Κομφορμισμός της μη γραβάτας

ΣΧΟΛΙΑ

Κομφορμισμός της μη γραβάτας

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://www.makthes.gr/

του Γιώργου Σκαμπαρδώνη

skab@newspaper.gr

    Είναι φτηνή ψευδοταξική επιθετικότητα σε επίσημη δική σου εθνική εορτή να προσπαθείς να διαφοροποιηθείς δήθεν από τους γραβατοφόρους προσκεκλημένους, από τους οποίους κατά τα άλλα είσαι απόλυτα εξαρτημένος. Καταπίνεις την κάμηλο, διυλίζεις τη γραβάτα.

    Η γραβάτα για τους πολιτικούς είναι σαν φόρμα αγγαρείας για τους φαντάρους ή για ομάδες εργαζομένων.  Δεν είναι σύμβολο εξουσίας ούτε ταξικό διακριτικό, αφού δεν τη φορούν μόνον οι ισχυροί και οι πλούσιοι αλλά ακόμη και οι πιο φτωχοί άνθρωποι, όταν πάνε σε έναν γάμο, μία βάφτιση, μία εκδήλωση, για λόγους τιμής και απόδοσης σεβασμού.

    Η γραβάτα δεν είναι ακριβό αξεσουάρ, μία κοινή εκδοχή της κοστίζει ένα τάλιρο. Και είναι υποκρισία να φοράς πανάκριβα πουκάμισα αλά Βαρουφάκη, κοστούμια ή παπούτσια διάσημης φίρμας, να διαθέτεις εκατομμύρια, όπως ουκ ολίγοι υπουργοί, και από την άλλη να παριστάνεις τον εξεγερμένο ή τον αντικομφορμιστή μη φέροντας λαιμοδέτη. Είναι απάτη.

    Και είναι φτηνή ψευδοταξική επιθετικότητα, προπετής πρόκληση προς εταίρους ή επισήμους σε επίσημη δική σου εθνική εορτή να προσπαθείς να διαφοροποιηθείς δήθεν από τους γραβατοφόρους προσκεκλημένους, από τους οποίους κατά τα άλλα είσαι απόλυτα εξαρτημένος και δηλωμένα υποταγμένος. Καταπίνεις την κάμηλο, διυλίζεις τη γραβάτα.

    Παλιότερα είδαμε το ίδιο γελοίο, λαϊκίστικο φαινόμενο -στα πρώτα χρόνια του ΠΑΣΟΚ, με τα ζιβάγκο και τις αρειμάνιες μουστάκες. Βέβαια η ευρύτερη Αριστερά παίζει αυτό το θέατρο εδώ και πολλές δεκαετίες, αν και οι μεγάλοι ηγέτες του παγκόσμιου κομμουνισμού, όπως ο Λένιν ή ο Τρότσκι και οι λοιποί, στις περισσότερες φωτογραφίες τους φέρουν ωραίες γραβάτες -για να μην πιάσουμε τη φάση της Γαλλικής Επανάστασης: Εκεί ο Ροβεσπιέρος, ο Νταντόν, ο Μαρά και ο Σαιν Ζυστ εμφανίζονται (σύμφωνα με όλες τις ζωγραφιές) φορώντας αδερφίστικα πουκάμισα με μαρουλάτα μανίκια, άσπρες περούκες με περμανάντ, βελούδινα γιλέκα, λευκά καλσόν, παπουτσάκια με μεταξωτούς φιόγκους, χωρίς όλη αυτή η αμφίεση να τους εμποδίζει να εκτελούν καμιά πεντακοσαριά άτομα τη μέρα στις γκιλοτίνες.

    Στον παγκόσμιο κομμουνισμό είχαμε κι άλλα ενδυματολογικά φαινόμενα: Οι ηγέτες Μάο, Φιντέλ και τώρα ο Ραούλ, Τσε, Στάλιν, Πολ Ποτ και άλλοι, με το που επικρατούσαν, το γύριζαν στη στρατόκαβλη στολή: Όλοι τους βλέπουμε στις φωτογραφίες να φιγουράρουνε με στρατιωτικές στολές, παρότι πριν πουλούσαν αντιμιλιταρισμό και ήταν και κατά των παρελάσεων, για να κάνουνε μετά, όταν ήρθαν στην εξουσία, παρελάσεις μεγαλειωδέστερες με αδυναμία στα παράσημα, όπως βλέπουμε σε ντοκιμαντέρ για τις επετείους των σοβιετικών ή σήμερα των Βορειοκορεατών του Κιμ Γιογκ Ουν. Εκεί ειδικά, στη Βόρεια Κορέα, φχαριστιέται κανείς παρέλαση και κατά παραγγελίαν μαζικό, σταλινικό ενθουσιασμό, δηλαδή γελοιότητα σε γιγαντιαία μεγέθη.

    Το ωραίο επίσης με εμάς εδώ είναι ότι όχι μόνον ο Τσίπρας δεν φορεί γραβάτα (κραβάτα, κατά Καβάφη) αλλά και σχεδόν όλοι οι υπουργοί του εξαιρέσει του κομψευόμενου Κατρούγκαλου, που τη λανσάρει όχι επαγγελματικά, ως υπουργός, αλλά από προφανή γεροντική φιλαρέσκεια και τη συνοδεύει πάντα από ομοιόχρωμο μαντιλάκι στο σακάκι. Ίσως, σου λένε, αφού δεν μπορούμε πια να κάνουμε καμιά όντως επανάσταση, ας δείξουμε πως είμαστε διαφορετικοί ανέξοδα, μη φορώντας γραβάτα. Φιλολαϊκοί, υποτίθεται, ενώ όλοι οι λαϊκοί άνθρωποι ονειρεύονται ένα καλό ντύσιμο και μία καλή γραβάτα.

    Παιδαριώδη καμώματα, που θυμίζουν την εκάστοτε νέα γενιά των εφήβων και που κάθε φορά και βαρετά και τυπικά αλλά φυσιολογικά, ας πούμε, θέλουν να διαφοροποιηθούν από τους μεγαλύτερους με προκλητικό, αλλιώτικο ντύσιμο, άλλο κούρεμα, άλλες μουσικές, λεξιλόγιο και πόζα.

    Εδώ, σε εμάς όμως πέραν της μη γραβάτας η φαιδρότητα επεκτάθηκε και στη Βουλή, όπου διάφορες “βουλεύτριες”- επαναστάτριες της σακούλας εμφανίζονταν με ντύσιμο προσβλητικό για το χώρο, επίτηδες, επιθετικά, για να δείξουνε, υποτίθεται, την αντίθεσή τους στην εξουσία που οι ίδιες ενσάρκωναν, αλλά ενθυλάκωναν και τις μηνιαίες μισθάρες του αξιώματος και του “συστήματος”, ώστε να μπορούν να αγοράζουν μπλουζάκια αμφισβήτησής του.

    Σχιζοφρένεια πλήρης. Η μη γραβάτα δεν είναι αντικομφορμισμός αλλά ένας νέος και χειρότερος κομφορμισμός, μία νέα ομοιομορφία, αισθητική ισοπέδωση και ακύρωση της αισθητικής ιδιοπροσωπίας. Κατά βάση είναι και μία βαθύτερη επιθυμία χυλοποίησης των πάντων, άρσης του προσώπου, ισοπέδωσης -προαναγγελία της στολής, ως ευχής, τουλάχιστον. Στολής όπως εκείνες που επέβαλε ο Μάο και φορούν σε όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Δημοπρασίες

    Εκείνοι που τσίριζαν κατά των παρελάσεων ήταν τώρα πάνω στην εξέδρα. Διότι υπάρχουνε καλές και κακές παρελάσεις. Καλός και κακός εθνικός ύμνος.

    Κι όλοι οι άλλοι, που φώναζαν, πού να ’ναι κρυμμένοι; Ίσως φυλούσαν τσίλιες μέσα στο πλήθος, μη φωνάξει κανένας άλλος και διαταράξει την τάξη των πραγμάτων.

    Πάλι καλά που δεν ζήτησαν να παρελάσουν μόνον οι μαθητές των οποίων οι γονείς τούς ψήφισαν.

    Ο Ολάντ ζήτησε να δει καλλιτέχνες κι αυτοί στείλανε τον Λάκη. Εκ παραδρομής δεν έστειλαν και τον Χαϊκάλη.

    Τον Σεφερλή δεν τον κάλεσαν, διότι έκανε το λάθος να μη δηλώσει επίσημα Συριζαίος.

    Ο Ολάντ στεκότανε σε στάση προσοχής στην ανάκρουση του εθνικού ύμνου κι ο Τσίπρας με ανοιχτά τα πόδια. Συμβολικόν;

    Τελικά, κάθε φορά που βρισκόμαστε με ξένους, γινόμαστε ρεζίλι. Δεν είμαστε ούτε για επίσκεψη στη Βενεζουέλα.

    Οι δηλώσεις Φίλη μετά την παρέλαση περί Ναζί είναι όλα τα λεφτά. Ξέχασε την από κοινού παρέλαση των Σοβιετικών και των Ναζί στην Πολωνία τέλη Σεπτεμβρίου του 1939.

    Πονάνε πολύ αυτές οι μνήμες… Μάλλον θα είναι προβοκάτσια της CIA…

    Περνάνε οι μήνες και η Ραχήλ δεν έχει κάνει ακόμη καμιά κίνηση. Έμεινε η χώρα χωρίς ηγετικά στελέχη.

    Όλοι λατρεύουν τις ανεξάρτητες φωνές. Γι’ αυτό φάγανε οι νυν τη Σαββαΐδου, όπως οι προηγούμενοι τον Θεοχάρη.

    Ο Γλέζος, που κατέβασε τη σημαία των Ναζί (ως στέλεχος της Νεολαίας Μεταξά), πού είναι αυτές τις μέρες;     Ίσως τον βάλανε μέσα στο ΦΠΑ για την εκπαίδευση.