Η ΧΑΡΑ
Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Ταξίδεψα
νοερά σε χρυσαφένια μονοπάτια
Κινδύνεψα
να μην βρω, της χαράς μου τα σκαλοπάτια
Πόσα
όνειρα παράξενα ζητούσαν ευτυχία
Μα
στο τέλος προσγειώθηκα και βρήκα αδικία.
Χάθηκα
για μια στιγμή, στο ξεκίνημα μιας προσμονής
Και
κατάλαβα ότι ήμουνα έξω από την γη
Για
καλύτερη προοπτική, τόσο ειδυλλιακή.
Αυτό
δεν κράτησε πολύ, πρέπει να ήτανε αυγή
Γραμμή
θάλασσας και ουρανού στο κατέβασμα στη γη.
Όταν
είδα το λαμπρό το φως έμεινα σιωπηλός
Αντίκρισα
μάτια σκυθρωπά, ματωμένα και θολά
Που
ζητούσανε ανθρωπιά, στης ψυχής μου τα σκοτεινά
Και
η χαρά κινδυνεύει να χαθεί σε κάθε γωνιά
Γιατί
Θεέ μου έπλασες μαζί με μας και τον φονιά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου