ΟΙ ΜΠΟΥΛΗΔΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΩΝ

ΟΙ ΜΠΟΥΛΗΔΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Βασίλης Ναζλής

    Η γενιά η δική μου, γεννήθηκε αμέσως μετά την κατοχή και την εσωτερική, αλλά ξενοκίνητη διαμάχη, όπου τα πάντα ήταν κατεστραμμένα με ιδιαίτερη μανία. Οι παππούδες, οι γονείς μας προσπαθούσαν να επιβιώσουν, να ορθοποδήσουν και να στήσουν τη ζωή τους και την χώρα στα πόδια της, ως άμεσοι αγωνιστές του μόχθου και της προσπάθειας. Εμείς τα νέα βλαστάρια, ζήσαμε όλες τις καθημερινές αυτές και άοκνες προσπάθειες. Τα πάντα ήταν στερημένα, γιατί οι προτεραιότητες για άμεση επιβίωση ήταν παρούσες ,επιτακτικές και απόλυτες, αλλά με αγάπη. Προείχε η δημιουργία ενός κεραμιδιού πάνω από το κεφάλι και η αναδημιουργία της ζωής. Στην ¨φτώχεια¨ εκείνη που έζησαν αδελφωμένα οι συγγενείς μας και οι ίδιοι ως παιδιά, υπήρχε πλούσια η αγάπη και η άμεση εκδήλωση των αντιστοίχων συναισθημάτων. Περνούσαμε φτωχικά μα ευτυχισμένα! Όλα τα παιδιά της γειτονιάς είμασταν στην ¨αλάνα¨ στην ¨πλατέα¨ οδό και παίζαμε ομαδικά παιχνίδια. Εκεί βλέπαμε και διαπιστώναμε ότι όλοι είμασταν παιδιά οικογενειών με ίδιο σχεδόν οικονομικό μέτρο με μικρές διακυμάνσεις. Βλέπαμε στις πολύωρες ασχολίες μας στην ύπαιθρο ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΑ!. Εκεί μας τάϊζαν οι μανάδες μας το δεκατιανό και απογευματινό. Εκεί τρώγαμε την φέτα ψωμιού (αγοραστή ή σπιτική) με συνοδευτικό πάνω της, ζάχαρη ή λάδι με ρίγανη. Βέβαια αρκετές φορές τρώγαμε και το τυρί μας, μικρό κομμάτι, αλλά ...τυρί!
    Κάποια από τα παιδιά, φίλοι μας, είχαν καλύτερη τύχη, οικονομική και κοινωνική, αλλά παίζαν μαζί μας. Την ώρα προγεύματος ή του προδείπνου, αντιλαμβανόμασταν ότι αυτοί διέφεραν. Οι μανάδες τους από τάκτ τους φώναζαν στο σπίτι, για μην βλέπουν τα άλλα παιδιά την γευστική διαφορά. Πολλές φορές όμως, αυτοί έβγαιναν έξω και τότε βλέπαμε τα ¨καλούδια¨ τους, κασέρι, σαλάμι, βούτυρο, με μαρμελάδα. Δεν ζηλεύαμε, δεν μας ενδιέφερε τι έτρωγαν.... ήταν φίλοι μας!
    Αυτή η μικρή κατηγορία των παιδιών, ήταν καλοβαλμένα, πιό καλοθρεμμένα και ¨περιποιημένα¨. Συμμετείχαν στα παιχνίδια μας, αλλά όχι στα δύσκολα και τα επικίνδυνα, γιατί εκεί ήταν ¨αβγαλτα¨. Η υπέρμετρη μητρική αγάπη τους απαγόρευε πολύωρη παραμονή στον ήλιο το καλοκαίρι και στο κρύο του χειμώνα! Εμείς οι υπόλοιποι είμασταν ¨σκληραγωγημένοι¨ και ανθεκτικοί, ενώ αυτοί ήταν ευάλωτοι στις καιρικές συνθήκες και στις απαιτήσεις των παιχνιδιών Όταν συμμετείχαν στις ¨δράσεις¨ και δραστηριότητες μας ήταν ατσούμπαλοι λόγω της επιμελημένης παχυσαρκίας.
    Ο ήλιος τους έκαιγε και γινόταν ΚΑΜΜΕΝΟΙ και λόγω της παχυσαρκίας ΣΥΓΚΑΜμΕΝΟΙ και με παρατρίμματα και ΨΕΚΑΣΜΕΝΟΙ με ειδικά έλαια για αποθεραπεία. Πολλές μανάδες, ζήλευαν αυτά τα παιδιά και τα κοροϊδευαν με το χαρακτηρισμό ΄ΜΠΟΥΛΗΔΕΣ¨.  Βγάζαν την κακία τους γιατί τα θεωρούσαν βουτυρομπεμπέδες, σοκολατόπαιδα, μαμόθρεπτα, μαμάκηδες, λελέδες και φλούφληδες!! Με την πάροδο του χρόνου ο χαρακτηρισμός αυτός διανθίστηκε και με νέες έννοιες και έτσι ΜΠΟΥΛΗΔΕΣ είναι

1)ένα χαϊδεμένο και καλομαθημένο παιδί, συνήθως γόνος πλούσιας οικογένειας,

2)ένας παχουλός άνθρωπος που η εμφάνιση και η συμπεριφορά του θυμίζουν μωρό,

3)ένας χονδρός που έχει χρήματα και κάνει τον μάγκα, μόλις όμως του δώσει κάποιος καμμιά ανάποδη, η μαγκιά του εξαφανίζεται,

4)ένας ενήλικας ανώριμος.

    Αυτές και πολλές ακόμη ιδιότητες και συμπεριφορές με τις ¨μητρικές¨ εξαρτήσεις, ο παλιός καλός κινηματογράφος αποτύπωσε με απόλυτη ακρίβεια και πιστότητα, με πολλούς ηθοποιούς σε διαχρονικούς ρόλους ΜΠΟΥΛΗ, που πάντοτε είναι επίκαιροι και μάλιστα στις μέρες σε περίοδο οικονομικής κρίσης και όχι μόνο. Οι μπούληδες της εποχής μου, έπαιζαν με τα μολυβένια στρατιωτάκια τους στα κόκκινα χαλιά του σπιτιού τους. Εμείς οι υπόλοιποι οι ¨προλετάριοι¨ της παρουσίας και ζωής, παίζαμε πόλεμο και πετροπόλεμο στους δρόμους στις παρυφές των πόλεων, όπου κάναμε τους καθημερινούς μας μικρούς πολέμους.
    Αυτοί οι μπούληδες εξελίχθηκαν στις μέρες μας ως ¨αεί παίδες¨, μεγάλωσαν και ¨παίζουν¨ με αληθινό στρατό, κινούμενοι πάνω σε κόκκινα χαλιά με χρήση φρεγατών ελικοπτέρων και αυτοκινούμενων ¨βλημάτων¨. Παίζουν όμως και σύγχρονο ¨πετροπόλεμο¨ λέξεων ,δηλώσεων και είναι ενεργή στο θέατρο σκιών ζωσμένοι σφιχτά το σπαθί του Δον Κιχώτη, για να μη ¨ξεχνούν ¨και τον ρόλο που επιλέχθηκαν να παραστήσουν ΩΣ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ ΤΟΥΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ!!!!!
Άς είναι αυτοί καλά και εμείς καλύτερα και ας παίζουν με...... τα στρατιωτάκια τους.