Η Δημοκρατια απαιτει εφαρμογη των Νομων
Ιωάννης Μ. Ασλανίδης Αντγος ε.α.
«…Η Δημοκρατία
αυτοκαταστρέφεται, όταν οι Πολιτικές Εξουσίες καταχρώνται το δικαίωμα της
Ελευθερίας και της Ισότητας και εκπαιδεύουν τους πολίτες έτσι ώστε: - Να
θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως Ελευθερία, την αυθάδεια του
λόγου ως Ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία…». (ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Αρεοπαγιτικός την εποχή του Σόλωνα και
Κλεισθένη)
Είναι αλήθεια ότι η περίοδος από το 1974 μέχρι σήμερα, είναι η μεγαλύτερη περίοδος Δημοκρατίας την οποία
έζησε η πατρίδα μας.
Βέβαια και αυτή την Δημοκρατία την
καταχραστήκαμε, όταν πρώτα οι Κυβερνώντες παραβίαζαν κατ’ εξακολούθηση τους
Νόμους αυτής, που είναι το θεμέλιο λειτουργίας της. Κατ’ αυτόν τον τρόπο και ο
λαός παραδειγματισθείς από την πολιτική του Ηγεσία. Βέβαια οι παραυτών
παρεπιδημούντες συγγενείς και φίλοι, για άλλη μια φορά επαλήθευσαν την ανωτέρω
αναφερόμενη ρήση του Ισοκράτη. Και όπως ήταν επόμενο σε μία χώρα στην οποία η
έννοια της Δημοκρατικής Παιδείας έλλειπε, συμπεραμαρτούντος ίσως προς τούτο και
του τρόπου Διοίκησης των Κυβερνήσεων μετά την Κομμουνιστική Ανταρσία στη Χώρα
μας, σχετικά με την συμπεριφορά αυτών προς μερίδα του Ελληνικού λαού, έφθασε
σήμερα σημαντική μερίδα της Κοινωνίας να θεωρεί τα πάντα Δημοκρατικά
κεκτημένα, ακόμη και την ανομία.
Και! Έτσι, βλέπουμε μετά την
μεταπολίτευση όλα πολύ περίεργα να αλλοιώνονται, όπως π.χ.
Το δικαίωμα
συνάθροισης κοινωνικής ομάδος, μεταμορφώθηκε σε δικαίωμα ταλαιπωρίας, απώλειας
χιλιάδων εργατοωρών, εργασίας και οικονομικής
καταστροφής Δημοσίων Οργανισμών και μεγάλης μερίδας άλλων συμπολιτών
των.
Η ουτοπία που ονομάζεται Πανεπιστημιακό άσυλο, έγινε ορμητήριο παραβατών και απαραβίαστο για άλλες ιδέες,
νεοφιλελεύθερες ή αντικομουνιστικές. Εδώ βλέπουμε, τα δεκάδες Πανεπιστήμια, που
χωρίς λογική δημιουργήθηκαν, εκεί και ως έτυχε, που δεν συμμαζεύονται σήμερα με
τίποτε, και εμείς το μόνο που συζητάμε είναι οι φανταστικοί και απίθανοι
κίνδυνοι από την κατάργηση του Ακαδημαϊκού Ασύλου.
Μια αντίληψη που δυστυχώς
επιβάλλεται, από έναν αριστερό και εκτός χρόνου συντηρητισμό, που εμπεδώθηκε
και διατηρήθηκε στα Πανεπιστήμια, όταν σήμερα η ελευθερία λόγου υπάρχει σε όλες
τις εκφάνσεις της Ελληνικής Κοινωνίας. Ακόμη και στο καφενείο.
Για να ξεριζώσουμε τα παθογενικά
αυτά στοιχεία της χώρας μας, μας δίδεται μια Ευκαιρία με την Οικονομική Κρίση
που διέρχεται η χώρα μας, μην την χάσουμε.
Πρέπει οι Πολιτικές ηγεσίες της
χώρας μας, να προβληματισθούν άμεσα, για την επικίνδυνη αυτή καθολική απόρριψη
της Πολιτικής της χώρας μας, από όποια παράταξη και αν προέρχεται.
Διότι, είναι λάθος να λέγεται, στην
Δημοκρατία, «Πάντα υπάρχουν λύσεις», μία και μοναδική
λύση υπάρχει σ’ αυτήν, η «εφαρμογή των
Νόμων» με μπροστάρηδες πάντοτε τις πολιτικές ηγεσίες του Λαού, άλλως
η διαρκής Πολιτική απόρριψη είναι πολύ επικίνδυνη, με επόμενο στάδιο την οχλοκρατία
και την αναρχία με τα μύρια επακόλουθα. Υπεύθυνοι βέβαια οι πολιτικές Ηγεσίες
της χώρας, που δεν έδωσαν σε τίποτε το Παράδειγμα
και δεν παραδειγματίστηκαν σε τίποτε από την Ιστορία.
Βασικό στοιχείο Ηγεσίας είναι το παράδειγμα.
Προσοχή ο κώδων του κινδύνου σήμανε,
για τις πολιτικές ηγεσίες. Τα κόμματα επιτέλους πρέπει ν’ αναγνωρίσουν την
λάθος πορεία και συμπεριφορά των μέχρι σήμερα, την οποία και να καταδικάσουν
έμπρακτα. Τέλος όλες μαζί οι Πολιτικές Δυνάμεις της χώρας μας, ξεπερνώντας τους
εαυτούς των και τα επιζήμια κομματικά ταμπού που επικρατούν δυστυχώς ακόμη και
σήμερα, και αφού βρουν έστω, τα κοινά
σημεία που τους ενώνουν για το καλό του Ελληνικού Λαού και της Πατρίδος,
να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να βρουν λύσεις, τις ολιγότερο οδυνηρές για
τον τόπο μας, χωρίς υστεροβουλία και προ παντός χωρίς Λαϊκισμούς. Είναι Ιερά
υποχρέωση των πολιτικών μην κοροϊδεύετε τον εαυτόν σας και τον Ελληνικό λαό. Η
Λύση είναι μεταξύ σας, έχετε Ιερό καθήκον να διασώσετε την χώρα. Άλλη λύση δεν
υπάρχει. Αλλιώς φύγετε το ταχύτερον, να έλθουν άλλοι, που θα μπορούν να
συνεργαστούν με φάρο την διάσωση της Πατρίδος.
