ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΤΟ ΧΑΠΙ
Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Όταν σε ποθούσα και σε λαχταρούσα
Γνώριζα τον πόνο και τον πανικό
Ψυχικές ανάγκες τότε εκπληρούσα
Πονούσε το πάθος μου, το ερωτικό.
Πόσο εύκολα μπορούσα τότε να γράψω
Να βρω λέξεις νοήματα να εκφρασθώ
Μόνον αυτά όμως μπορούσα να πράξω
Ναυάγιο ο πόθος, σωσίβιο να
κρατηθώ.
Και εσύ βέβαια με έβλεπες που
πονούσα
Περαστική στην απέναντι διαδρομή
Πλεγμένος στις αρνήσεις σου
κατρακυλούσα
Προσευχές, το βάλσαμο οι
στεναγμοί.
Φωτεινά τώρα τα μηνύματα
Ανακαλούν μια χαμένη αγάπη
Γεφυρώνουν σιγά-σιγά τα ρήγματα
Θαυματουργό της υπομονής το χάπι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου