Τήν Κυριακη 28 Αὐγούστου 2016, στήν ἐφημερίδα
"Κυριακάτικη
Δημοκρατία" θά κυκλοφορήσει τό παρακάτω βιβλίο , τό οποίο γράφτηκε εἰδικά γιά τήν ἐφημερίδα.
(τιμή μονάχα 4 ΕΥΡΩ, σέ ΟΛΑ τά περίπτερα), 250
σελίδες.
ΓΡΑΜΜΟΣ - ΒΙΤΣΙ, 29 Αὐγούστου 1949,
ὁ ΑΓΩΝΑΣ γιά τήν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ καί τήν ΕΘΝΙΚΗ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ τῆς ΕΛΛΑΔΟΣ
ὁ ΑΓΩΝΑΣ γιά τήν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ καί τήν ΕΘΝΙΚΗ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ τῆς ΕΛΛΑΔΟΣ
Συνήθως
ἡ δημιουργία ἑνός νέου βιβλίου προκαλεῖ στόν συγγραφέα ἤ ἐκδότη πού ἔχει τήν
τιμή νά τό ἐπεξεργαστεῖ καί νά τό θέσει σέ κυκλοφορία, μιά αἴσθηση χαρᾶς καί ἱκανοποίησης.
Στήν περίπτωση αὐτοῦ τοῦ ἔργου ὅμως, πέραν τοῦ αἰσθήματος χρέους πού χαρακτηρίζει ὅλα τά βιβλία τοῦ ἐκδοτικοῦ μας οἴκου, ὑπάρχει διάχυτη ἡ πικρία.
Διότι, μόνο πικρία μπορεῖ νά νιώθει κανείς, ὅταν εἶναι ὑποχρεωμένος, πρός χάριν τῆς Ἀληθείας καί τοῦ Δικαίου, νά ἀναφερθεῖ στήν πιό βαθειά πληγή τοῦ σύγχρονου ἑλληνισμοῦ.
Καί εἶναι βαθειά ἡ πληγή πού δημιούργησε ἡ μέ «κομμουνιστικό μανδύα» ἐπιδρομή κατά τοῦ ταλαιπωρημένου ἑλληνικοῦ λαοῦ.
- Τοῦ λαοῦ πού δέχτηκε τήν βάρβαρη ἐπίθεση καί κατοχή τῶν Ἰταλῶν, Γερμανῶν καί Βουλγάρων τό διάστημα 1941-᾽44.
- Τοῦ λαοῦ πού ἤλπισε νά ἀνακουφιστεῖ μέ τήν ἀποχώρηση τῶν στρατευμάτων κατοχῆς.
- Τοῦ λαοῦ πού ὅμως ἀτύχησε καί γνώρισε τήν πιό σκληρή βαρβαρότητα, ἀπό μερίδα δῆθεν συμπατριωτῶν του, οἱ ὁποῖοι ἐπέδραμαν ληστρικά, ἁρπάζοντας, βιάζοντας, ἀπάγοντας καί ἐκτελώντας ἀθώους πολίτες. Στό ὄνομα μάλιστα μιᾶς «ἀντι-ἰμπεριαλιστικῆς δημοκρατίας» πού εὐτυχῶς δέν ἐπικράτησε στήν πατρίδα μας, διότι εἴδαμε τά ἀποτελέσματα στίς χῶρες πού ἐπικράτησε, ὅπου οἱ λαοί μετά ἀπό πολλές ἐξεγέρσεις καί θυσίες ἀπέκτησαν τήν ἐλευθερία τους μετά ἀπό σχεδόν 50 χρόνια.
Δυστυχῶς οἱ ὑπεύθυνοι γιά τά φρικιαστικά ἐγκλήματα κατά τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἔρχονται τώρα, μετά ἀπό 70 χρόνια, ἀντί νά συμβάλλουν στό κλείσιμο τῶν πληγῶν καί τήν λήθη πού ἐπιθυμοῦν ἀκόμα καί οἱ συγγενεῖς τῶν θυμάτων, αὐτοί οἱ θῦτες προσπαθοῦν νά ἡρωοποιήσουν τίς πράξεις τους μέ πανηγυρικές ἐπετειακές ἐκδόσεις καί ἐκδηλώσεις.
Γι᾽ αὐτό, εἴμαστε καί ἐμεῖς ὑποχρεωμένοι νά προστατέψουμε τήν ἱστορική ἀλήθεια, τήν ἱερή μνήμη τῶν θυμάτων, ἀλλά καί τήν ἴδια τήν ἀξία τῆς Ἐλευθερίας τῆς πατρίδος μας.
Παραδίδουμε λοιπόν τήν ἐμπεριστατωμένη αὐτή μελέτη στήν διάθεση τοῦ ἑλληνικοῦ ἀναγνωστικοῦ κοινοῦ μέ τήν πεποίθηση τοῦ χρέους καί μέ τήν ἐλπίδα πώς ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ δέν θά πράξει ἕνας δῆθεν «ἀδελφός» περισσότερα κακά ἀκόμα καί ἀπό τούς κατακτητές.
Στήν περίπτωση αὐτοῦ τοῦ ἔργου ὅμως, πέραν τοῦ αἰσθήματος χρέους πού χαρακτηρίζει ὅλα τά βιβλία τοῦ ἐκδοτικοῦ μας οἴκου, ὑπάρχει διάχυτη ἡ πικρία.
Διότι, μόνο πικρία μπορεῖ νά νιώθει κανείς, ὅταν εἶναι ὑποχρεωμένος, πρός χάριν τῆς Ἀληθείας καί τοῦ Δικαίου, νά ἀναφερθεῖ στήν πιό βαθειά πληγή τοῦ σύγχρονου ἑλληνισμοῦ.
Καί εἶναι βαθειά ἡ πληγή πού δημιούργησε ἡ μέ «κομμουνιστικό μανδύα» ἐπιδρομή κατά τοῦ ταλαιπωρημένου ἑλληνικοῦ λαοῦ.
- Τοῦ λαοῦ πού δέχτηκε τήν βάρβαρη ἐπίθεση καί κατοχή τῶν Ἰταλῶν, Γερμανῶν καί Βουλγάρων τό διάστημα 1941-᾽44.
- Τοῦ λαοῦ πού ἤλπισε νά ἀνακουφιστεῖ μέ τήν ἀποχώρηση τῶν στρατευμάτων κατοχῆς.
- Τοῦ λαοῦ πού ὅμως ἀτύχησε καί γνώρισε τήν πιό σκληρή βαρβαρότητα, ἀπό μερίδα δῆθεν συμπατριωτῶν του, οἱ ὁποῖοι ἐπέδραμαν ληστρικά, ἁρπάζοντας, βιάζοντας, ἀπάγοντας καί ἐκτελώντας ἀθώους πολίτες. Στό ὄνομα μάλιστα μιᾶς «ἀντι-ἰμπεριαλιστικῆς δημοκρατίας» πού εὐτυχῶς δέν ἐπικράτησε στήν πατρίδα μας, διότι εἴδαμε τά ἀποτελέσματα στίς χῶρες πού ἐπικράτησε, ὅπου οἱ λαοί μετά ἀπό πολλές ἐξεγέρσεις καί θυσίες ἀπέκτησαν τήν ἐλευθερία τους μετά ἀπό σχεδόν 50 χρόνια.
Δυστυχῶς οἱ ὑπεύθυνοι γιά τά φρικιαστικά ἐγκλήματα κατά τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἔρχονται τώρα, μετά ἀπό 70 χρόνια, ἀντί νά συμβάλλουν στό κλείσιμο τῶν πληγῶν καί τήν λήθη πού ἐπιθυμοῦν ἀκόμα καί οἱ συγγενεῖς τῶν θυμάτων, αὐτοί οἱ θῦτες προσπαθοῦν νά ἡρωοποιήσουν τίς πράξεις τους μέ πανηγυρικές ἐπετειακές ἐκδόσεις καί ἐκδηλώσεις.
Γι᾽ αὐτό, εἴμαστε καί ἐμεῖς ὑποχρεωμένοι νά προστατέψουμε τήν ἱστορική ἀλήθεια, τήν ἱερή μνήμη τῶν θυμάτων, ἀλλά καί τήν ἴδια τήν ἀξία τῆς Ἐλευθερίας τῆς πατρίδος μας.
Παραδίδουμε λοιπόν τήν ἐμπεριστατωμένη αὐτή μελέτη στήν διάθεση τοῦ ἑλληνικοῦ ἀναγνωστικοῦ κοινοῦ μέ τήν πεποίθηση τοῦ χρέους καί μέ τήν ἐλπίδα πώς ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ δέν θά πράξει ἕνας δῆθεν «ἀδελφός» περισσότερα κακά ἀκόμα καί ἀπό τούς κατακτητές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου