ΕΜΕΙΣ ΚΡΙΝΟΜΑΣΤΕ, ΟΧΙ ΑΥΤΟΙ

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ 

ΕΜΕΙΣ ΚΡΙΝΟΜΑΣΤΕ, ΟΧΙ ΑΥΤΟΙ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Γιάννης Τσαμπάζης

    ‘’Γιατί πείνασα και μού δώσατε να φάω, δίψασα και μού δώσατε να πιώ, ήμουν ξένος και με περιμαζέψατε, γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και με επισκεφθήκατε, φυλακισμένος και ήρθατε να με δείτε’’

    Τότε θα τού απαντήσουν οι άνθρωποι τού Θεού:

  ‘’ Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς και σε θρέψαμε, ή να διψάς και σού δώσαμε να πιείς; Πότε σε είδαμε ξένον και σε περιμαζέψαμε, ή γυμνόν και σε ντύσαμε; Πότε σε είδαμε άρρωστον ή φυλακισμένον κι ήρθαμε να σε επισκεφθούμε;’’

    Τότε θα τους απαντήσει ο βασιλεύς: ‘’ Σας βεβαιώνω πως αφού τα κάνατε αυτά για έναν από τούς άσημους αδερφούς μου, τα κάνατε για μένα’’

    Οι παραπάνω στίχοι από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, κεφ. 25 (35-40) αφορούν την Κρίση τού κόσμου, και είναι επίκαιροι όσο ποτέ άλλοτε. Εξ άλλου το μήνυμα των Ευαγγελίων ερμηνεύεται όχι μόνο συγχρονικά, αλλά και διαχρονικά.

    Εμπνεόμενος από τα μαθήματα (υποχρεωτικά και επιλεγόμενα) στη Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ. της σεβαστής μου Καθηγήτριας κ. Δήμητρας Κούκουρα, και συνάμα προβληματισμένος από το προσφυγικό ζήτημα, ανέτρεξα στο μήνυμα του Ευαγγελίου. Ο ‘’Ευαγγελισμός και Επαν-ευαγγελισμός’’ στην πράξη, και στην  χριστιανική πρακτική, από τη θεωρία στην εφαρμογή, και από το έπος στο έργο.

    Πώς έχει σήμερα εφαρμογή το μήνυμα που μας έδωσε ο Χριστός;

    Ποιος είναι σήμερα αυτός που πεινά; Ποιός είναι αυτός που διψά; Ποιός είναι ο ξένος που θα περιμαζέψουμε; Ο γυμνός που θα ντύσουμε; Ο άρρωστος και ο φυλακισμένος που θα επισκεφθούμε;

    Μπορούμε να δούμε σε κάθε έναν πρόσφυγα το ‘’καθ΄εικόνα και κατ΄ομοίωση’; Ή αυτό ισχύει μόνο στη θεωρία; Πόση αξία θα είχε αν προσφέραμε φαγητό, νερό, ρούχα στον ίδιο τον Κύριό μας, αν τον βλέπαμε νηστικό ή γυμνό; Πόση αξία θα είχε εάν περιμαζεύαμε σαν ξένο τον ίδιο τον Χριστό; Η επίσκεψη στον ασθενούντα ή φυλακισμένο Βασιλέα (για να έχουμε την εύνοιά Του) έχει την ίδια σωτηριολογική σημασία, από την επίσκεψη στον εμπερίστατο και άσημο πρόσφυγα, πού χωρίς ανταλλάγματα θα περιθάλψουμε;

    Ποιος είναι αυτός που κρίνεται; Εμείς!

  ‘’ Γιατί πείνασα και δεν μού δώσατε να φάω, δίψασα και δεν μού δώσατε να πιώ, ήμουν ξένος και δεν με περιμαζέψατε, γυμνός και δεν με ντύσατε, άρρωστος και φυλακισμένος και δεν ήρθατε να με δείτε’’

    Τότε θα του απαντήσουν αυτοί:

  ‘’Κύριε, πότε σε είδαμε πεινασμένον ή διψασμένον ή ξένον ή γυμνόν ή άρρωστον ή φυλακισμένον και δεν σε υπηρετήσαμε;’’

    Και θα τους απαντήσει:

   ‘’Σας βεβαιώνω πώς αφού δεν τα κάνατε αυτά για έναν από τους άσημους αδερφούς μου, δεν τα κάνατε ούτε για μένα’’

    Οι τελευταίοι αυτοί στίχοι από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, κεφ. 25 (42-45), ας προβληματίσουν τον καθένα μας, και ας δούμε μέσα από το άσημο το διάσημο, μέσα από τον φτωχό τον Βασιλέα, και μέσα από τον πρόσφυγα εμάς τους ίδιους στη θέση τους, και κατ΄επέκταση, μέσω της κτιστότητας κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωση τον Ίδιο το Χριστό.