3.Η εξομολόγηση του Αναστάση και το απούλητο ΤΤ
CAPITAL.GR
Το έστειλε ο Αθανάσιος Λιάσκος
Ο Αναστάσης δημοσίευσε μία αγγελία πώλησης του Audi TT στο car.gr. Τιμή πώλησης 5.000 ευρώ. Δέχτηκε κλήσεις, αλλά όλοι κλαιγόντουσαν για το μνημόνιο και την Μέρκελ. Κι επειδή ο Αναστάσης από την Εκάλη βαρέθηκε την κλάψα, είπε να γράψει την δική του εμπειρία: Από τα σαλόνια στα αλώνια. Μιλήσαμε με τον Αναστάση. Μας ορκίστηκε στους δώδεκα αποστόλους ότι τα μισά απ΄ όσα λέει είναι αλήθεια. Και τα μισά των μισών να είναι, νομίζουμε ότι αυτή την ιστορία κάπου την έχουμε ξανακούσει.
"Κάπου... κάπως… κάποτε... κάποιος έδωσε την σημερινή αξία ολόκληρου του αμαξιού, μόνο και μόνο για να του βάλει ζαντολάστιχα και αναρτήσεις.
Και κάθομαι και αναρωτιέμαι... παραμιλώ... μονολογώ... και λέω: ρε που πάμε; Που βαδίζουμε; Ρε πως μας κατάντησαν έτσι τα λαμόγια;
Και έχω και τον άλλον να με παίρνει τηλέφωνο και να μου λέει: ρε φίλε θα μου το αφήσεις 4000€; Και μου αρχίζει μετά την κλάψα (κρίση-Μέρκελ-ΔΝΤ).
Τι να του πω τώρα και εγώ; Ρε μεγάλε και εγώ εδώ μένω, στην Ελλάδα και εμένα με έχουν λιώσει με τα μέτρα και τα χαράτσια και εμένα δεν μου έχει μείνει φράγκο. Άσε με στον πόνο μου.
Ξέρεις τι σημαίνει κρίση; Θα σου πω εγώ τι σημαίνει.
Έχεις ακούσει αυτό που λένε ‘μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες’; Ε, δες το τώρα και σε ανάλυση.
Είχα την τέλεια ζωή... Μεγαλομέτοχος σε πολυεθνική κολοσσό. Δεν ήξερα σε ποια τσέπη είχα περισσότερα λεφτά, από παντού έβγαζα πράσινα, κίτρινα και μωβ χαρτονομίσματα, κάτι καφέ και μπλε σπάνια τα έβλεπα. Τα κέρματα δε, ήταν σκόρπια στα αμάξια μου μέσα, κάτω από πατάκια και καθίσματα. Σε κάθε στροφή που έπαιρνα, θαρρώ πως άκουγα εκατοντάδες μελωδίες από μεταλλικούς ήχους να πηγαινοέρχονται πέρα δώθε από το ένα μου αυτί στο άλλο.
Πήρα τρία σπίτια, ένα καταμαράν, ένα jet ski, τρία αμάξια (κλασική ανωμαλία Έλληνα. Μην έχει ο γείτονας καλύτερο και πιο ακριβό αμάξι από εμένα, δεν πάει...). Ένα για καθημερινές, ένα για σκ και ένα για βουνό.
Έκανα ζωάρα δεν λέω, με άλλη γυναίκα κοιμόμουν με άλλη ξύπναγα, χαμός, κόλαση...
Ώσπου λοιπόν ένα όμορφο πρωινό, βαράει κανόνι ο κολοσσός. Πως πέσανε οι δίδυμοι πύργοι σε μια στιγμή;;; Έτσι ακριβώς, σε μια στιγμή.
Δεν ξέραμε σε ποιον και πόσα χρωστάγαμε. Πουλήσαμε σχεδόν τα πάντα για να ξεχρεώσουμε και να μην πάμε φυλακή.
Έμεινα με ένα σπίτι και δεν μπορώ ούτε την πισίνα να συντηρήσω πλέον. Την έχω κλειστή και γεμίζω την μπανιέρα που και που για να παραμυθιάζομαι.
Έχω διώξει τον κηπουρό και βλέπω τα δέντρα μου να μεγαλώνουν ανομοιόμορφα.
Έδιωξα και την οικιακή βοηθό και την έστειλα πίσω στις Φιλιππίνες, στην οικογένεια της.
Έκοψα τα πούρα και τώρα καπνίζω άφιλτρα τσιγάρα.
Έκοψα τα εστιατόρια και το χαβιάρι και συμβιβάζομαι πλέον με πάστα ελιάς που του μοιάζει λίγο.
Έκοψα τις χειμερινές διακοπές στα σαλέ, τις καλοκαιρινές στα τροπικά νησιά και τώρα πάω μέχρι το Λουτράκι το πολύ πολύ.
Έκοψα και τα μπουζούκια και ακούω τώρα τους καλλιτέχνες μόνο στα cd και αυτά αγορασμένα από τους μαύρους.
Έκοψα και άλλα και άλλα, πολλά. Πούλησα πρόσφατα και την Carrera γιατί έκαιγε βενζίνη ενώ ήταν και σταματημένη στο παρκινγκ.
Θυμάμαι κάποτε φόραγα μεταξωτά βρακιά και τώρα βαμβακερά και για οικονομία στο μαλακτικό, πρώτα το φοράω από την μια και μετά από την άλλη μεριά, ανάποδα.
Τι να πεις ρε φίλε μου; Κατάντια...
Το άλλο το έχεις ακούσει; ‘Από τα σαλόνια στα αλώνια;’. Έτσι ακριβώς.
Πάντα θυμάμαι ότι περπάταγα με ψηλά το κεφάλι, καμαρωτός καμαρωτός, τώρα κοιτώ κάτω μπας και βρω κατά λάθος τίποτα λεφτά. Δεν ντρέπομαι, θα πω και αυτό: ναι, υπήρξαν στιγμές πρόσφατα που έψαξα τα αμάξια. Να βρω από εκείνα, που κορόιδευα κάποτε και τα πέταγα από τις τσέπες μου γιατί με βάραιναν. Τα ψιλά, τα κέρματα. Ζω ένα δράμα.
Και έχω και την δίκια μου την Λάουρα να μου λέει: Αναστασηηηηη θα μου δώσεις δυο κατοστάρικα για μανικιούρ, πεντικιούρ και κομμωτήριο;;;’
Που ζεις ακόμα μαρή Μαγδάλω ήθελα να ΄ξερα; (εδώ ο κόσμος καίγεται και το νινί χτενίζεται). Πούλα τις γούνες και τα λούσα που σου είχα πάρει, γιατί σε λίγο βλέπω να μην έχουμε να φάμε και εμείς και να πουλάμε και το τρίτο αμάξι.
Τι σας λέω και εσάς τώρα, φύγαμε τελείως από το θέμα.
Αλλά βλέπεις, δεν έχω ούτε λεφτά για ψυχανάλυση, κάπου έπρεπε να τα πω.
(φουουουουου...) μου έφυγε ένα βάρος, ξαλάφρωσα λίγο.
Εν πάση περιπτώσει...αυτό είναι το αμάξι, αυτός είμαι και εγώ.
ΥΓ τιμή ανταλλαγής 6000€"
Ο Αναστάσης μας έκανε μία παράκληση: "ρε παιδιά έχω ήδη δεχτεί τηλεφωνήματα για το κείμενο που σήκωσα κάτω από την αγγελία, αλλά ούτε ένας δεν ενδιαφέρθηκε ακόμη για το αυτοκίνητο"! Κάτι που σημαίνει: Παίρνετε τηλέφωνο μόνο αν έχετε μία καλή πρόταση για το ΤΤ.
"Κάπου... κάπως… κάποτε... κάποιος έδωσε την σημερινή αξία ολόκληρου του αμαξιού, μόνο και μόνο για να του βάλει ζαντολάστιχα και αναρτήσεις.
Και κάθομαι και αναρωτιέμαι... παραμιλώ... μονολογώ... και λέω: ρε που πάμε; Που βαδίζουμε; Ρε πως μας κατάντησαν έτσι τα λαμόγια;
Και έχω και τον άλλον να με παίρνει τηλέφωνο και να μου λέει: ρε φίλε θα μου το αφήσεις 4000€; Και μου αρχίζει μετά την κλάψα (κρίση-Μέρκελ-ΔΝΤ).
Τι να του πω τώρα και εγώ; Ρε μεγάλε και εγώ εδώ μένω, στην Ελλάδα και εμένα με έχουν λιώσει με τα μέτρα και τα χαράτσια και εμένα δεν μου έχει μείνει φράγκο. Άσε με στον πόνο μου.
Ξέρεις τι σημαίνει κρίση; Θα σου πω εγώ τι σημαίνει.
Έχεις ακούσει αυτό που λένε ‘μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες’; Ε, δες το τώρα και σε ανάλυση.
Είχα την τέλεια ζωή... Μεγαλομέτοχος σε πολυεθνική κολοσσό. Δεν ήξερα σε ποια τσέπη είχα περισσότερα λεφτά, από παντού έβγαζα πράσινα, κίτρινα και μωβ χαρτονομίσματα, κάτι καφέ και μπλε σπάνια τα έβλεπα. Τα κέρματα δε, ήταν σκόρπια στα αμάξια μου μέσα, κάτω από πατάκια και καθίσματα. Σε κάθε στροφή που έπαιρνα, θαρρώ πως άκουγα εκατοντάδες μελωδίες από μεταλλικούς ήχους να πηγαινοέρχονται πέρα δώθε από το ένα μου αυτί στο άλλο.
Πήρα τρία σπίτια, ένα καταμαράν, ένα jet ski, τρία αμάξια (κλασική ανωμαλία Έλληνα. Μην έχει ο γείτονας καλύτερο και πιο ακριβό αμάξι από εμένα, δεν πάει...). Ένα για καθημερινές, ένα για σκ και ένα για βουνό.
Έκανα ζωάρα δεν λέω, με άλλη γυναίκα κοιμόμουν με άλλη ξύπναγα, χαμός, κόλαση...
Ώσπου λοιπόν ένα όμορφο πρωινό, βαράει κανόνι ο κολοσσός. Πως πέσανε οι δίδυμοι πύργοι σε μια στιγμή;;; Έτσι ακριβώς, σε μια στιγμή.
Δεν ξέραμε σε ποιον και πόσα χρωστάγαμε. Πουλήσαμε σχεδόν τα πάντα για να ξεχρεώσουμε και να μην πάμε φυλακή.
Έμεινα με ένα σπίτι και δεν μπορώ ούτε την πισίνα να συντηρήσω πλέον. Την έχω κλειστή και γεμίζω την μπανιέρα που και που για να παραμυθιάζομαι.
Έχω διώξει τον κηπουρό και βλέπω τα δέντρα μου να μεγαλώνουν ανομοιόμορφα.
Έδιωξα και την οικιακή βοηθό και την έστειλα πίσω στις Φιλιππίνες, στην οικογένεια της.
Έκοψα τα πούρα και τώρα καπνίζω άφιλτρα τσιγάρα.
Έκοψα τα εστιατόρια και το χαβιάρι και συμβιβάζομαι πλέον με πάστα ελιάς που του μοιάζει λίγο.
Έκοψα τις χειμερινές διακοπές στα σαλέ, τις καλοκαιρινές στα τροπικά νησιά και τώρα πάω μέχρι το Λουτράκι το πολύ πολύ.
Έκοψα και τα μπουζούκια και ακούω τώρα τους καλλιτέχνες μόνο στα cd και αυτά αγορασμένα από τους μαύρους.
Έκοψα και άλλα και άλλα, πολλά. Πούλησα πρόσφατα και την Carrera γιατί έκαιγε βενζίνη ενώ ήταν και σταματημένη στο παρκινγκ.
Θυμάμαι κάποτε φόραγα μεταξωτά βρακιά και τώρα βαμβακερά και για οικονομία στο μαλακτικό, πρώτα το φοράω από την μια και μετά από την άλλη μεριά, ανάποδα.
Τι να πεις ρε φίλε μου; Κατάντια...
Το άλλο το έχεις ακούσει; ‘Από τα σαλόνια στα αλώνια;’. Έτσι ακριβώς.
Πάντα θυμάμαι ότι περπάταγα με ψηλά το κεφάλι, καμαρωτός καμαρωτός, τώρα κοιτώ κάτω μπας και βρω κατά λάθος τίποτα λεφτά. Δεν ντρέπομαι, θα πω και αυτό: ναι, υπήρξαν στιγμές πρόσφατα που έψαξα τα αμάξια. Να βρω από εκείνα, που κορόιδευα κάποτε και τα πέταγα από τις τσέπες μου γιατί με βάραιναν. Τα ψιλά, τα κέρματα. Ζω ένα δράμα.
Και έχω και την δίκια μου την Λάουρα να μου λέει: Αναστασηηηηη θα μου δώσεις δυο κατοστάρικα για μανικιούρ, πεντικιούρ και κομμωτήριο;;;’
Που ζεις ακόμα μαρή Μαγδάλω ήθελα να ΄ξερα; (εδώ ο κόσμος καίγεται και το νινί χτενίζεται). Πούλα τις γούνες και τα λούσα που σου είχα πάρει, γιατί σε λίγο βλέπω να μην έχουμε να φάμε και εμείς και να πουλάμε και το τρίτο αμάξι.
Τι σας λέω και εσάς τώρα, φύγαμε τελείως από το θέμα.
Αλλά βλέπεις, δεν έχω ούτε λεφτά για ψυχανάλυση, κάπου έπρεπε να τα πω.
(φουουουουου...) μου έφυγε ένα βάρος, ξαλάφρωσα λίγο.
Εν πάση περιπτώσει...αυτό είναι το αμάξι, αυτός είμαι και εγώ.
ΥΓ τιμή ανταλλαγής 6000€"
Ο Αναστάσης μας έκανε μία παράκληση: "ρε παιδιά έχω ήδη δεχτεί τηλεφωνήματα για το κείμενο που σήκωσα κάτω από την αγγελία, αλλά ούτε ένας δεν ενδιαφέρθηκε ακόμη για το αυτοκίνητο"! Κάτι που σημαίνει: Παίρνετε τηλέφωνο μόνο αν έχετε μία καλή πρόταση για το ΤΤ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου