ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ
ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ
και δεν ξέρω τι να πω, πως αλήθεια να φερθώ,
στης χαράς αυτή την ζάλη.
Και μου είπε σ΄ αγαπώ, πως αλλιώς να μοιραστώ
της ψυχής της τα ωραία.
Και μου αφήνει να φυλάω, δυο χειλάκια μελωμένα
της καρδιάς μου προσταγές.
Και την φλόγα να μου ανάβει, το συναίσθημα ταράζει
τρικυμία καρτεράς.
δυο ματάκια να κοιτούν και γλυκά να νοσταλγούν,
της αγάπης μου το σκέρτσο.
και όλο πίνω τον καφέ μου, μα δεν έμαθα ποτέ μου,
η γυναίκα τι ζητά.
Και όλο πίσω μου κοιτάω και δεν βγάζω ούτε μιλιά.
μια φωλιά να ξαναχτίσει, για να βρει την θαλπωρή.
Λαζ.-Κίμων Μπερβερίδης
6.ΤΗΣ ΚΟΠΕΛΑΣ Η ΚΑΡΔΙΑ
Ήρθε και μου είπε στα κρυφά, δυο λογάκια τρυφερά
όλο
χάδι,και δεν ξέρω τι να πω, πως αλήθεια να φερθώ,
στης χαράς αυτή την ζάλη.
Ήρθε μες τα γιορτινά, κελαηδούσαν τα πουλιά
παρέα,Και μου είπε σ΄ αγαπώ, πως αλλιώς να μοιραστώ
της ψυχής της τα ωραία.
Πως μου αρέσει όταν μιλάει για ταξίδια μες το χρόνο
για
ευαίσθητες καρδιές,Και μου αφήνει να φυλάω, δυο χειλάκια μελωμένα
της καρδιάς μου προσταγές.
Πόσο ξέρει να διαβάζει, την αλήθεια να κοιτάζει
μες
τα φύλλα της καρδιάς,Και την φλόγα να μου ανάβει, το συναίσθημα ταράζει
τρικυμία καρτεράς.
Όλα πήγανε καλά, και όλο νιώθω σιγουριά,
όταν
βλέπω,δυο ματάκια να κοιτούν και γλυκά να νοσταλγούν,
της αγάπης μου το σκέρτσο.
Πήρε ο χρόνος απανωτά, μα η αγάπη λησμονά,
και
φεύγει.και όλο πίνω τον καφέ μου, μα δεν έμαθα ποτέ μου,
η γυναίκα τι ζητά.
Είμαι τώρα μια χαρά, και άνοιξα για αλλού φτερά,
και γυρνάω και ρωτάωΚαι όλο πίσω μου κοιτάω και δεν βγάζω ούτε μιλιά.
Μόνος θα είμαι στη ζωή, σαν ελεύθερο πουλί
που πετάει και κοιτάει,μια φωλιά να ξαναχτίσει, για να βρει την θαλπωρή.
Λαζ.-Κίμων Μπερβερίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου