ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ
Παπακώστας Κωνσταντίνος
Όταν ο νους θα πληρωθεί Σοφία θα
γεμίσει
μονάχα τότε η καρδιά θ’ ανοίξει,
θα ανθίσει,
μ’ Αγάπη, Πίστη δυνατή, η Ελπίδα
περιμένει
εμένα, εσένα κι’ όποιoνε στην
εκκλησιά σαν μπαίνει.
Μάθε σαν βγαίνεις στη ζωή το χέρι
να απλώνεις
το στρώμα που θα κοιμηθείς μονάχος
σου να στρώνεις,
μάθε με το συνάθρωπο μαζί να
περπατάς
το χέρι που βοήθεια γερά να το
κρατάς.
Στις δυσκολίες σου θα βρείς πάντα
το Σαμαρείτη
μα αν θέλεις μόνος να σωθείς βοήθα
τον αλήτη,
σώσε τον άσωτο υιό και θα
οικονομήσεις
βασίλεια κι όλα τ’ αγαθά προτού να
ξεψυχήσεις.
Αξίες, ήθη, ιδανικά κράτησε στην
ψυχή
για να σου μείνει αμόλυντη, άσπιλη
και αγνή,
με πίστη, αγάπη υπομονή και
προσευχή αντάμα
βλέπει στην κάθε του στιγμή μόνο ο
πιστός το θάμα.
Τις δωρεές που έλαβες πρέπει να
τις δωρήσεις
το δρόμο που εδιάλεξες μόνος να
περπατήσεις,
κι όταν θα φτάσεις στο σκοπό και
τον προοορισμό σου
ο κόσμος όλος μονομιάς θα γίνει ο
δικός σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου