Σάββατο 20 Αυγούστου 2016

Ε, δεν ήρθε και ο… Σόιμπλε για να στρώσουν κόκκινο χαλί!



Ε, δεν ήρθε και ο… Σόιμπλε για να στρώσουν κόκκινο χαλί!
Αρκεί να μην βγεί κανένα κόμμα και τον βάλει σε αφίσσα….. Φυσικά, χωρίς να τον ρωτήσει !
    Ο Νίκος Συρίγος γράφει για το τεράστιο δώρο των πολιτικάντηδων στον Σπύρο Γιαννιώτη: Την απουσία τους από την υποδοχή του Έλληνα Ολυμπιονίκη!
    Τα παλιά τα χρόνια όταν επέστρεφε ο Ολυμπιονίκης στον τόπο του, έριχναν τα τείχη προς τιμήν του.  Ετούτοι εδώ που μας κυβερνάνε στην επιστροφή του Σπύρου Γιαννιώτη δεν έστρωσαν ούτε ένα κόκκινο χαλί… Έλαμψαν διά της απουσίας τους! Εντάξει, ο Γιαννιώτης ήρθε, δεν ήρθε δα και ο Σόιμπλε ώστε να στρώσουμε τα κόκκινα χαλιά, να βάλουμε τα καλά μας και να τον υποδεχτούμε στο αεροδρόμιο! Άσε που αύριο-μεθαύριο άμα λάχει, βάζουμε και την «Αυγή» να τον κράξει τον Σπυράκη για να καταλάβει τι εστί βερίκοκο…
    Είπαμε, ζούμε σε μια χώρα που πια δεν αγαπάει ούτε τους άριστους, ούτε τους Ολυμπιονίκες, ούτε τους πατριώτες. Οτιδήποτε ανεβάζει την Ελλάδα, οτιδήποτε τη συσπειρώνει, οτιδήποτε κάνει τους Έλληνες μια γροθιά όχι απλά δεν το ασπάζονται αλλά θέλουν να το εξαφανίσουν. Με αποδείξεις. Κι εδώ που τα λέμε, ίσως με την απουσία του από την υποδοχή του Σπύρου, ίσως να του έκαναν και το καλύτερο δώρο που θα μπορούσαν ως… Πολιτεία.
    Ξέρεις τι είναι να τρως στη μάπα όλα αυτά τα «ψεύτικα»; Τα «συχαρίκια» από ανθρώπους που δεν ξέρουν καν τι σημαίνει αθλητισμός, ιδρώτας, προσπάθεια και θυσία; Να νιώθεις ότι πάνε να σου κλέψουν, όχι τη δόξα, δεν μπορούν, αλλά τον ιδρώτα και τον κόπο σου; Να θέλουν να μπουν στο κάδρο της επιτυχίας; Να ποζάρουν δίπλα στον αθλητή και το μετάλλιο του, λες και το πήραν συνεταιρικά;
    Μια χαρά ήταν για τον Σπύρο που κανένα από όλα αυτά τα «κοπρόσκυλα» που τρέχουν στο «Ελ. Βενιζέλος» κάθε φορά που έρχεται ένας αθλητής, δεν πήγε το μεσημέρι της Πέμπτης για να τον υποδεχτεί…   Και γιατί δεν είδε τα μούτρα τους αλλά και διότι έτσι είχε όλη την άνεση να απολαύσει τις αντιδράσεις του κόσμου, να ακούσει τα λόγια των Ελλήνων, να πέσει στις αγκαλιές τους…
    Κανένα χαλί δεν θέλει ο Γιαννιώτης για να νιώσει σπουδαίος... Του φτάνει το «ευχαριστούμε, Σπύρο μου!» που του είπε μία κυρία όπως περπάταγε στο διάδρομο… Χαλιά στρώνουν για να κρύψουν τα χάλια τους ή για να μην τους πονάνε τα γόνατα όταν υποδέχονται τα αφεντικά τους…

1 σχόλιο: