«ΠΕΤΑ ΣΚΕΨΗ ΜΕ ΧΡΥΣΩΜΕΝΑ ΦΤΕΡΑ»

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΔΙΚΗ ΜΟΥ

«ΠΕΤΑ ΣΚΕΨΗ ΜΕ ΧΡΥΣΩΜΕΝΑ ΦΤΕΡΑ»

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Ανδρέας Μελεζιάδης ( 16/3/2013)

16 Μαρτίου 2013:    Από την Τετάρτη, στο μεγάλο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, μου ‘’κόλλησε’’ μια παλιά αγαπημένη μου άρια, από το ΝΑΜΠΟΥΚΟ του Βέρντι.

    Τριγυρνάει συνέχεια στο μυαλό μου, και προσπαθώ να θυμηθώ τα λόγια που τραγουδούσαμε κάποτε.

    ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΣΑΜΕ ?  ΚΑΠΟΤΕ ?  Τι εννοώ ?

    Κάποτε, το 1964 μέχρι 1967, όταν ήμουν μαθητής γυμνασίου, στο θρυλικό 4^ο Γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης, στην Συγγρού, όπου βρίσκεται και λειτουργεί ακόμα, ο καθηγητής μας της Μουσικής κ. Μερτζιανίδης, με πολλούς κόπους είχε από χρόνια  κάνει μία περίφημη χορωδία, την ‘’ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΟΥ 4^ου ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ’’.

    Η χορωδία αποτελείτο από 25 – 30 μαθητές, μέσα στους οποίους είχα την τιμή να είμαι και εγώ ( 3^η φωνή).

    Θυμάμαι αρκετά από τα μέλη της χορωδίας μας, γνωστά ονόματα της πόλεως σήμερα, καταξιωμένα κοινωνικά και επαγγελματικά, αλλα δεν τα αναφέρω γιατί δεν τους θυμάμαι ΟΛΟΥΣ.

    Δεν ξέρω, μέχρι πότε διατηρήθηκε η χορωδία μας, πιθανολογώ μέχρι τότε που ο κ. Μερτζιανίδης και το βιολί του συνταξιοδοτήθηκαν. Πάντως, δεν ήταν και μικρός τότε.

    Αυτή η χορωδία, ήταν πολύ γνωστή στη Θεσσαλονίκη, γιατί συμμετείχαμε σε εκπομπές του κρατικού ραδιοφώνου ( δεν υπήρχε άλλο, μόνο ‘’πειρατικοί σταθμοί κακής ποιότητος ), σε ημερίδες, εορτές, τελετές, επετείους κτλ. Μέχρι και συναυλίες δίναμε σε κινηματοθέατρα, δεν θυμάμαι πλέον σε ποια, με ξεχωριστή επιτυχία.

    Θυμάμαι αρκετά από τα τραγούδια που λέγαμε, χορωδιακά όλα, μερικά και με σολίστ.

    Ένα από αυτά, ήταν και το περίφημο ‘’ΠΕΤΑ ΣΚΕΨΗ’’, το οποίο εκτελούσαμε ( και δεν ‘’εκτελούσαμε’’) , με ιδιαίτερη επιτυχία.

    Ακροθιγώς αναφέρω για την συγκεκριμένη όπερα, ότι γράφτηκε το 1841 από τον Τζιουζέπε Βέρντι, και η πρεμιέρα της έγινε στην ‘’ΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΜΙΛΑΝΟΥ’’ την 9^η Μαρτίου 1842. Ο τίτλος ‘’ΝΑΜΠΟΎΚΟ’’ είναι το όνομα με το οποίο καθιερώθηκε από τον Σεπτέμβριο 1844, σε παράσταση στην Κέρκυρα. Μέχρι τότε, το όνομά της ήταν ‘’Ναβουχοδονόσορας’’. Το γνωστότερο κομμάτι είναι το χορωδιακό ‘’va pensiero’’ ( πέτα σκέψη ). Περισσότερες λεπτομέρειες, θα βρείτε στο ίντερνετ.

    Παρακάτω, σας παραθέτω τους στίχους στα Ιταλικά ( πρωτότυπους ) και την επίσημη μετάφραση, με την οποία τραγουδήθηκε και στα Ελληνικά.

Italiano (originale)

Ελληνική μετάφραση

Va᾿, pensiero, sull᾿ali dorate. Va᾿, ti posa sui clivi, sui colli, ove olezzano tepide e molli l᾿aure dolci del suolo natal! Del Giordano le rive saluta, di Sionne le torri atterrate. O mia Patria, si bella e perduta! O remembranza si cara e fatal! Arpa d᾿or dei fatidici vati, perché muta dal salice pendi? Le memorie del petto riaccendi, chi favella del tempo che fu! O simile di Solima ai fati, traggi un suono di crudo lamento; o t᾿ispiri il Signore un concento che ne infonda al patire virtu!

Πάρε σκέψη φτερὰ χρυσωμένα, στῆς πατρίδας μας πέτα τὰ ἱερά, ὅπου ρυάκια κυλοῦν μαγεμένα, ὅπου οἱ αὖρες πνέουν γλυκὰ παντοτεινά! Στοῦ Ἰορδάνου τὶς ὄχθες χαιρέτα, τῆς Σιὼν τὰ ἐρείπια τὰ θλιβερά. Στὴν πατρίδα ὦ σκέψη μας πέτα ν᾿ ἀσπαστεῖς τὰ χώματα τὰ ἱερά! Ἅρπα ψάλε ξανὰ γιὰ τὴ γῆ μας· γιατί μένεις βουβὴ ξεχασμένη; Παρηγόρα τη δόλια ψυχή μας, διηγήσου μία δόξα παλιά! Ἂς ἠχήσει ὁ θρῆνος σου πέρα, γιὰ ἕνα ἔθνος ποὺ ζεῖ στὴ σκλαβιά· ἂς ἐμπνεύσει ὁ Κύριος μία μέρα τοῦ λαοῦ σου νὰ ψάλεις τὴ λευτεριά!

    Προσπάθησα να το βρώ στους στίχους που το λέγαμε εμείς, αλλα δεν το κατάφερα.

    Προσπάθησα να το θυμηθώ όλο, όπως το τραγουδούσαμε, αλλα δεν το θυμήθηκα ολόκληρο. Το παραθέτω παρακάτω, έστω και ολίγον ελλιπές. ( στις τελίτσες, κάτι λείπει )

Πέτα σκέψη, με χρυσωμένα φτερά

Στης πατριδος τους λόφους, τις κοιλάδες

Όπου αύρες γλυκειές, μυρωμένες

Πνέουν πάντα στη χώρα μας την ιερά.

Τα νερά των ποταμών να χαιρετίσεις

Και τους πύργους που ερείπια κείτονται τώρα

………………………………….

Ώ παρτίδα, οι σκλάβοι ποθούν λευτεριά

Δίχως σε από θλίψη γεμάτη είν’ η καρδιά.

Ψάλτρα άρπα, χρυσή, ψάλλε πάλι ξανα

Γιατί μένεις βουβή, ξεχασμένη

………………………………………..

Δεν θ’ αργήσει πολύ να’ρθει η ώρα

Λεύτερη θα΄ναι η άγια μας χώρα

Ναι, πατρίδα αιώνια, η λεβεντιά

Των παιδιών σου θα φέρει τη λευτεριά

ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ…..

    Αν και δεν μου άρεσε η κλασσική μουσική, γιατί την θεωρούσα ιδιαίτερα ‘’βαρειά’’ για τις προτιμήσεις μου, εν τούτοις απολάμβανα την συγκεκριμένη άρια, όπως και τις ‘’ΚΑΒΑΛΕΡΙΑ ΡΟΥΣΤΙΚΑΝΑ’’, ‘’ΤΡΑΒΙΑΤΑ’’, ‘’Α’Ι’ΝΤΑ’’, ‘’ΛΙΜΝΗ ΤΩΝ ΚΥΚΝΩΝ’’ του Τσα’ι’κόφσκι, ‘’ΜΠΟΛΕΡΟ’’ του Ραβέλ. Θα έγραφα ‘’και άλλα’’, αλλά μόνο αυτά με συνάρπαζαν.

    Έψαξα και βρήκα δύο από τις καλύτερες εκτελέσεις του ‘’VA PENSIERO’’  και σας τις έχω παρακάτω, για να τις απολαύσετε ακόμα μία φορά.