ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ 140. Ο Φιλάργυρος.

ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ

 ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ 140. Ο Φιλάργυρος. 

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

   Μια φορά και ένα καιρό, ένας φιλάργυρος πούλησε όλη την περιουσία του και την μετέτρεψε σε χρυσάφι, όλα του τα χρήματα τα έκανε έναν βώλο χρυσού, τον οποίο έκρυψε μέσα σε έναν λάκκο στο χωράφι του .  Πήγαινε σχεδόν καθημερινά, άνοιγε την κρυψώνα, έβλεπε τον χρυσό οτι είναι εντάξει στη θέση του και έφευγε.  

    Κάποιος όμως που εργαζόταν εκει κοντά, υποψιάσθηκε: "τί έρχεται και βλέπει αυτός εκεί κάθε μέρα;", και κάποια φορά, αφού ο φιλάργυρος και πάλι έλεγξε το χρυσάφι του και έφυγε, ο άλλος πήγε εκεί, έψαξε,  βρήκε τον  βώλο χρυσού, και τον έκλεψε.

    Μετά απο κάνα δυό μέρες, ήρθε πάλι ο φιλάργυρος να ελέγξει το χρυσάφι του, αλλά δέν το βρήκε στην κρυψώνα, είχε κάνει φτερά! "Ωωω! Όλη μου η περιουσία! πάει! χάθηκε! μου κλέψανε το χρυσάφι! Όλη μου η περιουσία! φώναζε ο φιλάργυρος ,έκλαιγε και οδυρόταν τραβώντας τα μαλλιά του.

    Κάποιος γνωστός του τον άκουσε που έκλαιγε και οδυρόταν, και τον ρώτησε τί συμβαίνει.

 "Όλη μου την περιουσία την είχα κάνει έναν βώλο χρυσού, τον έκρυψα, και κάποιος μου τον έκλεψε".

"Μή χαλνάς την καρδιά σου, εκεί που είχες τον βώλο του χρυσού βάλε μία πέτρα και καμάρωνέ την. Γιατί και ο βώλος του χρυσού που είχες, δέν σου χρησίμευε σε τίποτε άλλο".

Ελεύθερη απόδοση. Ανδρέας Μελεζιάδης

***************************************************************

Έμμετρη απόδοση ( http://100mythoi.blogspot.gr )

Ένας τσιγκούνης άνθρωπος πουλά το βιος του όλο·
για να το κρύβει εύκολα, χρυσό αγοράζει βώλο.
Κι αφού τόπο επέλεξε, μεγάλο λάκκο σκάβει –
μαζί με την ψυχούλα του, εκεί το βώλο θάβει.
Για να τον βλέπει συνεχώς κει γύρω βωλοδέρνει,
μα κλέφτης που τον πρόσεξε, πάει και του τον παίρνει.
Και όταν ο φιλάργυρος κατάλαβε πως λείπει,
θρηνολογώντας, τα μαλλιά τραβούσε απ’ τη λύπη.
Άνθρωπος που τον ρώτησε κι έμαθε τι συνέβη,
αφού λιγάκι σκέφτηκε, σοφά τον συμβουλεύει:
« Φίλε μου, πάψε να θρηνείς, έλεος πια, νισάφι!
Σαν να μην το ’χες ήτανε και που ’χες το χρυσάφι...
Αντί χρυσό τα χέρια σου πέτρα στο χώμα ας χώσουν,
αφού και που ’χες το χρυσό σαν πέτρα του φερόσουν ».

Ο πλούτος χάνει κάθε αξία
αν περιπέσει σε αχρησία..

***************************************************************

Φιλάργυρος

    Φιλάργυρός τις οὐσίαν αὐτοῦ ἅπασαν ἐξαργυρωσάμενος καὶ βῶλον χρυσοῦν ποιήσας καὶ τοῦτον ἔν τινι τοίχῳ κατορύξας, καθ᾿ ἑκάστην ἐρχόμενος ἑώρα αὐτόν. Καὶ δὴ τῶν ἐργατῶν τις παρατηρήσας, καταλαβὼν τὸν τόπον καὶ τὸ χρυσίον εὑρὼν ἀνείλατο.

    Μετὰ μικρὸν δὲ ἐλθὼν ὁ ἴδιος δεσπότης καὶ μὴ εὑρὼν αὐτὸ ἤρξατο κλαίειν καὶ τίλλειν τὰς τρίχας αὐτοῦ.

    Ἰδὼν δέ τις αὐτὸν οὕτως ὀλοφυρόμενον ἐπυνθάνετο τὴν αἰτίαν καὶ μαθὼν ἔφη αὐτῷ·

‘’Ὦ οὗτος, μὴ λυποῦ, ἀλλὰ λαβὼν λίθον, θὲς ἀντ᾿ αὐτοῦ καὶ νόμιζε τὸ χρυσίον εἶναι· ὡς γὰρ ὁρῶ, οὐδὲ ὅτε ἦν, ἔχρῃζες αὐτοῦ.’’

Ο ΜΥΘΟΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΟΤΙ…

Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι οὐδέν ἐστιν ἡ κτῆσις, ἐὰν μὴ ἡ χρῆσις παρῇ.