ΔΕΙΠΝΟΣ ΜΥΣΤΙΚΟΣ
Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Βραδιάζει
η μέρα, τα χρώματα σβήνουν
Στο
ατέλειωτο μαύρο, τα μάτια μου κλείνουν
Ξεδιπλώθηκε
η σκέψη, μετράει τον πόνο
Η
κρίση δεν σβήνει, πουλί πληγωμένο.
Μετρώ
και δεν βρίσκω, το τέρμα να βάλω
Δεν
μπορώ το κακό, από μέσα να βγάλω
Πυκνά
σκοτάδια, με εκείνη την ελπίδα
Πέτρα
η ψυχή, πόρτα ψυχής χωρίς κλείδα.
Άλλη
μια νύχτα, που θέλω να τελειώσει
Νάρθει
μέρα, κακές σκέψεις να σκοτώσει
Το
φως της να φωτίσει αγύριστα μυαλά
Τα
άλυτα εκείνα τα αινιγματικά.
Σπίτια,
μετρητά, αυτοί που μας κυβερνούν
Γράψω
για αυτούς που ξέρουν να ζουν
Όλοι
τους βλέπετε πασχίζουνε για τον λαό
Τρώνε
αδιάκοπα σε δείπνο μυστικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου