6.Πότε , που και πως γεννήθηκε η λέξη ΑΕΡΑΑΑ!!!....
Δημήτρης Αναγνωστόπουλος
Από το ΣυνΔΕΣΜΟΣ 71
Πολλά γράφτηκαν και γράφονται κατά καιρούς, χωρίς βέβαια επιβεβαιωμένη ιστορική τεκμηρίωση.
Στη μεγάλη Στρατιωτική Εγκυκλοπαίδεια εκδόσεως 1935 (ένας θησαυρός ιστορικών και λογοτεχνικών θεμάτων) ο Λοχαγός Μηχανικού Δ. Μαρκόπουλος περιγράφει τη γέννηση και καθιέρωση της λέξεως.
Θεωρώ την περιγραφή αυτή αξιόπιστη διότι εγκρίθηκε η δημοσίευση της από την επιτροπή συντάξεως της Εγκυκλοπαίδειας αποτελούμενη εξ ανωτάτων και διακεκριμένων ανωτάτων Αξιωματικών της περιόδου αυτής (και με μεγάλο πολεμικό ιστορικό ).
Την αντιγράφω με κάποιες παραλλαγές στη νεοελληνική γλώσσα και άλλες πολύ μικρές αλλαγές που δεν επηρεάζουν το νόημα και τη ροή του κειμένου.
‘’ Το ειρωνικό του πνεύματος, το ενθουσιώδες του χαρακτήρα του Έλληνα, το παράφορο της ιδιοσυγκρασίας της Ελληνικής φυλής, όλα μαζί, μαζεύτηκαν και ξέσπασαν με την λέξη αυτή …..ΑΕΡΑΑΑ!.....
Ορμή, χάρη και ειρωνεία ….
Αέρααααα ! ……..
Γεννήθηκε από μια διδασκαλία. Στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο (1897 ή μαύρο 97) ένας κατώτερος βαθμοφόρος, πλημμυρισμένος από τον ενθουσιασμό εκείνο των πρώτων ημερών, αποφασισμένος να αποθανατίσει το όνομά του δια τρομερών άθλων, αποφάσισε ο δυστυχής, ύστερα από ένα μικρό κάζο που έπαθε σε μια συμπλοκή, να αποκαταστήσει το εγώ του με μια διδασκαλία. Αφού συνάθροισε τις δυνάμεις του και λαβών ύφος ενός Αρτανιάν, στήθηκε μεγαλοπρεπώς ,σήκωσε το χέρι του με κίνηση σπάθης σαν να κόβει λαιμούς και άρχισε :
..Παιδιά !.... Ο πόλεμος είναι ένας αέρας!..... Ο κίνδυνος θέλει αέρα !..... Για να τον βγάλουμε πέρα φροντίστε να έχετε αυτόν τον αέρα!.....
Τα παιδιά δεν μίλησαν αλλά το κράτησαν . Είχαν την εικόνα της διαγωγής που είχε δείξει την προηγούμενη συμπλοκή και δεν διέκοψαν την κοκορολογία του. Και ως συνήθως οι στρατιώτες δεν ξεχνούν . Όταν την επομένη ευρισκόμενοι σε μια μικρή κορυφή, δεχόμενοι βροχή οβίδων, τον αντελήφθησαν να είναι κολλημένος πίσω από ένα βράχο άρχισαν να φωνάζουν Αέρααααα!......
Η λέξη διαδόθηκε, πέρασε πρώτα στο στρατιωτικό λεξικό, έγινε εθνική ιαχή στα πεδία των μαχών, πλάτυνε και πήρε χίλιες σημασίες και χίλιους τόνους. ‘’
Λέξη από ένα περιστατικό, ίσως ιλαροτραγικό, που δείχνει την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα, που μπορεί την τραγωδία να την μετατρέψει αμέσως σε κωμωδία και αντίστροφα. Ιαχή που προκαλούσε τον φόβο και τρόμο στον εχθρό, ακούστηκε στα πεδία μαχών των Βαλκανικών πολέμων, εντός Βουλγαρικού εδάφους, στη Μικρά Ασία, στα Βουνά της Βορείου Ηπείρου και Αλβανίας, Μακεδονίας, Κρήτης το 1940 και 1941. Στον Β΄ΠΠ και Κορέα από τους μαχητές των εκστρατευτικών σωμάτων κλπ. Δείχνει περιφρόνηση στον κίνδυνο, στον θάνατο, ενθουσιασμό, πείραγμα, διακωμώδηση του εχθρού από τον απλό λαό μέχρι στα σχολεία, θέατρα, επιθεωρήσεις κλπ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου