ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ 254. Οι λύκοι και οι σκύλοι κάνουν πόλεμο.

ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ

 ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ 254. Οι λύκοι και οι σκύλοι κάνουν πόλεμο.

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

    Κάποτε οι λύκοι με τα σκυλιά κηρύξανε μεταξύ τους πόλεμο. Οι μέν λύκοι ήταν "βάρβαροι" δηλαδή όχι Έλληνες, ενώ τα σκυλιά ήτανε Έλληνες, και εξέλεξαν στρατηγό τους έναν Έλληνα σκύλο. Και οι λύκοι περιμένανε τον στρατηγό των σκύλων να βγάλει το στράτευμά του στον πόλεμο, αλλα αυτός ανέβαλε και ανέβαλε, αργούσε.

    Οι λύκοι θυμώσανε και απείλησαν:

 «Αφού δέν βγαίνετε παραταγμένοι σε πόλεμο, θα σας επιτεθούμε έστω και απροετοίμαστους και απαράταχτους όποια ώρα θέλουμε»

    Τότε ο σκύλος στρατηγός απάντησε:

 «Δέν ξέρετε όμως το λόγο για τον οποίο καθυστερώ: πρέπει πρίν απο τη μάχη να κάνουμε συμβούλιο. Και εμείς δέν είμαστε σάν εσάς, που είστε όλοι μία ράτσα, ένα χρώμα: εμείς έχουμε μεγάλη ποικιλία απο ράτσες και μεγέθη, απο τοπικές κουλτούρες και κάθε λογής προσωπικότητες, και ο καθένας καυχέται για τη δική του ιδιαίτερη πατρίδα. Επιπλέον στο χρώμα έχουμε μεγάλη ποικιλία: άλλοι απο εμάς είναι μαύροι, άλλοι κοκκινωποί, άλλοι άσπροι, άλλοι γκρίζοι... Δέν μας είναι εύκολο, λοιπόν, να συμφωνήσουμε σε μία γνώμη, γι' αυτό και το συμβούλιο μας καθυστερεί και αργούμε να βγούμε στον πόλεμο».

      Αυτός ο μύθος δείχνει καθαρά οτι ήδη απο τη βαθειά αρχαιότητα ήταν πασίγνωστο οτι οι Έλληνες είναι σάν τα σκυλιά, ενώ άλλα έθνη ήταν σάν τους λύκους: οι λύκοι είναι όλοι μία ράτσα και ένα χρώμα• τα σκυλιά όμως, το καθένα έχει το δικό του χρώμα, έχουν χίλιες δυό διαφορετικές ράτσες, πάρα πολλές διαφορετικές προσωπικότητες, διαφορετικά μυαλά, διαφορετικές γνώμες, χίλιες δυό ιδιαίτερες πατρίδες, η κάθε μιά με τον τοπικισμό της.

    Οι συνέπειες είναι επίσης πασίγνωστες: οι Έλληνες δέν το έχουν εύκολο να συμφωνήσουν, να δράσουν απο κοινού, τρώγονται μεταξύ τους σάν τα σκυλιά, και αργούν στις συναντήσεις τους. Και μήπως το πιό αρχαίο απο όλα τα Ελληνικά λογοτεχνήματα, η Ιλιάδα, αυτό ακριβώς δέν έχει ώς κύριο θέμα; την εμφύλια διαμάχη! Ποιά είναι η πρώτη πρώτη λέξη της Ιλιάδας; "μῆνιν" που σημαίνει "την οργή" (την εμφύλια οργή του Αχιλλέα προς τον Αγαμέμνονα).

    Ύστερα αυτό φάνηκε στους Περσικούς πολέμους: οι Πέρσες όλοι υπάκουαν στον ηγέτη τους, οι δέ Έλληνες έκαναν ο καθένας το δικό του: άλλοι έδιναν γή και ύδωρ στους Πέρσες, εμήδιζαν, άλλοι αντιστέκονταν, αλλα και εκείνοι που αντιστέκονταν κοίταζαν να υπερασπίσουν ο καθένας τη δική του ιδιαίτερη πατρίδα, και άν δέν ήταν το τέχνασμα του Θεμιστοκλή, θα σκορπούσαν να πάνε να υπερασπίσουν ο καθένας τον δικό του τόπο, και όταν η Περσική στρατιά τους κύκλωνε, θα υποτάσσονταν ένας ένας με το καλό ή με τη βία, και όλη η Ελλάδα θα γινόταν περσική επαρχία.

    Ο Ευριπίδης αυτό το ονόμασε ελευθερία: "οι ξένοι είναι όλοι δούλοι εκτός απο τον αφέντη τους" (αφού έβλεπαν π.χ. τον βασιλιά της Περσίας να κυβερνά μιά απέραντη χώρα, ενώ η Ελλάδα διοικούνταν μόνο κατα πόλεις-κράτη, που και σε αυτά μέσα δέν υπήρχε ομογνωμία). Γι' αυτό και «είναι δίκαιο οι Έλληνες να άρχουν των ξένων, αλλα όχι ξένοι να άρχουν των Ελλήνων: διότι το εξωελληνικό στοιχείο είναι δουλικό, ενώ το ελληνικό είναι ελεύθερο»! (το μεν γαρ δουλον, το δ' ελευθερον). Κάτι δέν πήγε καλά όμως!

Ελεύθερη απόδοση. Ανδρέας Μελεζιάδης

***************************************************************

Λύκοι καὶ κύνες ἀλλήλοις πολεμοῦντες

    Λύκοις καὶ κυσὶν ἦν ποτε ἔχθρα. Κύων δὲ Ἕλλην ᾑρέθη στρατηγὸς κυσίν.

    Οὗτος πρὸς τὴν μάχην ἐβράδυνεν· οἱ δὲ λύκοι ἠπείλουν σφοδρῶς.

    Ὁ δὲ εἶπεν·

 «Οἴδατε τίνος χάριν βραδύνω; πρέπον ἐστὶν ἀεὶ προβουλεύεσθαι. Ὑμῶν γὰρ τὸ γένος καὶ ἡ χροιὰ πάντων ἕν ἐστιν· οἱ ἡμέτεροι δὲ ἐκ πολλῶν τρόπων εἰσὶ καὶ τοῖς τόποις καυχῶνται. Ἀλλὰ καὶ ἡ χροιὰ πάντων οὐκ ἔστι μία καὶ ἴση, ἀλλ᾿ οἱ μὲν μέλανες, οἱ δὲ πυῤῥοί, οἱ δὲ λευκοὶ καὶ τεφρώδεις. Καὶ πῶς ἂν δυνηθείην εἰς πόλεμον ἄρχειν τῶν ἀσυμφώνων καὶ μὴ ὅμοια πάντα ἐχόντων;»

Ο ΜΥΘΟΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΟΤΙ…

Ὅτι ἐν μιᾷ βουλῇ καὶ γνώμῃ πάντων τῶν στρατευμάτων ὄντων κατὰ τῶν ἐναντίων νίκην ποιοῦνται.