ΤΟΥ ΝΕΟΥ Η ΣΕΜΠΕΚΙΑ
Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Στη γωνιά του δρόμου μια ταβέρνα
Για μια αχάριστη χορεύει ζεμπεκιά
Στην Πυλαία, οδός ονείρων τέρμα
Του νέου του ξεστράτισε η κοπελιά.
Παλαμάκια με στίχους που πονούν
Για μια αγάπη που βασίλεψε νωρίς
Λουλούδια άσπρα κόκκινα του
σκορπούν
Σαν κέρμα η ψυχή της, είναι ν
΄απορείς.
Θα ψάξει να βρει το δρόμο για την
λύτρωση
Φως στη σκοτεινή του σκιά, με την
ζεμπεκιά
Του νέου η λαχτάρα, τόσος πόνος
αλήθεια
Για στιγμές που δεν ξεχνιούνται, η
συνήθεια
Αταίριαστη η αχάριστη, η φυγή της,
μοναξιά.
Σκλάβο στην ατυχία του, τον άφησε
Να απαλύνει με την ζεμπεκιά του η
πληγή
Τις θυσίες του και τα λάθη της
ξέχασε
Το χρήμα την πλάνεψε και στην ευχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου