1.Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ‘’ΓΗΡΑΙΑΣ ΚΥΡΙΑΣ’’ ΣΤΗ ΦΥΣΙΚΗ ΤΗΣ ΘΕΣΗ.
Ο ‘’ΗΡΑΚΛΗΣ’’ ΓΥΡΙΣΕ και ΚΑΠΟΙΟΙ ΤΟΥ ΧΡΩΣΤΟΥΝ ΠΟΛΛΑ.
ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ
ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ !!!
Τους καρπούς μιας εκπληκτικής χρονιάς
μπορούν να απολαύσουν πλέον οι παίκτες του Ηρακλή! Ο Γηραιός πήρε το «χρυσό» 1-1 κόντρα στην Παναχαϊκή και εξασφάλισε και μαθηματικά την άνοδό του στη Σούπερ Λίγκα.
Ναι, είναι γεγονός. Οι Θεσσαλονικείς ύστερα από τέσσερα
χρόνια… περιπέτειας, ύστερα από τέσσερα χρόνια προβληματισμού, γύρισαν στη φυσική τους θέση,
στα σαλόνια και το τέλος του αγώνα τους βρήκε όλους αγκαλιασμένοι να γιορτάζουν
την επιτυχία τους.
Η βαθμολογία (8 αγώνες)
1. ΑΕΚ 27
2. Ηρακλής 23
3. Απόλλων Σμύρνης 14
4. ΑΕΛ 12
5. Παναχαϊκή 5
6. Ολυμπιακός Βόλου 4
Το παιχνίδι ξεκίνησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για την ομάδα του Παπαδόπουλου, με τον συνήθη ύποπτο, Λουκίνα (7’) να πλασάρει εύστοχα και να βάζει ακόμα ένα λιθαράκι προβιβασμού. Βέβαια, οι Πατρινοί αντέδρασαν και κατάφεραν να φέρουν το ματς στα ίσα, χάρη στην αμυντική αδράνεια του αντιπάλου και το «καλό» πλασέ του Αναστασόπουλου (στο 27’). Θα μπορούσαν βέβαια οι φιλοξενούμενοι να ανακτήσουν εκ νέου τα ηνία πριν τη λήξη του πρώτου μέρους, αλλά την μία ο Μπαρτολίνι βρήκε σε «τείχος», την άλλη ο Μασούρας έδιωξε λίγο πριν περάσει τη γραμμή το σουτ του Κυριακίδη.
Ο Ηρακλής είχε αυτό που ήθελε. Σίγουρα η νίκη θα τον κρατούσε πιο ζεστό στο… κόλπο του άτυπου πρωταθλήματος στη Football League, αλλά και ο βαθμός ήταν μια χαρά για την μεγάλη επιστροφή. Ακόμα κι όταν η Παναχαϊκή έμεινε με παίκτη λιγότερο -λόγω αποβολής του Ασίγκμπα στο 66’- η κατάσταση δεν άλλαξε με τους Θεσσαλονικείς να αρκούνται στο αποτέλεσμα που ήδη είχαν και να 'χουν το μυαλό τους στους πανηγυρισμούς. Τίποτα το ιδιαίτερο στο τελευταίο τέταρτο, με το σφύριγμα της λήξης να βρίσκει παίκτες και προπονητικό τιμ… ένα κουβάρι για να πανηγυρίζουν τη δίκαιη άνοδό τους στη Σούπερ Λίγκα.
Η βαθμολογία (8 αγώνες)
1. ΑΕΚ 27
2. Ηρακλής 23
3. Απόλλων Σμύρνης 14
4. ΑΕΛ 12
5. Παναχαϊκή 5
6. Ολυμπιακός Βόλου 4
Το παιχνίδι ξεκίνησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για την ομάδα του Παπαδόπουλου, με τον συνήθη ύποπτο, Λουκίνα (7’) να πλασάρει εύστοχα και να βάζει ακόμα ένα λιθαράκι προβιβασμού. Βέβαια, οι Πατρινοί αντέδρασαν και κατάφεραν να φέρουν το ματς στα ίσα, χάρη στην αμυντική αδράνεια του αντιπάλου και το «καλό» πλασέ του Αναστασόπουλου (στο 27’). Θα μπορούσαν βέβαια οι φιλοξενούμενοι να ανακτήσουν εκ νέου τα ηνία πριν τη λήξη του πρώτου μέρους, αλλά την μία ο Μπαρτολίνι βρήκε σε «τείχος», την άλλη ο Μασούρας έδιωξε λίγο πριν περάσει τη γραμμή το σουτ του Κυριακίδη.
Ο Ηρακλής είχε αυτό που ήθελε. Σίγουρα η νίκη θα τον κρατούσε πιο ζεστό στο… κόλπο του άτυπου πρωταθλήματος στη Football League, αλλά και ο βαθμός ήταν μια χαρά για την μεγάλη επιστροφή. Ακόμα κι όταν η Παναχαϊκή έμεινε με παίκτη λιγότερο -λόγω αποβολής του Ασίγκμπα στο 66’- η κατάσταση δεν άλλαξε με τους Θεσσαλονικείς να αρκούνται στο αποτέλεσμα που ήδη είχαν και να 'χουν το μυαλό τους στους πανηγυρισμούς. Τίποτα το ιδιαίτερο στο τελευταίο τέταρτο, με το σφύριγμα της λήξης να βρίσκει παίκτες και προπονητικό τιμ… ένα κουβάρι για να πανηγυρίζουν τη δίκαιη άνοδό τους στη Σούπερ Λίγκα.
«Παππού αντέξαμε και είμαστε πάλι εδώ…»
Λίγες ώρες μετά τη λήξη του αγώνα με την Παναχαϊκή, ένας φίλος του Ηρακλή έστειλε στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της BlueArena το
δικό του κείμενο για την επιστροφή της ομάδας στη Superleague
To κείμενο ανήκει στον Αντώνη Γραμμένο και αποτελεί τη δική του εξομολόγηση για όσα
βίωσε στο αξέχαστο και συμβολικής σημασίας για την ιστορία του Ηρακλή, ματς στην Καλλικράτεια. Απολαύστε
την…
«Θα ζει άραγε ακόμα
εκείνος ο παππούς; Τον είχαμε πάρει από την Καλλικράτεια να τον γυρίσουμε
Θεσσαλονίκη μετά το ματς.
– Σαλονίκη πάτε παιδιά; Θα πάρετε και τον παππού;
– Πως ξέμεινες ρε παππού; Μπες μέσα.
– Με το γιο μου ήρθα αλλά χαθήκαμε.
Οι διηγήσεις του στο δρόμο της επιστροφής μεγάλωναν το μούδιασμα μας. Μόλις είχαμε δει την ομάδα μας να παίζει επίσημο αγώνα στο πρωτάθλημα της Δ εθνικής στο ξερό της Καλλικράτειας.. Κι έτσι ο Χατζηπαναγής, κι αλλιώς ο Κωφίδης.. ασταμάτητος ο παππούς…
Το ματς είχε λήξει 0-0. Έμοιαζε με σχολικό αγώνα. Ανήλικα παιδιά σαστισμένα κι αυτά από το βάρος που απρόσμενα κλήθηκαν να κουβαλήσουν, προσπαθούσαν να παίξουν ποδόσφαιρο, για πρώτη φορά στη ζωή τους, μπροστά σε χιλιάδες κόσμο..
– Σαλονίκη πάτε παιδιά; Θα πάρετε και τον παππού;
– Πως ξέμεινες ρε παππού; Μπες μέσα.
– Με το γιο μου ήρθα αλλά χαθήκαμε.
Οι διηγήσεις του στο δρόμο της επιστροφής μεγάλωναν το μούδιασμα μας. Μόλις είχαμε δει την ομάδα μας να παίζει επίσημο αγώνα στο πρωτάθλημα της Δ εθνικής στο ξερό της Καλλικράτειας.. Κι έτσι ο Χατζηπαναγής, κι αλλιώς ο Κωφίδης.. ασταμάτητος ο παππούς…
Το ματς είχε λήξει 0-0. Έμοιαζε με σχολικό αγώνα. Ανήλικα παιδιά σαστισμένα κι αυτά από το βάρος που απρόσμενα κλήθηκαν να κουβαλήσουν, προσπαθούσαν να παίξουν ποδόσφαιρο, για πρώτη φορά στη ζωή τους, μπροστά σε χιλιάδες κόσμο..
Κάποιος είχε την έμπνευση να
τους φορέσει την επετειακή φανέλα των 100 χρόνων.
Κάποιος υπενθύμιζε σε όλους ποια ιστορία, ποια ομάδα ήρθαμε να δούμε.. Δεν το είχαμε ξεχάσει..
Αυτό που βλέπαμε όμως μας πλήγωνε. Η προσπάθεια των παιδιών ήταν συγκινητική
όμως δεν τα ξέραμε καν! Δεν ξέραμε καν τους παίκτες της ομάδας μας.. «Μπράβο Αλέξη!!», φώναζαν καναδυό από την
κερκίδα σε έναν παίκτη μας. Συγγενείς του θα ήταν… «Δυνατά Κοσμά!!»…
Ο παππούς απτόητος αλλά δεν τον
άκουγα… Κάτι για τον Καραϊσκο
έλεγε.. Οδηγούσα και σκεφτόμουν πόσα χρόνια θα μας πάρει να ξανανέβουμε. «Δεν κερδίσαμε την Καλλικράτεια…» Θα αφανιστούμε; Θα αντέξει ο κόσμος;
Ο Κόσμος.. Με φουσκάλες στα πόδια από τις πορείες, με τη γεύση των δακρυγόνων στο στόμα δεν σταματούσε μήνες τώρα να προσπαθεί να προστατέψει ό,τι αγαπάει. Στην πόλη μας, στα Τέμπη, στην Αθήνα , στη …φυλακή..
Ο Κόσμος.. Με φουσκάλες στα πόδια από τις πορείες, με τη γεύση των δακρυγόνων στο στόμα δεν σταματούσε μήνες τώρα να προσπαθεί να προστατέψει ό,τι αγαπάει. Στην πόλη μας, στα Τέμπη, στην Αθήνα , στη …φυλακή..
«Για σένα φυλακή θα
κάνω, για σένα Ηρακλή θα σκοτωθώ, για σένα στον ψυχίατρο θα πάω αρρώστια που
μου πήρες το μυαλό…».
Έπιασα τον εαυτό μου να χτυπάει με το
δάχτυλο το τιμόνι, στο ρυθμό του συνθήματος. Ο
κόσμος θα άντεχε… Ναι ο κόσμος θα άντεχε! Πέντε
χιλιάδες στο γήπεδο της Καλλικράτειας , γέμισαν πρώτα την
κερκίδα και μετά έψαχναν δέντρα, στέγες και γιαπιά για να δουν την ομάδα να
παίζει επιτέλους ποδόσφαιρο…Έστω κι έτσι! Επιτέλους ποδόσφαιρο κι όχι
δικαστικές αίθουσες, αποφάσεις και επιτροπές.. «Γκολ όμως δεν
φωνάξαμε…Με την Καλλικράτεια… Πόσα χρόνια άραγε θα μας πάρει η επιστροφή;»
Μαύρες σκέψεις…
Μπαίναμε στην πόλη. Ο παππούς μιλούσε για τα τίκι τάκα του Βάσια με το Λάκη και το πανό που μόνο Ηρακλειδείς έχουν τολμήσει να κρεμάσουν: « ΑΝΩΤΕΡΑ ΣΧΟΛΗ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ». Ναι κάποτε ήμασταν.. Τώρα πια… «Πότε θα γίνουμε πάλι; Στο 0-0 με την Καλλικράτεια.. Δεν ήξερα καν τους παίκτες..»
Μπαίναμε στην πόλη. Ο παππούς μιλούσε για τα τίκι τάκα του Βάσια με το Λάκη και το πανό που μόνο Ηρακλειδείς έχουν τολμήσει να κρεμάσουν: « ΑΝΩΤΕΡΑ ΣΧΟΛΗ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ». Ναι κάποτε ήμασταν.. Τώρα πια… «Πότε θα γίνουμε πάλι; Στο 0-0 με την Καλλικράτεια.. Δεν ήξερα καν τους παίκτες..»
Το φανάρι κόκκινο και στον τοίχο απέναντι
ζωγραφισμένο ένα Η σε κύκλο. Από κάτω γραμμένες οι λέξεις ενός άλλου πανό: «ONLY THE BRAVE». Αναθάρρησα! «Αν δεις Γριά να τη σέβεσαι», μου είχε πει
κάποτε κάποιος. « Δεν διάλεξε ομάδα ούτε
για τα εύκολα, ούτε από μόδα. Οι Γριές αγαπούν την ομάδα τους με μια αγάπη
ανιδιοτελή, ακατανόητη, σχεδόν άρρωστη.»
Σε μένα τα λες; Γριά είμαι κι εγώ… Γριά κι ο παππούς στο πίσω κάθισμα που
άφησε στα ογδονταφεύγα το σπίτι του για να δει τον Ηρακλή στο ξερό της Καλλικράτειας. Κι ας είναι χορτάτος με εικόνες ποδοσφαιρικού
μεγαλείου…
Ξαναπήρα θάρρος! «Θα αντέξουμε! Θα ανεβούμε! Δεν ξέρω πότε αλλά θα επιστρέψουμε εκεί από όπου δεν πέσαμε ποτέ!!». Ο παππούς μου έκανε νόημα να σταματήσω. Είχαμε φτάσει κοντά στο σπίτι του.
– «Το κασκόλ σου παππού μην ξεχάσεις!».
Ξαναπήρα θάρρος! «Θα αντέξουμε! Θα ανεβούμε! Δεν ξέρω πότε αλλά θα επιστρέψουμε εκεί από όπου δεν πέσαμε ποτέ!!». Ο παππούς μου έκανε νόημα να σταματήσω. Είχαμε φτάσει κοντά στο σπίτι του.
– «Το κασκόλ σου παππού μην ξεχάσεις!».
Τι θα ΄χει ζήσει κι αυτό το κασκόλ…
Και μ’ όσα έχει ζήσει το έζησε κι αυτό! Τη Δ΄ Εθνική! Την Καλλικράτεια.. Το ματς της 6ης Νοεμβρίου του 2011.. Ζεις
άραγε παππού; Ο ΗΡΑΚΛΗΣ μας σήμερα επέστρεψε! Τέλειωσε επιτέλους ο εφιάλτης μας
παππού!!! Τελείωσε!
Τι καλά να ζεις!! Τι καλά να πανηγυρίζεις σήμερα 3 Ιουνίου 2015, κι εσύ τη μέρα της επιστροφής μας!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου