Οι Σέρβοι κατάλαβαν τη… βλακεία με την ΠΔΓΜ

ΔΙΕΘΝΗ ΘΕΜΑΤΑ 

Οι Σέρβοι κατάλαβαν τη… βλακεία με την ΠΔΓΜ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Το έστειλε ο Γιώργος Επιτήδειος 

Defence-point.gr

    Είναι αργά για δάκρυα Στέλλα, ή μήπως κάλλιο αργά παρά ποτέ; Ο Σέρβος υπουργός Εξωτερικών Ίβιτσα Ντάσιτς, προχώρησε σε αυτοκριτικές αναφορές για την απόφαση της χώρα του να αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ με το συνταγματικό της όνομα, απογοητεύοντας και πικραίνοντας την Ελλάδα, μια χώρα που αν μη τι άλλο ουδέποτε αποτέλεσε την παραμικρή απειλή για τα συμφέροντα των Σέρβων…

    Αυτό που άλλαξε την οπτική των Σέρβων, ή μάλλον η απογοήτευση στη διάψευση σε όσα ανέμεναν από αυτή την κίνηση, ήταν αφενός η αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου από την ΠΓΔΜ, προφανώς υπό τον μεγάλο φόβο από την παρουσία ευάριθμης μειονότητας αλβανικής στο έδαφος της χώρας που θέλει να αναγνωριστεί ως συνιδρυτική οντότητα, αλλά και η υποστήριξη ένταξης του Κοσόβου στην UNESCO.

    Είναι προφανώς ότι οι της ΠΓΔΜ έκαναν ακριβώς ό,τι και οι Σέρβοι, προχώρησαν σε μια κίνηση εξωτερικής πολιτικής προσδοκώντας ανταλλάγματα, τα οποία όμως αποδείχθηκαν φρούδες ελπίδες και διαψεύσθηκαν με τον πιο τραγικό τρόπο…

    Κατά συνέπεια, Σερβία και ΠΓΔΜ, βίοι παράλληλοι, αλλά και σταδιακή δικαίωση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, αν θέλουν να το δουν, αφού η στάση κατά παντός αναθεωρητισμού, αρχίζει να μοιάζει στην περιοχή είδος εν ανεπαρκεία, άρα μεγιστοποιείται η αξία της.

    Επαναλαμβάνουμε, για όσους θέλουν να ανοίξουν τα μάτια τους και να το δουν, επί του προκειμένου τους αγαπητούς – ειλικρινά – Σλάβους γείτονές μας. Και η ένταξη στην UNESCO είναι υποκριτική, καθότι κανείς δεν είδε τίποτα για τις εκκλησίες και τα μοναστήρια των ορθοδόξων Σέρβων, μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς, της εθνικής τους κληρονομιάς που ίσως ήταν σημαντικότερο και από αυτή καθαυτή την κυριαρχία επί ενός εδάφους που κατοικούνταν σε συντριπτική πλειοψηφία από Αλβανούς.

    Όποιος βλέπει τις σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης και το τραύμα που άφησαν τα γεγονότα του πολέμου του Κοσσυφοπεδίου στη σερβική ψυχή, τον πόλεμο αυτής της ανεκδιήγητης ανέραστης -κατά Πάγκαλον- κυρίας με τις καρφίτσες, το γνωρίζουν καλά.