ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 1973 ΣΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΞΑΝΘΗ ΣΤΑ ΠΟΜΑΚΟΧΩΡΙΑ ΣΤΟ ΩΡΑΙΟ ΞΑΝΘΗΣ
Βασίλης Ναζλής
Τον Αύγουστο του 1973 κατόπιν αιτήσεως μου, μετετέθηκα
στον Σταθμό Χωροφυλακής Ωραίου Ξάνθης,
ως Αστυνομικός Σταθμάρχης, από την εξαίρετη
υπηρεσία της Κομοτηνής, την Αγορανομία
που ήμουν ο προϊστάμενος της ομάδος του Αστυν.Τμήματος
Κομοτηνής.
Η αίτηση μου είχε την υστεροβουλία, να προλάβω τον τότε Ανώτερο Διοικητή Χωροφυλακής Θράκης, συνταγματάρχη Σόλωνα Βούλγαρη, που μας είχε "απειλήσει" πατρικά ότι όσοι δεν περάσουμε στην Σχολή Αξιωματικών, θα μας στείλει σε ορεινούς αστυν. σταθμούς, για να στρωθούμε στο διάβασμα.
Το Ωραίο είναι στην ορεινή περιοχή , στα πομακοχώρια, σε μία εξαίρετη πανοραμική τοποθεσία, ωραίο όνομα και πράγμα.
Εκεί υπήρχαν αρκετά προβλήματα που δεν είναι της ώρας να τα καταγράψουμε, αλλά και αρκετός χρόνος για διάβασμα.
Στην περιοχή υπήρχαν τρία μικρά χωριά ο Κύκνος, η Θεοτόκος και το Ρεύμα, με ένα συνολικό πληθυσμό, περίπου 2500 ατόμων, μουσουλμάνων το θρήσκευμα πομακικής καταγωγής.
Οι χριστιανοί ήταν μόνο οι υπηρετούντες δημόσιοι υπάλληλοι, γιατρός, νοσοκόμα, μαμμή, γραμματέας της κοινότητας, τρείς κοπέλες στο Σπίτι του Παιδιού και 4 άνδρες του Σταθμού Χωρ/κής, εγώ και τρεις Χωροφύλακες.
Στο χωριό πριν λίγα χρόνια ο τότε Σταθμάρχης ανθυπασπιστής Κονδύλης Στυλιανός, με προσωπική φλόγα και προσπάθεια και με την αρωγή χορηγών από την Ξάνθη, κατόρθωσε να υλοποιήσει μία ιδέα να δημιουργήσει εκεί ένα Ιερό Ναό για τις ανάγκες των χριστιανών δημοσίων υπαλλήλων .
Ο μουσουλμάνος πρόεδρος της κοινότητας παραχώρησε στην Δυτική έξοδο του χωριού, ένα μικρό λοφίσκο, όπου με κατάλληλη διαμόρφωση κτίσθηκε ένας μικρός αλλά άνετος Ναός, στο όνομα του Αγίου Στυλιανού. Κτήτωρ του Ναού ήταν η Ελληνική Χωροφυλακή που το συντηρούσε και φρόντιζε κατά καιρούς να το λειτουργεί και κυρίως την ημέρα της εορτής του τιμώμενου Αγίου.
Παραμονές των Χριστουγέννων, αλλά και σε άλλες γιορτές, ΔΕΝ υπήρχε κανείς από τους χριστιανούς γιατί γιορτάζαν με τις οικογένειες τους στον τόπο κατοικίας τους. Οι μόνοι που έμεναν
Η αίτηση μου είχε την υστεροβουλία, να προλάβω τον τότε Ανώτερο Διοικητή Χωροφυλακής Θράκης, συνταγματάρχη Σόλωνα Βούλγαρη, που μας είχε "απειλήσει" πατρικά ότι όσοι δεν περάσουμε στην Σχολή Αξιωματικών, θα μας στείλει σε ορεινούς αστυν. σταθμούς, για να στρωθούμε στο διάβασμα.
Το Ωραίο είναι στην ορεινή περιοχή , στα πομακοχώρια, σε μία εξαίρετη πανοραμική τοποθεσία, ωραίο όνομα και πράγμα.
Εκεί υπήρχαν αρκετά προβλήματα που δεν είναι της ώρας να τα καταγράψουμε, αλλά και αρκετός χρόνος για διάβασμα.
Στην περιοχή υπήρχαν τρία μικρά χωριά ο Κύκνος, η Θεοτόκος και το Ρεύμα, με ένα συνολικό πληθυσμό, περίπου 2500 ατόμων, μουσουλμάνων το θρήσκευμα πομακικής καταγωγής.
Οι χριστιανοί ήταν μόνο οι υπηρετούντες δημόσιοι υπάλληλοι, γιατρός, νοσοκόμα, μαμμή, γραμματέας της κοινότητας, τρείς κοπέλες στο Σπίτι του Παιδιού και 4 άνδρες του Σταθμού Χωρ/κής, εγώ και τρεις Χωροφύλακες.
Στο χωριό πριν λίγα χρόνια ο τότε Σταθμάρχης ανθυπασπιστής Κονδύλης Στυλιανός, με προσωπική φλόγα και προσπάθεια και με την αρωγή χορηγών από την Ξάνθη, κατόρθωσε να υλοποιήσει μία ιδέα να δημιουργήσει εκεί ένα Ιερό Ναό για τις ανάγκες των χριστιανών δημοσίων υπαλλήλων .
Ο μουσουλμάνος πρόεδρος της κοινότητας παραχώρησε στην Δυτική έξοδο του χωριού, ένα μικρό λοφίσκο, όπου με κατάλληλη διαμόρφωση κτίσθηκε ένας μικρός αλλά άνετος Ναός, στο όνομα του Αγίου Στυλιανού. Κτήτωρ του Ναού ήταν η Ελληνική Χωροφυλακή που το συντηρούσε και φρόντιζε κατά καιρούς να το λειτουργεί και κυρίως την ημέρα της εορτής του τιμώμενου Αγίου.
Παραμονές των Χριστουγέννων, αλλά και σε άλλες γιορτές, ΔΕΝ υπήρχε κανείς από τους χριστιανούς γιατί γιορτάζαν με τις οικογένειες τους στον τόπο κατοικίας τους. Οι μόνοι που έμεναν
Παραμονή Χριστουγέννων πήραν άδειες δύο υφιστάμενοι μου χωρ/κες και παρέμεινα εκεί, εγώ με τον ένα χωρ/κα συνονόματο μου, για να πάρουμε εμείς άδεια την πρωτοχρονιά, λόγω και της εορτής μας.
Αποφασίσαμε να σηκωθούμε ανήμερα των Χριστουγέννων στις 5 το πρωϊ και να "λειτουργηθούμε" στην εκκλησία μας.
Σηκωθήκαμε πήραμε μαζί μας ένα μεγάλο ραδιόφωνο, τα ατομικά μας τυφέκια και πήγαμε στην εκκλησία. Ανάψαμε όλα τα κανδύλια βάλαμε επάνω στο παγκάρι το ραδιόφωνο, πιάσαμε ένα σταθμό που είχε την χριστουγεννιάτικη λειτουργία και αρχίσαμε να ψέλνουμε μαζί με όποιες ψαλτικές και φωνητικές ικανότητες είχαμε τις εξαίρετες χριστουγεννιάτικες ψαλμωδίες.
Χτυπούσαμε χαρμόσυνα την καμπάνα, ρίξαμε και κάποιες βολές στον αέρα .... και επιστρέψαμε λυπημένοι και με δάκρυα στα μάτια, γιατί είμασταν αναγκαστικά μακρυά από τους συγγενείς και φίλους, ταγμένοι στο...απόμακρο και παραμεθόριο καθήκον, να προσφέρουμε ασφάλεια στους κατοίκους της ορεινής περιοχής, στους μουσουλμάνους πομάκους.
Πάντα τέτοιες μέρες θυμάμαι με "νοσταλγία" εκείνα τα Χριστούγεννα του 1973 που δύο φρουροί της τάξης, δύο και μοναδικοί, τέλεσαν μία "ιδιότυπη" χριστουγεννιάτικη λειτουργία, και έγιναν "ιερείς", ψαλτάδες, νεωκόροι και εκκλησίασμα συγχρόνως... ΑΝΑΓΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΠΕΙΘΟΝΤΑΙ , όπως πείστηκε τότε ο νεοτεχθείς Χριστός!!
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΙΔΙΩΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΘΑ ΦΥΛΟΥΝ ΤΙΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΣΤΙΣ ΕΣΧΑΤΙΕΣ ΤΗΣ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου