5η Οκτωβρίου-Παγκόσμια ημέρα εκπαιδευτικών

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΩΝ

5η Οκτωβρίου-Παγκόσμια ημέρα εκπαιδευτικών

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Του Βασίλη Ευστρ.Ναζλή

    Η μέρα αυτή έχει μεγάλη σημασία, αλλά δυστυχώς περνά τις περισσότερες φορές αδιάφορα και χωρίς να το αντιληφθεί ο κόσμος

    Λίγες σκόρπιες σκέψεις θα διατυπώσω, για τους πρώτους μου δασκάλους, που τους έχω ακόμη στο εικονοστάσι της ψυχής μου.

    Εκείνους τους ανθρώπους που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους στην εκπαίδευση των παιδιών της πατρίδας. Μία πατρίδα που βγήκε μετά από 10 χρόνια συγκρούσεων συνεχών , με εξωτερικούς , αλλά και "εσωτερικών", καθημαγμένη και με σχεδόν κατεστραμμένες όλες τις υποδομές της.

    Οι δάσκαλοι αυτοί φτωχοί, όπως όλοι οι Έλληνες, αλλά με φλόγα ψυχής που πυρπολούσε το είναι τους, μετέδωσαν αυτήν την φλόγα της γνώσης στους μαθητές τους, σε μας τα παιδιά εκείνης της περιόδου.

    Αυτοί οι πρώτοι δάσκαλοι, διεσκορπίστηκαν σε όλη την Ελλάδα και στα πιό απόμερα και απομακρυσμένα χωριά, σε βουνά και καμπους, σε στεριά και σε θάλασσα. Στα σχολεία τους εργάσθηκαν με λίγα οικονομικά και εποπτικά μέσα. Δούλεψαν έντονα πνευματικά και χειρωνακτικά. ΕΣΤΗΣΑΝ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ. Έκτισαν , σοβάτισαν, δημιούργησαν σχολικούς κήπους.... και έδωσαν προοπτική στον τόπο και στην εκπαιδευτική διαδικασία... κι έδωσαν και παράδειγμα προς μίμηση.

    Μας έδωσαν γνώσεις και δεξιότητες, με χειροτεχνικά έργα, που, που ακόμη "κοσμούν" τα σπίτια ως ενθύμια της παιδικής μας ηλικίας. Ξυλόγλυπτοι καθρέπτες και εταζιέρες, μπουκάλια με κάλυψη πλεκτική, από διάφορα πλαστικά "χόρτα", όπως τα λέγαμε, φυτολόγια ΄με όλα τα γνωστά ήμερα και άγρια φυτά της ελληνικής χλωρίδας.

    Μας έμαθαν καλλίγραφία!!!. Σήμα κατατεθέν, ο κονδυλοφόρος, το μελανοδοχείο με το στυπόχαρτο, υποχρεωτικά για όλους τους μαθητές πέραν της Γ΄ δημοτικού, με το τετράδιο καλλιγραφίας, όπου εκπαιδευόμασταν στην καλλιγραφική και αισθητική αποτύπωση των γραμμάτων.

    Την όλη εκπαιδευτική παρουσία τους, μέσα και έξω από το σχολείο, την προσέφεραν αγόγγυστα και με άπειρη αγάπη, για τους μαθητές τους.

    Μας προσέφεραν την γνώση που τόσο ανάγκη είχε η πατρίδα εκείνη την περίοδο. Μεγαλώσαμε και πάρα πολλοί πήραν την γνώση εκείνη, ως μόνιμο σύντροφο της πορείας τους στην ζωή και την προσέφεραν στους μεταγενέστερους.

    Ήταν οι ιδανικοί δάσκαλοι, που έγιναν η γέφυρα να περάσουν οι μαθητές τους απέναντι (στη ζωή) και μόλις πέρασαν τις "γκρέμισαν", για να φτιάξουμε τις δικές μας όπως έγραφε ο Καζαντζάκης.

    Τότε οι δάσκαλοι ΔΕΝ είχαν τεχνολογία της σημερινής εποχής, όμως μας μετέφεραν γνώσεις σε όλα τα επίπεδα.

ΗΤΑΝ  Δ Α Σ Κ Α Λ Ο Ι.

ΑΣ ΤΟΥΣ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΣΤΙΣ 5 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΚΑΘΕ ΧΡΌΝΟ

    Χαρίζω το παρακάτω πόνημα ψυχής στους πρώτους μου δασκάλους

1)ΠΑΝΙΔΟΥ Κουλα

2)ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗ ΕΜΜΑΝΟΥΛ, μετέπειτα Γενικό Επιθεωρητή και την σύζυγο του Νίτσα.

Εκείνους τους δάσκαλους θυμάμαι,

που την γνώση είχαν φίλο στην ζωή

εκείνους τους αχθοφόρους της παιδείας

που πυρπολούσε την ψυχή τους το καθήκον

να δώσουν λίγο φως στα σκοτάδια της εποχής

λάδι να ρίχνουν συνεχώς

στα κανδηλέρια του νου

να φωτίσουν δρόμους και πορεία

για την πρόοδο.

Πλούσια δώσαν τα δώρα τους

και ας έμειναν φτωχοί αυτοί

...αθλοφόροι στην προσφορά!!.