Ο ΧΡΟΝΟΣ
Λαζ. –Κίμων Μπερβερίδης
Νόμισα
πως ο χρόνος είχε σβήσει τ΄ όνομα σου
Σαν
της θάλασσας το κύμα, που χαϊδεύει το γιαλό.
Ήταν
λάθος να πιστέψω, στη φυγή του δειλινού σου
Στα
οράματα μιας σχέσης, που κρατούσα φυλαχτό.
Νόμισα
πως ο χρόνος ματαίωσε το ταξίδι
Του
φεγγαριού της αγάπης, και παρέσυρε ένα αστέρι
Μες
του πέλαγου τα βάθη, τα σκοτάδια να φωτίζει
Τα
ναυάγια να ορίζει, ,αναμνήσεις να θυμίζει.
Νόμισα
πως ο χρόνος είχε σβήσει τ΄ όνομα σου
Και
είχε πει αντίο τώρα, μες της μνήμης το κενό
Ήταν
κρίμα να πιστέψω, τι παιχνίδια παίζει ο χρόνος
Στην
ευαίσθητη καρδιά μου, που τα νιώθω, μα σιωπώ.
Φεύγει
η μέρα με τον ήλιο και ο χρόνος αγκαλιά
Κάνει
λάθος που νομίζει πως αντάμωσα την λήθη
Τ΄
όνομα σου κυνηγάω, με βαρκούλα στα
ανοιχτά
Αδιέξοδα
αρμενίζω, τώρα μ΄ έπιασε η λύπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου