Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ {12 – 13 Φεβρουαρίου 1949}

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΩΝ,

Η  ΜΑΧΗ  ΤΗΣ  ΦΛΩΡΙΝΑΣ {12 – 13 Φεβρουαρίου  1949}

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Νικόλαος  Ζαρκάδας Υποστράτηγος  ε.α.

    Κυριακή, 11 Φεβρουαρίου 2018. Με πρωτοβουλία, την ευγενική φροντίδα και μέριμνα της Ε.Α.Α.Σ. τιμήθηκε η επέτειος της μάχης της Φλώρινας με δοξολογία, επιμνημόσυνη δέηση και καταθέσεις στεφανιών. Στην επετειακή εκδήλωση μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Παραρτήματος Κεντρικής Μακεδονίας του Π.Σ.Α. Πεζικού κατέθεσε δάφνινο στεφάνι τιμής, ευγνωμοσύνης και μνήμης στους πεσόντες για την ελευθερία, την ανεξαρτησία και την δημοκρατία της Πατρίδας μας.

    Στην Φλώρινα τελέστηκε ένα απέριττο θρησκευτικό και ιερό μνημόσυνο υπέρ των ψυχών των πεσόντων αξιωματικών και οπλιτών κατά την διήμερη αυτή μάχη της περιοχής.

    Μια μάχη φονικότατη εναντίον των ξενοκίνητων ανταρτικών δυνάμεων, που πήραν τα όπλα και επιδίωξαν την βίαια κατάληψη της εξουσίας και στοίχισαν στην Πατρίδα μας μεγάλο αριθμό νεκρών και τραυματιών και ανυπολόγιστες υλικές καταστροφές.

    Ο εμφύλιος πόλεμος αποτελεί την χειρότερη και τραγικότερη μορφή πολέμου. Ο ξένος κατακτητής θα φύγει. Στον συμμοριτοπόλεμο αντίπαλοι ήταν ο αδελφός, ο συγγενής, ο γείτονας, ο συγχωριανός, που μπορεί να σκότωσε τον γονιό, τον αδελφό ή ακόμη χειρότερα το παιδί τους.

    Οι διχασμοί και οι διαιρέσεις των ελλήνων κατέληγαν πάντοτε σε αίμα και την περίοδο 1946 – 1949 σ’ ένα μακρύ αδελφοκτόνο συμμοριτοπόλεμο – εμφύλιο, που είχε τα περισσότερα θύματα από οποιονδήποτε άλλον πόλεμο, που έζησε η Πατρίδα μας, αφού και από τους δύο αντιπάλους ήταν έλληνες.

    Τους πεσόντες αυτούς δεν είναι δυνατόν να τους ξεχάσουμε.

    Με την αναφορά μας στην ταραγμένη περίοδο 1946 – 1949 δεν θέλουμε να ξύσουμε πληγές ή να ανασκαλέψουμε τις φρικτές μνήμες των ημερών εκείνων του παρελθόντος, που πολλοί ακόμη διατηρούν, αλλά να υπενθυμίσουμε ότι πρέπει να διδασκόμεθα από τα λάθη του παρελθόντος για να μην τα επαναλάβουμε στο μέλλον. Θέλουμε να ξεπεράσουμε τη γραμμή του αίματος, του διχασμού και του διαχωρισμού των ελλήνων σε “εθνικόφρονες” και “ανθέλληνες”.

    Σήμερα, εξήντα εννιά χρόνια μετά το τέλος του συμμοριτοπολέμου {Αύγουστος 1949}, να ξεπεράσουμε το χθες, αλλά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε και δεν πρέπει τους χιλιάδες νεκρούς και αγνοουμένους του αδελφοκτόνου σπαραγμού των ματωμένων εκείνων χρόνων. Η μνήμη και η γνώση είναι θεματοφύλακες της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας και ασπίδα της δημοκρατίας. Τα δε ηρώα μας είναι η ιστορία μας, η ταυτότητά μας και αποτελούν τον ισχυρότερο πυλώνα της ζωής μας “Θνήσκε υπέρ Πατρίδος” Περίανδρος.

    Τους πεσόντες ενθυμούμεθα, τιμούμε και ευγνωμονούμε.