1.ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΑΣΥΛΟ ΜΙΑ ΟΥΤΟΠΙΑ

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΩΝ

1.ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΑΣΥΛΟ ΜΙΑ ΟΥΤΟΠΙΑ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Ιωάννης Μ. Ασλανίδης Αντιστράτηγος ε.α.   Επίτιμος Διοικητής της Σ.Σ.Ε.

            Είναι όντως απορίας άξιον, πως είναι δυνατόν να υπάρχει στα Πανεπιστήμια της Ελλάδος, σήμερα, σε μια χώρα Ευρωπαϊκή, Δημοκρατική και πολιτισμένη, νόμος ο οποίος κατοχυρώνει, σχήμα οξύμωρο, την ελευθέρα διακίνηση ιδεών, το περιβόητο «Πανεπιστημιακό Άσυλο», όταν η ελευθέρα διακίνηση ιδεών γίνεται σύμφωνα με τις αρχές της Δημοκρατίας, παντού στον Ελλαδικό χώρο, στα Μ.Μ.Ε., στις δημόσιες ομιλίες, στην έκφραση απόψεων σε κάθε κοινωνική εκδήλωση κ.λπ.

            Είναι λοιπόν ουτοπία η ύπαρξη αυτού του νόμου και σ’ αυτόν έχουμε την μοναδικότητα μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αποτέλεσμα της διατήρησης του «Πανεπιστημιακού Ασύλου» είναι, να είμαστε και πάλι η μοναδική χώρα στην οποία, δεν είναι εφικτή η ελευθέρα διακίνηση ιδεών μέσα στα Πανεπιστήμια.

            Κατά καιρούς είδαν το φως της δημοσιότητας αξιολογότατες  για το περιβόητο «Άσυλο» προτάσεις και σκέψεις, πανεπιστημιακών Καθηγητών, πλην όμως δεν υπάρχει και προ παντός δεν υπήρξαν στο εγγύς παρελθόν ηγεσίες, που να μπορέσουν ν’ απαλλάξουν την λειτουργία των Πανεπιστημίων μας από την γάγγραινα του «Πανεπιστημιακού Ασύλου» και τα συμπαρομαρτούντα αυτό.

            Ο Νόμος αυτός περί «Ασύλου», που ψηφίστηκε σε κάποιες άλλες εποχές, για να υπάρχει τουλάχιστον μέσα στα Πανεπιστήμια, η Ελευθερία του λόγου, σήμερα είναι ο χειρότερος και πιο ζημιογόνος νόμος που ισχύει, για την λειτουργία των Πανεπιστημίων. Επ’ αυτού, επισημαίνω τα εξής:

            ΠΡΩΤΟΝ: Εγκαθιστά στον πανεπιστημιακό χώρο, ένα καθεστώς ανομίας, αντί δηλ. να προστατεύσει την Ελευθερία του λόγου και της σκέψης, επιδιώκει ακριβώς το αντίθετο.

            ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Σαν χώρος γενικής ασυλίας το Πανεπιστήμιο, προσελκύει ένα πλήθος ατόμων ημεδαπών και αλλοδαπών με παραβατικές συμπεριφορές, όπως λόγω χάριν: εμπόρους ναρκωτικών, κλέφτες, αναρχικούς παρασκευαστές βομβών μολότοφ κ.ά.

            ΤΡΙΤΟΝ: Η ανεξέλεγκτη ύπαρξη χώρων εντός των Πανεπιστημίων με περιθωριακά άτομα, δίνει την δυνατότητα σ’ αυτούς ανά πάσα στιγμή να διακόψουν βασικές λειτουργίες του Πανεπιστημίου όπως είναι: η διεξαγωγή μαθημάτων, προγραμματισμένων εξετάσεων, πρυτανικών συσκέψεων και μάλιστα πολλές φορές με επικίνδυνα βίαιες συμπεριφορές, ξυλοδαρμούς καθηγητών και Πρυτάνεων, με ομηρία αυτών και ακόμη με κίνδυνο της ίδιας της ζωής των, εάν οι ιδέες, οι απόψεις ή ακόμη και οι αποφάσεις είναι αντίθετες, με τις επιθυμίες των αναρχικών ομάδων.

            ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Η ύπαρξη και η ανεξέλεγκτη είσοδος στους πανεπιστημιακούς χώρους περιθωριακών ατόμων λόγω «Ασύλου», διαταράσσει την ομαλή λειτουργία αυτών, δημιουργεί ανασφάλεια με επικίνδυνες συνέπειες για τους εργαζομένους και στη συνέχεια να διαχέεται εξ αυτών των χώρων η παρανομία, η βία και οι καταστροφές περιουσιών αθώων πολιτών  στην ευρύτερη ελληνική κοινωνία.

            ΠΕΜΠΤΟΝ: Ο Νόμος αυτός περί «Ασύλου» συμπαρομαρτούντων και κάποιων αψυχολόγητων νόμων που ψηφίστηκαν στο παρελθόν δημιούργησαν την περιβόητη «Συνδιοίκηση» των Πανεπιστημιακών αρχών με τις κομματικές φοιτητικές παρατάξεις λόγω της «φοιτητικής ψήφου», ελληνική εφεύρεση και αυτή. Αποτέλεσμα! Η Υποβάθμιση και η μείωση γοήτρου των Πανεπιστημιακών καθηγητών, από την άθλια συναλλαγή μεταξύ εκλεγομένων για Πανεπιστημιακές Αρχές και των κομματικών φοιτητικών παρατάξεων.

            Υπάρχει τελικά όπως πληροφορούμεθα, με την κατάσταση αυτή  μια ακυβερνησία στα Πανεπιστήμια, η οποία στην ουσία εξασφαλίζει την ασυδοσία στην δράση και την επικυριαρχία των κομματικών παρατάξεων και την ανεξέλεγκτη διείσδυση μέσα σ’ αυτά αναρχικών ομάδων. Με αποτέλεσμα, κάθε απόφαση της Πανεπιστημιακής ηγεσίας, που δεν είναι αρεστή στις κομματικές παρατάξεις και όχι μόνο, να μην εφαρμόζεται. Δυστυχώς εδώ και οι ηγεσίες γνωρίζουν ότι, τα διοικητικά όργανα μπορούν να λειτουργήσουν, μόνον όταν νομιμοποιούν τις επιθυμίες των πολιτικών παρατάξεων.

            Σήμερα, με τις πολιτικοοικονομικές αντιπαραθέσεις των κομμάτων σ’όλα τα μέτωπα, την οικονομική κατάσταση της χώρας και τις συνθήκες που επικρατούν στα Πανεπιστήμια, αν όχι αδύνατον, είναι οπωσδήποτε πολύ δύσκολη η κατάργηση του περίφημου «Ασύλου» των Πανεπιστημίων, για τους κάτωθι λόγους:

            ΠΡΩΤΟΝ: Πρωταρχική δυνατότητα κατάργησης του Πανεπιστημιακού «Ασύλου» είναι η λεγόμενη «πολιτική βούληση». Αυτή παρά τα όσα υπέστησαν τα Πανεπιστήμιά μας όπως και σήμερα βλέπουμε,  τον διασυρμό και την υποβάθμιση, ακόμη και σε διεθνές επίπεδο, δεν υπάρχει εισέτι δυστυχώς ανάλογη βούληση στην ατζέντα ούτε και σημερινής Κυβέρνησης. 

            ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Είναι αλήθεια και ανθρώπινο, οι Πρυτάνεις να μη θέλουν να παραδεχθούν δημοσίως, τις τραγικές συνέπειες, από την ισχύ του «Ασύλου», για την εύρυθμο λειτουργία των Πανεπιστημίων, διότι κάτι τέτοιο εκτιμούν ότι, θα πλήξει την δημόσια εικόνα του Ιδρύματος που προΐστανται. Από την άλλη πλευρά γνωρίζει πολύ καλά, ότι εάν το θέμα τεθεί στην Σύγκλητο του Πανεπιστημίου για να πάρει απόφαση, θα έχει αμέσως έναντί του όχι μόνο τις κομματικές φοιτητικές οργανώσεις και ξένα ακόμη προς το Πανεπιστήμιο αναρχικά στοιχεία, τα οποία δια της βίας δεν θα επιτρέψουν να ληφθούν αποφάσεις που είναι αντίθετες με τις επιθυμίες των.

            ΤΡΙΤΟΝ: Ούτε πιστεύω να βρεθεί σήμερα Πρύτανης και πολύ σωστά ο οποίος χωρίς την έγκριση της Συγκλήτου θα καλέσει τον Εισαγγελέα, για να τερματίσει την κατάληψη του Πανεπιστημιακού χώρου από αναρχικούς. Εκτός αυτού σήμερα άλλες είναι και οι απόψεις της σημερινής Κυβέρνησης, περί επεμβάσεων εις τα πανεπιστήμια.

                        Η διατήρηση του «Ασύλου» με τα ημίμετρα, λόγω καταστάσεως, που πρότειναν οι Πρυτάνεις, πρόσφατα, δεν επιτυγχάνει τίποτε το σοβαρό, για το καίριο αυτό θέμα του Πανεπιστημίου. Επομένως με την ισχύουσα κατάσταση δεν είναι δυνατή σε καμία περίπτωση η άρση του «Ασύλου»   και η απρόσκοπτη λειτουργία των πανεπιστημίων μας

       ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

            -Είναι αδήριτη ανάγκη είναι καημός του Ελληνικού Λαού, τα Πανεπιστήμιά μας ν’ αποκτήσουν μια θέση που την δικαιούνται, συναγωνιζόμενα τα αντίστοιχα της Ευρώπης και γιατί όχι παγκοσμίως, διότι είναι βασικό και απαραίτητο στοιχείο για την οικονομική και την εθνική μας επιβίωση. Είναι κρίμα διότι το ανθρώπινο δυναμικό υπάρχει και εδώ και στα πανεπιστήμια του εξωτερικού.

       -Αποδέσμευση των Πανεπιστημίων από την κομματική κηδεμονία του    Υπουργείου οπωσδήποτε, με συμμετοχή στην απόφαση αυτή και όλων των κομμάτων.

            - Άμεση κατάργηση του νόμου περί Ασύλου και παράλληλα την λήψη κατάλληλων και αποτελεσματικών μέτρων για την συνεχή εξασφάλιση τάξεως και ασφάλειας στους χώρους των Πανεπιστημίων.

            - Τέλος! Τον τερματισμό κάποτε της «συνδιοίκησης» των Πανεπιστημίων με τις κομματικές φοιτητικές οργανώσεις και πολύ περισσότερο με τις αναρχικές ομάδες.

«Η ΑΡΕΤΗ ΘΕΛΕΙ ΤΟΛΜΗ»