Από τα δεκαπέντε του φτιάχνει δική του ομάδα στην κλεφτουριά εντάσσεται και βγαίνει στο κλαρί είν’ πνεύμα ανεξάρτητο, ψυχή έχει τολμηρή ψάχνει μια διέξοδο να βρει, να φέρει τη λιακάδα για σε πατρίδα Ελλάδα, να φέρει τη Λαμπρή.
Η υγεία του δεν τον βοηθά· από παιδί ακόμα πάσχει, το σώμα του άρρωστο υποφέρει και πονά μα η ψυχή του ανίκητη, τα σκοτεινά αυγινά τα κάνει με τη θέληση - χρυσαϊτού το διώμα· κι ακόμα κι απ’ το στρώμα στη μάχη ορμά ξανά.
Ως στρατηγός ανίκητος, στα σχέδια, στη σκέψη λευτέρωσε τη Ρούμελη κι έδιωξε τον εχθρό στην τέχνη τη στρατιωτική είν άπαρτο οχυρό μα πριν χαρεί της λευτεριάς την πιο γλυκιά τη γέψη στη μάχη θα χορέψει της δόξας τον χορό.
Έτσι η ευχή που έκανε καθώς νεκροφιλούσε τον Μπότσαρη που ένδοξο είχε θανατικό, "κι αυτός να φύγει μ’ ένδοξο, θάνατο ηρωικό"* έδωσε ο Πλάστης κι έγινε πράξη – του τη χρωστούσε – κι η κλεφτουριά θρηνούσε γι’ αυτό το φονικό.
Μες στην ψυχή του ευώδιαζε ορθή όλη η Ελλάδα κι όλο το γένος πάλλοταν στη δόλια του καρδιά γι’ αυτόν η μάχη ήτανε σαν θεία ψαλμουδιά την τελευταία του έδωσε, για την πατρίδα, ικμάδα μια μέρα αποφράδα, στης δόξας τα κλαδιά.
Καραϊσκάκη Στρατηγέ, του γένους ανθοβόλι κλαίει η πατρίδα και θρηνεί, τον άδικο χαμό σαν έπεσες στον ύστατο αυτόν τον καλπασμό μα, δες, ανοίξανε για σε οι ουράνιοι οι θόλοι της αντρειάς οι πόλοι, γι’ αποχαιρετισμό!
18/8/2021 Ιωάννης Παναγάκος
"Άμποτε ήρωα Μάρκο, κι' εγώ από τέτοιο θάνατο να πάω". Τη φράση αυτή είπε ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, όταν ευρισκόμενος κατάκοιτος στον νάρθηκα της Μονής της Παναγίας εις Προυσό, του έφεραν να δει τη σωρό του Μάρκου Μπότσαρη, σε μια στάση που έκανε η κουστωδία, καθώς μετέφεραν τη σωρό εν είδη θριάμβου στο Μεσολόγγι για να τα ταφεί εκεί.
Άριστο κείμενο. Μπράβο
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ - ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ Τ’ ΑΝΘΟΒΟΛΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τα δεκαπέντε του φτιάχνει δική του ομάδα
στην κλεφτουριά εντάσσεται και βγαίνει στο κλαρί
είν’ πνεύμα ανεξάρτητο, ψυχή έχει τολμηρή
ψάχνει μια διέξοδο να βρει, να φέρει τη λιακάδα
για σε πατρίδα Ελλάδα, να φέρει τη Λαμπρή.
Η υγεία του δεν τον βοηθά· από παιδί ακόμα
πάσχει, το σώμα του άρρωστο υποφέρει και πονά
μα η ψυχή του ανίκητη, τα σκοτεινά αυγινά
τα κάνει με τη θέληση - χρυσαϊτού το διώμα·
κι ακόμα κι απ’ το στρώμα στη μάχη ορμά ξανά.
Ως στρατηγός ανίκητος, στα σχέδια, στη σκέψη
λευτέρωσε τη Ρούμελη κι έδιωξε τον εχθρό
στην τέχνη τη στρατιωτική είν άπαρτο οχυρό
μα πριν χαρεί της λευτεριάς την πιο γλυκιά τη γέψη
στη μάχη θα χορέψει της δόξας τον χορό.
Έτσι η ευχή που έκανε καθώς νεκροφιλούσε
τον Μπότσαρη που ένδοξο είχε θανατικό,
"κι αυτός να φύγει μ’ ένδοξο, θάνατο ηρωικό"*
έδωσε ο Πλάστης κι έγινε πράξη – του τη χρωστούσε –
κι η κλεφτουριά θρηνούσε γι’ αυτό το φονικό.
Μες στην ψυχή του ευώδιαζε ορθή όλη η Ελλάδα
κι όλο το γένος πάλλοταν στη δόλια του καρδιά
γι’ αυτόν η μάχη ήτανε σαν θεία ψαλμουδιά
την τελευταία του έδωσε, για την πατρίδα, ικμάδα
μια μέρα αποφράδα, στης δόξας τα κλαδιά.
Καραϊσκάκη Στρατηγέ, του γένους ανθοβόλι
κλαίει η πατρίδα και θρηνεί, τον άδικο χαμό
σαν έπεσες στον ύστατο αυτόν τον καλπασμό
μα, δες, ανοίξανε για σε οι ουράνιοι οι θόλοι
της αντρειάς οι πόλοι, γι’ αποχαιρετισμό!
18/8/2021
Ιωάννης Παναγάκος
"Άμποτε ήρωα Μάρκο, κι' εγώ από τέτοιο θάνατο να πάω". Τη φράση αυτή είπε ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, όταν ευρισκόμενος κατάκοιτος στον νάρθηκα της Μονής της Παναγίας εις Προυσό, του έφεραν να δει τη σωρό του Μάρκου Μπότσαρη, σε μια στάση που έκανε η κουστωδία, καθώς μετέφεραν τη σωρό εν είδη θριάμβου στο Μεσολόγγι για να τα ταφεί εκεί.