Οδός Παύλου Μελά, η περίφημη Διαγώνιος
http://www.makthes.gr
Του Σταύρου Κωνσταντινίδη,Πολιτικού
Μηχανικού, Συγκοινωνιολόγου
Δυσκολα βρίσκεις σε μια μεγάλη πόλη έναν
τόσο μικρό δρόμο με τόσο έντονο χαρακτήρα, διαλεκτικό αέρα και πολυαναφορική
προσωπικότητα.
Η οδός Παύλου Μελά έφτιαξε ισχυρό brand ως η “Διαγώνιος” της Θεσσαλονίκης. Είναι πράγματι ο πιο σύντομος δρόμος για να φτάσεις από την καρδιά της πόλης στη θάλασσα. Και σχεδιάστηκε από τον γάλλο πολεοδόμο Ερνέστ Εμπράρ όντως σαν ίχνος μιας νοητής, συμβολικής διασύνδεσης δύο μνημείων, της Αγίας Σοφίας και του Λευκού Πύργου.
Οι τρεις διασταυρώσεις που δημιουργεί, υπό γωνία πάντα, είναι εμβληματικά τοπόσημα της πόλης, δείχνουν τη δυναμική των έντονων μεταμορφώσεων, τον πολυχαρακτήρα της πολεοδομικής υπόστασης. Με την Παλαιών Πατρών το νεανικό, ψυχαγωγικό σταυροδρόμι, με την Τσιμισκή η επιτομή της εμπορικής διασταύρωσης, και λίγο πριν τον Λευκό Πύργο, στην τομή με Μητροπόλεως, είναι το προοίμιο επαφής με τη θάλασσα, τα Ηλύσια.
Αυτή η συνειδητή διαγώνια χάραξη φαίνεται να της χάρισε έναν λοξό δυναμισμό, την έκκεντρη ματιά και την εναλλακτική της αίγλη. Σήκωσε εξ αρχής το φορτίο της πρωτοποριακής κινητικότητας ανθρώπων και ιδεών και κορύφωσε την καλλιτεχνική δημιουργικότητα, με τους μποέμ θαμώνες της, τις δεκαετίες 1980 και 1990, κρατώντας πάντα μια πιο εναλλακτική ψυχή και μια πιο υποψιασμένη περισκοπική ματιά, σε σχέση τουλάχιστον με τη γειτονική mainstream Τσιμισκή.
Η άφιξη του “De facto”, του θρυλικού γαλλοτραφούς μπαρ, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ήταν η θρυαλλίδα για την απογείωση της κοσμοπολίτικης φήμης του δρόμου. Μέσα στα πενήντα τετραγωνικά, στο νούμερο 19, και δίπλα στο 21, στο ονειρικό πάλαι ποτέ ουζερί “Τσιτσάνης”, ανακυκλώθηκαν δημιουργικά για δύο δεκαετίες οι πιο πρωτοπόρες ανησυχίες της πόλης.
Για όλους εμάς τους νεαρούς ταξιδιώτες του ’80, η Παύλου Μελά έγινε παράθυρο στον κόσμο. Φοιτητές, ηθοποιοί, καλλιτέχνες, νέοι επιστήμονες, της έδωσαν λάμψη ευρωπαϊκή. Το πολιτιστικό μεταπολιτευτικό κέντρο των νέων αφηγήσεων της μεγάλης πόλης. Η Θεσσαλονίκη ξενυχτούσε και ξυπνούσε εκεί.
Η Διαγώνιος είναι πνευματική και γοητευτική. Η καλοσχεδιασμένη αστική σκηνογραφία με τα φαρδιά πεζοδρόμια και τα επιβλητικά νεοκλασικά κτίρια, η γεωμετρική της ιδιοπροσωπία, η προοπτική κατεύθυνση προς τη θάλασσα και τα μεγάλα θέατρα της πόλης και η φιλελεύθερη καλλιτεχνική αύρα των ανθρώπων της την κατέστησαν διαχρονικά τον εμβληματικότερο δρόμο πολιτισμού της πόλης.
Η οδός Παύλου Μελά έφτιαξε ισχυρό brand ως η “Διαγώνιος” της Θεσσαλονίκης. Είναι πράγματι ο πιο σύντομος δρόμος για να φτάσεις από την καρδιά της πόλης στη θάλασσα. Και σχεδιάστηκε από τον γάλλο πολεοδόμο Ερνέστ Εμπράρ όντως σαν ίχνος μιας νοητής, συμβολικής διασύνδεσης δύο μνημείων, της Αγίας Σοφίας και του Λευκού Πύργου.
Οι τρεις διασταυρώσεις που δημιουργεί, υπό γωνία πάντα, είναι εμβληματικά τοπόσημα της πόλης, δείχνουν τη δυναμική των έντονων μεταμορφώσεων, τον πολυχαρακτήρα της πολεοδομικής υπόστασης. Με την Παλαιών Πατρών το νεανικό, ψυχαγωγικό σταυροδρόμι, με την Τσιμισκή η επιτομή της εμπορικής διασταύρωσης, και λίγο πριν τον Λευκό Πύργο, στην τομή με Μητροπόλεως, είναι το προοίμιο επαφής με τη θάλασσα, τα Ηλύσια.
Αυτή η συνειδητή διαγώνια χάραξη φαίνεται να της χάρισε έναν λοξό δυναμισμό, την έκκεντρη ματιά και την εναλλακτική της αίγλη. Σήκωσε εξ αρχής το φορτίο της πρωτοποριακής κινητικότητας ανθρώπων και ιδεών και κορύφωσε την καλλιτεχνική δημιουργικότητα, με τους μποέμ θαμώνες της, τις δεκαετίες 1980 και 1990, κρατώντας πάντα μια πιο εναλλακτική ψυχή και μια πιο υποψιασμένη περισκοπική ματιά, σε σχέση τουλάχιστον με τη γειτονική mainstream Τσιμισκή.
Η άφιξη του “De facto”, του θρυλικού γαλλοτραφούς μπαρ, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ήταν η θρυαλλίδα για την απογείωση της κοσμοπολίτικης φήμης του δρόμου. Μέσα στα πενήντα τετραγωνικά, στο νούμερο 19, και δίπλα στο 21, στο ονειρικό πάλαι ποτέ ουζερί “Τσιτσάνης”, ανακυκλώθηκαν δημιουργικά για δύο δεκαετίες οι πιο πρωτοπόρες ανησυχίες της πόλης.
Για όλους εμάς τους νεαρούς ταξιδιώτες του ’80, η Παύλου Μελά έγινε παράθυρο στον κόσμο. Φοιτητές, ηθοποιοί, καλλιτέχνες, νέοι επιστήμονες, της έδωσαν λάμψη ευρωπαϊκή. Το πολιτιστικό μεταπολιτευτικό κέντρο των νέων αφηγήσεων της μεγάλης πόλης. Η Θεσσαλονίκη ξενυχτούσε και ξυπνούσε εκεί.
Η Διαγώνιος είναι πνευματική και γοητευτική. Η καλοσχεδιασμένη αστική σκηνογραφία με τα φαρδιά πεζοδρόμια και τα επιβλητικά νεοκλασικά κτίρια, η γεωμετρική της ιδιοπροσωπία, η προοπτική κατεύθυνση προς τη θάλασσα και τα μεγάλα θέατρα της πόλης και η φιλελεύθερη καλλιτεχνική αύρα των ανθρώπων της την κατέστησαν διαχρονικά τον εμβληματικότερο δρόμο πολιτισμού της πόλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου