ΖΑΚΥΝΘΟΣ : ΤΟΥ ΙΟΝΙΟΥ ΤΟ ΣΜΑΡΑΓΔΙ

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ 

ΖΑΚΥΝΘΟΣ : ΤΟΥ  ΙΟΝΙΟΥ ΤΟ ΣΜΑΡΑΓΔΙ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

*Αμφικτύων

Αν στην  Κυλλήνη  ποτέ βρεθείς στην Ζάκυνθο να πηδήσεις στην τέταρτη διάσταση  θα βρεθείς ποτέ δεν θα την λησμονήσεις Της Άρτεμης και του Απόλλωνα  νησί αγαπημένο η αρμονία με το θρύλο είναι εδώ συνυφασμένο πρώτος βασιλιάς ο Ζάκυνθος εξ’ ού και η ονομασία γιός του Δάρδανου   ένδοξου βασιλιά της Τροίας ακόμη και ο  Όμηρος   την  αναφέρει  στα βιβλία Από δω πέρασαν κατακτητές  πολλοί Ρωμαίοι, Ρώσοι, Γάλλοι, Άγγλοι, Ενετοί και Βυζαντινοί για να αναφέρω μόνο μερικούς όλοι αφομοιώθηκαν   από τους Ζακυνθινούς μα  την θέληση τους για ελευθερία δεν την νίκησε  κανείς Εδώ το μπλέ της θάλασσας   και του ουρανού χίλιες αποχρώσεις  δίνει με  το πράσινο του βουνού λόγγοι και    κήποι  ανθισμένοι ,  άνθρωποι ευγενείς πολιτισμένοι σπουδαίοι   λόγιοι  βγήκαν  διακεκριμένοι μπορεί οι ποπολάροι να  επιβλήθηκαν    στο αρχοντολόι από δώ  βγήκαν  της ελευθερίας πρωταγωνιστές  με μέγιστο στον Αγώνα  μπόι Του Κάλβου και του  Σολωμού εδώ το  πάνσεπτο μαυσωλείο εδώ φυλάσσεται στο πρωτότυπο ο Εθνικός  μας Ύμνος στο  Μουσείο «Από τα  κόκκαλα τριμμένα των Ελλήνων  τα  ιερά πλεονάσματα   αρπαγμένα από την  σιωνιστική   γενιά πίνει αίμα, τρώει σάρκες τρέφεται και  με παιδιά του Οβριού η μαύρη   χείρα τα Ελληνόπουλα τα  κυνηγά» αν τον ύμνο έγραφε σήμερα ο Σολωμός(1798-1857) κάπως έτσι θα τον άρχιζε ασφαλώς και ας τον  κατηγορούσαν σαν «εθνικιστή» και ακροδεξιό «Αν μου δώσει η μοίρα μου στην ξένη γη   να ταφώ γλυκύς είν’ ο θάνατος μόνον   στην πατρίδα  μου αν  κοιμηθώ» (Κάλβος  1792-1869) Λησμόνησα  τον Ξενόπουλο Γρηγόρη θρέμμα ζακυνθινός   γεννήθηκε  στην Πόλη μυθιστοριογράφος -  συγγραφέας που τον ξέρουν όλοι ο πρώτος πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών τώρα  απειλούν  να μας την κλείσουν  πρόεδρε της Εφορίας  οι διαβόλοι Εδώ το λείψανο του Αϊ Διονύση της νήσου  ο προστάτης άσυλο έδωσε στον φονιά του αδελφού του και  παρά το νόμο πράττει στο δικαστή  δεν τον παρέδωσε δικό του νόμο  έβαλε αντίθετα ο σοφός Σωκράτης δεν το σκασε από τη φυλακή το νόμο της πολιτείας θα τηρήσει και ήρεμος στη φυλακή με το κώνειο θα τελευτήσει δύο διαφορετικές κοσμοθεάσεις του  Έλληνα τον ψυχισμό τον έχουνε πειράξει Της ομορφιάς και βιοποικιλότητος η Ζάκυνθος το φυσικό «υποθηκοφυλακείο» πανέμορφα βουνά, βαθύσκια δάση, λουλουδιασμένος κάμπος και δαντελένιες   ακρογιαλιές εδώ  προσορμιζόταν και του Οδυσσέα το πλοίο παντού άνθη  ευωδιές και καλαμιές απόκρημνο του Εγκέλαδου το δυτικό προσωπείο Ζάκυνθος ένα ανοιχτό της φύσεως  μνημείο Εδώ  θα δεις  την πιο όμορφη στον κόσμο ακτή το περίφημο ‘ναυάγιο’ από  μέσα   αναβλύζει  φωτισμός  τυρκουάζ ,  χρωματιστός αστραφτερός σαν το διαμάντι   Taj Mahal μαυλιστικός , μπλέ-θαλασσί , καθάριος

Με τα δελφίνια του πελάγους  ο Ποσειδώνας ερωτικά  παίζει  με  τη Μέδουσα  γοργόνα εδώ η ωραιότητα όχι στα πλούτη στα κρύα του βορά και στα χιόνια στην   αυτάρκεια και ισορροπία  σώματος, πνεύματος και    ψυχής στον Ορφέα  εσπερινό σκορπούν   κάτι  αηδόνια εδώ φωλιές φτιάχνουν αυτή την εποχή και τα χελιδόνια Τα καλοκαίρια   και η   Καρέτα- Καρέτα καταφθάνει στα Σεκάνια  την ερωτική της φιέστα κάνει από τον Ατλαντικό  τα σμήνη ακούραστα  κωπηλατούν στη Ζάκυνθο  τα αυγά  τους   εναποθέτουν σε   λάκκους στην άμμο  τα  χώνουν οι ηλιοαχτίδες θα τα κλωσήσουν τα  μωρά  από τους εχθρούς όσα γλυτώνουν και πάλι στον Ατλαντικό  ανταμώνουν Οι δυτικές απόκρημνες ακτές τις πιο φοβερές  αντίκρισαν  καταστροφές όταν  βουνά στη θάλασσα βυθίστηκαν τότε που του Εγκέλαδου τα κοσμογονικά  ρήγματα εσείστηκαν πανάρχαιοι οικισμοί στα έγκατα  καταποντίστηκαν τα Πελασγικά όμως φύλα  δεν πτοήθηκαν στις κορυφές των  βουνών  νέα  χωριά  χτίστηκαν Το καλοκαίρι του 1953 σε μια ακτή     της Αχαΐας άκουσα στα έγκατα τον απόκοσμο του Εγκέλαδου  βρυχηθμό τότε   η Ζάκυνθος σχεδόν ισοπεδώθηκε  από το σεισμό και  η πυρκαγιά συμπλήρωσε την καταστροφή νόμισα ότι   άνοιξε  κάτω από τα πόδια μου η γη να για με καταπιεί Εδώ  όλα   εκπέμπουν  αρμονία καλλίφωνοι τραγουδιστές  νότες χαράς σκορπάνε ευτυχία μουσικά ηχεί η ψυχή του Ζακυνθινού αξιοθέατη η πόλη,  η προκυμαία   και η   πλατεία Σολωμού Ζάκυνθος πανέμορφο νησί το «φιόρο του Λαβάντε» άνθρωποι   να σε  θαυμάσουν  έρχονται από όλης της γης τις πάντες όμως  ο  άκρατος τουρισμός φέρνει την καταστροφή σου στο  μέτρο  και στη  αειφόρο  ανάπτυξη εκεί και  η  προκοπή  σου Ζάκυνθος  μου αγαπημένη φεύγω με την καρδιά σφιγμένη στα σκουπίδια οι άθλιοι σέχουν τώρα βυθισμένη ανίκανοι   καρεκλοκένταυροι  , φθηνοί ηγετίσκοι σωροί οι   σκουπιδαριές   στους δρόμους  όπου κι’ αν στρίψεις «νησί των σκουπιδιών»  σε  έχουν   καταντήσει Κοιμούνται  υπό μανδραγόρα  οι Αρχές ; εστίες  άκρως  μολυσματικές οι σκουπιδαριές; εικόνα  εξαιρετικά  αντιαισθητική !! λύση απλή και μοναδική η υγειονομική ταφή και που τα βλέπεις  σε πιάνει αναγούλα πρωτοβουλία των κατοίκων απαιτεί  συλλογική γιατί δεν  ευαισθητοποιήθηκε  ακόμη   η αθηναϊκή  «τουβούλα»; αίσχος για τις αρχές και ντροπή για τους πολίτες στη γρήγορη συγκομιδή ας ευχηθούμε πριν πλακώσουν οι τουρίστες Όποιος    Μπόχαλη ,   Τσιλιβί ,   Τράνη και το   Κερί δεν έχει επισκεφθεί το Γέρακα ,   Καμπί και το Μαραθονήσι, στο Ναυάγιο δεν  έπλευσε και στις Γαλάζιες   Σπηλιές στην απόκρημνη  δύση και  όποιος  δεν   έζησε  την νυκτερινή ζωή την Ζάκυνθο δεν   έχει γευθεί ούτε την έχει γνωρίσει μουσωδία  πουλιών  όποιος με  Ζακυνθινό συγκρότημα γλεντήσει με την δεύτερη  επίσκεψη σου συνιστώ να την… περπατήσεις είμαι βέβαιος     στην καρδιά σου η Ζάκυνθος  θα  μπει και  πολύ  θα την αγαπήσεις. *Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης, Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών http://amphiktyon.blogspot.com/