ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;;;
Εφημερίδα ‘’συν-δεσμος 68’’ τεύχος 81
Σταύρος Δερματάς
Στην χειρότερη στιγμή της μεταπολιτευτικής
ιστορίας του τόπου, η χώρα είχε την ατυχία να την κυβερνά ένα άσχετο ανίκανο
και επικίνδυνο «μπουλούκι» πολιτικών, στενόμυαλοι υπουργοί
και βουλευτές, ελεεινοί υπηρέτες ντόπιων και ξένων συμφερόντων, κυνικοί, δειλοί
αριβίστες, η τέλεια ενσάρκωση μιας επικίνδυνης και αξιολύπητης μετριότητας.
Έως χθες είχαμε αναθέσει τις τύχες αυτής
της χώρας σε ένα σάπιο καθεστώς, σε διεφθαρμένους πολιτικούς που
καταλήστεψαν τον δημόσιο πλούτο της και την χρεοκόπησαν. Τώρα στηρίξαμε τις
ελπίδες μας σε ηλιθίους που με τις
ανέφικτες ιδεοληψίες και εμμονές τους συνεχίζουν την φτωχοποίηση και την
καταστροφή της από το σημείο που την άφησαν οι προηγούμενοι.
Πολιτικοί και πολίτες μετέτρεψαν τη Ελλάδα
σε χώρα γενικευμένης απάτης. Αμέτρητα τα παραδείγματα απάτης
και οι απατεώνες όπως παράνομες
συντάξεις αναπήρων και αντιστασιακών, παράνομες αγροτικές συντάξεις, μισθοί και
συντάξεις πολλών ταχυτήτων, όργια συναλλαγών με Δημόσιο, πλασματικά
δικαιολογητικά και
πλασματικές συνταγογραφήσεις, εικονικά
τιμολόγια, συνταξιούχοι φαντάσματα, οικονομικές ατασθαλίες σε ΟΠΑΠ,
τράπεζες, Ασφαλιστικά Ταμεία, ΔΕΗ κ.α., σκανδαλώδεις αμοιβές και συντάξεις
συνδικαλιστών, νοθεία και λαθρεμπόριο καυσίμων, διαπλοκή στη διακίνηση
φαρμάκων, διαπλοκή στις συμβάσεις, κομπίνες στα Τελωνεία, συνεχής
προσπάθεια εξαπάτησης της
Ε.Ε., φοροδιαφυγή από
τον μικροπωλητή μέχρι
τους μεγαλοδικηγόρους και μεγαλογιατρούς και
τους ιδιοκτήτες of shore
εταιριών, φοροδιαφυγή
ηλεκτρολόγων, υδραυλικών, και άλλων, εκατοντάδες Οργανισμοί του Δημοσίου με 2-3
υπαλλήλους χωρίς αντικείμενο, απάνθρωπη εκμετάλλευση της μαύρης εργασίας και
τέλος η συστηματική μη έκδοση αποδείξεων. Και η κατάσταση όσο πάει και χειροτερεύει.
Και εμείς τι κάνουμε; Έγινε πρόσφατα διαδήλωση με αφορμή τη γενική απεργία των συνδικάτων κι όμως, ο κόσμος δεν βγήκε να
διαδηλώσει, παρά την έκκληση του ΣΥΡΙΖΑ να αντισταθεί στα μέτρα που
υλοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η παγκόσμια πρωτοτυπία θα
μείνει πράγματι στην ιστορία. Ο πολίτης βλέπει καθημερινά να διαλύεται ο κρατικός
μηχανισμός αλλά δεν αντιδρά.
Γιατί; Επειδή
είναι η αριστερά στην εξουσία. Ο κόσμος βλέπει να έχει στηθεί ένα
παρακράτος με αριστερά στελέχη να μιλούν με τρομοκράτες και δεν του καίγεται καρφί. Βλέπει να υπάρχει μια εξωφρενική
ανικανότητα διαχείρισης και των πιο απλών καθημερινών γεγονότων και δεν βρίζει, δεν ουρλιάζει, μένει απαθής. Βλέπει τα εθνικά
θέματα να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο και τον ΣΥΡΙΖΑ
να κυριαρχείται από έναν απίστευτο ενδοτισμό και μια δουλικότητα. Σα να ζούμε
μέρες της ελληνικής Πομπηίας, μια πλήρης αποσάθρωση της χώρας η οποία βλέπει τον εαυτό της να οδηγείται στο γκρεμό και γελά. Η
κατήφεια σκεπάζει τη χώρα και η αδράνεια κυριαρχεί. Αν αποκρυπτογραφήσει
κάποιος τις συζητήσεις των πολιτών στις καφετέριες, θα διαπιστώσει την
απογοήτευση και την αβεβαιότητα για το που πάει η χώρα.
Πόση αντοχή έχουμε να βλέπουμε την πατρίδα
μας να εξευτελίζεται και να μην αντιδρούμε;
Να κοιτάμε απαθείς την καταστροφή τη χώρας
και να περιμένουμε τον από μηχανής Έλληνα Θεό
να μας ξανασώσει ή μια εθνική τραγωδία για να βγούμε στους δρόμους.
Κι ακόμη κι αν συμβεί αυτό θα βάλουμε μυαλό; Θα
καθίσουμε να δουλέψουμε για να ξανασταθούμε στα πόδια μας; Η εμπειρία των πέντε
ετών της κρίσης δείχνει ότι δεν βάζουμε μυαλό. Αφού
ακόμη και σήμερα πιστεύουμε ότι λεφτά
υπάρχουν και ο Αλέξης θα τα βρει και θα τα μοιράσει. Ακόμη και
σήμερα πολλοί πιστεύουν ότι το κακόμοιρο το αγόρι έχει δίκιο αλλά οι κακοί
ξένοι φταίνε για όλα. Κι όσο εμείς θα ρίχνουμε τις ευθύνες στους άλλους και θα
αθωώνουμε τους ολετήρες της χώρας, τους προηγούμενους αλλά και αυτούς που
σήμερα μας κυβερνούν, θα έχουμε αφήσει τους εχθρούς να μπουν στην πόλη.
Δυστυχώς ένα πρέπει να ξέρουμε. Οι μέρες της ευτυχίας και της
ευδαιμονίας μας τέλειωσαν. Τώρα πλησιάζει η ώρα της κρίσης. Και δεν θα είναι καθόλου καλή
ώρα για την Ελλάδα. Δυστυχώς όλοι οι πολιτικοί μας δε αντιλαμβάνονται την
κρισιμότητα των στιγμών.
Χρειαζόμαστε λοιπόν μια εθνική αφύπνιση. Όλοι μαζί μπορούμε να
αναγεννήσουμε τη χώρα, κάτι που έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν. Για μια
τέτοια προοπτική, πρέπει να αφήσουμε στην άκρη ιδεολογικές αγκυλώσεις και
αντιπαλότητες, που αλλοιώνουν την εικόνα της χώρας μας και την καθιστούν
αναξιόπιστη και αδύναμη. Ο τόπος είναι ευλογημένος και το ανθρώπινο δυναμικό
της λίαν αξιόλογο.
Υπάρχει
μια υπέροχη φράση
του Θουκυδίδη:
«πρέπει να διαλέξουμε
ανάμεσα στην οκνηρία και την
ελευθερία».
Αλλά και ο Περικλής, εάν δεν κάνω λάθος, έλεγε στους Αθηναίους:
«εάν θέλετε να είστε ελεύθεροι, πρέπει να εργάζεστε».
Ας εργαστούμε λοιπόν!!!
khhh
ΑπάντησηΔιαγραφή