Έντονη, αλλά σαφής, συγκεκριμένη και τεκμηριωμένη η ασκούμενη κριτική του στρατηγού, απεικονίζει πλήρως την παρούσα κατάσταση του πλανήτη, όπως την βλέπουν και την υφίστανται οι πολίτες. Η επωδός, όπως πάντα, είναι ότι την ΜΟΝΑΔΙΚΗ ευθύνη φέρουν οι/η πολιτκοι/ή, που ανέκαθεν είχαν και έχουν την ευθύνη για τα πάντα, όπως έγραψε ο Αριστοτέλης: "Αρχή πάσης εξουσίας, η πολιτική τοιαύτη", γι' αυτό, εμμέσως πλήν σαφώς, υπέδειξε την διακυβέρνηση των ΑΡΙΣΤΩΝ, την Αριστοκρατία, όμως, το μέγα πρόβλημα είναι πού και πώς θα βρεθούν άριστοι που θα γίνουν αποδεκτοί από την "άμορφη και τηλεκατευθυνόμενη μάζα" των πάσης φύσεως ψηφοφόρων στις "σύγχρονες" Δημοκρατίες και με δεδομένο ότι τα τρία τέταρτα του πλανήτη (Ασία, Αφρική Ν. Αμερική, Ρωσία), δεν γνώρισαν ούτε γνωρίζουν ( και όπως φαίνεται, ποτέ δεν θα γνωρίσουν) τί είναι η Δημοκρατία, αφού κυβερνώνται ανέκαθεν από ολοκληρωτικά καθεστώτα της εξουσίας του ενός και κυρίαρχου. Η Βαβέλ του ΟΗΕ (συναποτελούμενη από ένα αχταρμά ισότιμων(???) κρατών πάσης μορφής εξουσίας - ιδεολογίας - καθερτώτων κλπ) που αποτελεί, εμφανώς και αποδεδειγμένα, ευτελή φαινάκη των λαών ( όπως αποδεικνύει επανειλημμένα και ο έγκριτος διπλωμάτης - ποιητής και συγγραφέας Κύριος Π. Καραφωτιάς), δεν δίνει κανένα περιθώριο ελπίδας για προβολή, ανάδειξη και τελική επικράτηση των αξιών του ανθρωπισμού, διότι, δυστυχώς, τα ΒΕΤΟ των ισχυρών και η αδυναμία επιβολής των αποφάσεων, αποδεικνύουν πόσο περίτεχνα οι ισχυροί συνέστησαν και απολαμβάνουν την ρομαντική αυτή οπερέτα κατά τις "συναυλίες" (γενικές συνελεύσεις), τού, εν πολλοίς, φαιδρού αυτού παγκοσμίου θεάματος κάθε χρόνο. Στρατηγέ μου, οι ευαισθησίες και οι αγανακτήσεις αποτελούν προνόμιο των σοφών και καλλιεργημένων που έχουν "εμποτιστεί" εν τοις πράγμασι με την κλασική κουλτούρα των αρχών και των αξιών, την οποία, δυστυχώς έχουν εξοβελίσει οριστικά οι σκοπιμότητες και τα πάσης φύσεως συμφέροντα που αποτελούν το παιχνίδι των μετοχών στο χρηματιστήριο των συμφερόντων, δυστυχώς, μόνον εκείνων που διαθέτουν πρυτανεύουσα οικονομική και στρατιωτική ισχύ, χωρίς ποτέ, σ' αυτό το χρηματιστήριο, να έγινε αποδεκτή έστω και μία μετοχή ανθρωπισμού και πολιτιστικών αξιών. Πώς να βρεθούν παράθυρα ελπίδων;;; Είναι τόσο λίγοι και τόσο αδύναμοι (οικονομικά, στρατιωτικά κλπ) οι υγυιώς προβληματιζόμενοι που αποτελούν, ουσιαστικά "φωνήν βοώντος εν τη ερήμω!!!"
.jpg)
.jpg)
ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΟΙ/Η ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ/ΚΗ, ΠΟΥ ΟΛΑ ΤΑ ΣΦΑΖΟΥΝ/ΖΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΜΑΧΑΙΡΩΝΟΥΝ/ΝΕΙ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΤΑΠΙΝΟΥΝ/ΝΕΙ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈντονη, αλλά σαφής, συγκεκριμένη και τεκμηριωμένη η ασκούμενη κριτική του στρατηγού, απεικονίζει πλήρως την παρούσα κατάσταση του πλανήτη, όπως την βλέπουν και την υφίστανται οι πολίτες. Η επωδός, όπως πάντα, είναι ότι την ΜΟΝΑΔΙΚΗ ευθύνη φέρουν οι/η πολιτκοι/ή, που ανέκαθεν είχαν και έχουν την ευθύνη για τα πάντα, όπως έγραψε ο Αριστοτέλης: "Αρχή πάσης εξουσίας, η πολιτική τοιαύτη", γι' αυτό, εμμέσως πλήν σαφώς, υπέδειξε την διακυβέρνηση των ΑΡΙΣΤΩΝ, την Αριστοκρατία, όμως, το μέγα πρόβλημα είναι πού και πώς θα βρεθούν άριστοι που θα γίνουν αποδεκτοί από την "άμορφη και τηλεκατευθυνόμενη μάζα" των πάσης φύσεως ψηφοφόρων στις "σύγχρονες" Δημοκρατίες και με δεδομένο ότι τα τρία τέταρτα του πλανήτη (Ασία, Αφρική Ν. Αμερική, Ρωσία), δεν γνώρισαν ούτε γνωρίζουν ( και όπως φαίνεται, ποτέ δεν θα γνωρίσουν) τί είναι η Δημοκρατία, αφού κυβερνώνται ανέκαθεν από ολοκληρωτικά καθεστώτα της εξουσίας του ενός και κυρίαρχου. Η Βαβέλ του ΟΗΕ (συναποτελούμενη από ένα αχταρμά ισότιμων(???) κρατών πάσης μορφής εξουσίας - ιδεολογίας - καθερτώτων κλπ) που αποτελεί, εμφανώς και αποδεδειγμένα, ευτελή φαινάκη των λαών ( όπως αποδεικνύει επανειλημμένα και ο έγκριτος διπλωμάτης - ποιητής και συγγραφέας Κύριος Π. Καραφωτιάς), δεν δίνει κανένα περιθώριο ελπίδας για προβολή, ανάδειξη και τελική επικράτηση των αξιών του ανθρωπισμού, διότι, δυστυχώς, τα ΒΕΤΟ των ισχυρών και η αδυναμία επιβολής των αποφάσεων, αποδεικνύουν πόσο περίτεχνα οι ισχυροί συνέστησαν και απολαμβάνουν την ρομαντική αυτή οπερέτα κατά τις "συναυλίες" (γενικές συνελεύσεις), τού, εν πολλοίς, φαιδρού αυτού παγκοσμίου θεάματος κάθε χρόνο. Στρατηγέ μου, οι ευαισθησίες και οι αγανακτήσεις αποτελούν προνόμιο των σοφών και καλλιεργημένων που έχουν "εμποτιστεί" εν τοις πράγμασι με την κλασική κουλτούρα των αρχών και των αξιών, την οποία, δυστυχώς έχουν εξοβελίσει οριστικά οι σκοπιμότητες και τα πάσης φύσεως συμφέροντα που αποτελούν το παιχνίδι των μετοχών στο χρηματιστήριο των συμφερόντων, δυστυχώς, μόνον εκείνων που διαθέτουν πρυτανεύουσα οικονομική και στρατιωτική ισχύ, χωρίς ποτέ, σ' αυτό το χρηματιστήριο, να έγινε αποδεκτή έστω και μία μετοχή ανθρωπισμού και πολιτιστικών αξιών. Πώς να βρεθούν παράθυρα ελπίδων;;; Είναι τόσο λίγοι και τόσο αδύναμοι (οικονομικά, στρατιωτικά κλπ) οι υγυιώς προβληματιζόμενοι που αποτελούν, ουσιαστικά "φωνήν βοώντος εν τη ερήμω!!!"
ΑπάντησηΔιαγραφή