοινωνίας των Εθνών, προσωπικά ο αυτοκράτορας της Αιθιοπίας Χαϊλέ Σελασιέ Ι μίλησε στη Συνέλευση και επικαλέστηκε την βοήθειά της για την προστασία της χώρας του.

    Όπως συνέβη και με την Ιαπωνία, η ισχύς των μεγάλων δυνάμεων στην αντιμετώπιση της κρίσης στην Αβησσυνία μετριάσθηκε από την αντίληψη ότι η μοίρα των φτωχών αυτής της μακρινής χώρας που δεν κατοικούνταν από Ευρωπαίους δεν αποτελούσε δικό τους κεντρικό ενδιαφέρον. Επιπλέον, έδειξε πως η ΚτΕ μπορούσε να επηρεαστεί από το ατομικό συμφέρον των μελών της. Επίσης, ένας από τους λόγους για τους οποίους οι κυρώσεις δεν ήταν ιδιαίτερα σκληρές ήταν ότι τόσο η Βρετανία και η Γαλλία φοβούνταν την προοπτική της σύστασης συμμαχίας μεταξύ του Μουσολίνι και του Αδόλφου Χίτλερ.