2.Ποιοι πλήρωσαν τη δολοφονία του Jim Foley;

ΔΙΕΘΝΗ ΘΕΜΑΤΑ

2.Ποιοι πλήρωσαν τη δολοφονία του Jim Foley;

…… Μίνιμουμ ζητούμενο για την Ελλάδα, είναι τουλάχιστον να μην στρώνει χαλί στους διάφορους «επενδυτές» του Κόλπου και να ερευνά καλά ποιος είναι ποιος. ……

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://vimasaronikou.wordpress.com/

antinews.gr

Οι πραγματικοί αυτουργοί της δολοφονίας.

    Η αμερικανική κυβέρνηση, όπως όλα δείχνουν, θα εκμεταλλευτεί τη δολοφονία του Τζιμ ως βολικό πρόσχημα για να σφυροκοπήσει τους τζιχαντιστές. Αναμενόμενο. Αυτό όμως, που εξαγριώνει, είναι η Δύση, παρ’ ότι γνώριζε εδώ και χρόνια την σκληροπυρηνική τάση που αναπτύσσεται στο Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη, και αλλού στον αραβικό κόσμο, μόλις τώρα –και πάλι ως πυροσβέστης- παρουσιάζει το πρόβλημα και παραδέχεται ότι υπάρχει. Κι’ αυτό, επειδή, ως ήταν φυσικό, οι τζιχαντιστές πήραν το πάνω χέρι μετά την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ, και προκάλεσαν τη σφαγή των Χριστιανών. Η ολέθρια πολιτική των ΗΠΑ στην ολότητά της. Κάτι που αποδεικνύεται και από τη διαφθορά και τη γελοιότητα της κυβέρνησης μαριονέτας που κατασκεύασαν στο Ιράκ. Κάτι που φαίνεται και από την αλλοπρόσαλλη πολιτική τους στη Συρία, όπου, ενώ πέρυσι ήθελαν να βομβαρδίσουν τον Ασσαντ, φέτος θέλουν να βομβαρδίσουν τους τζιχαντιστές που πολεμούν τον Ασσαντ. Βέβαια, οι τελευταίοι σκοτώνουν και τους μαχητές της συριακής Αντιπολίτευσης.

    Για αυτό το απαράδεκτο αλαλούμ που κυριαρχεί στην περιοχή, τεράστιες ευθύνες έχουν οι μοναρχίες του Κόλπου. Και κυρίως η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ (εμείς θα βάζαμε, αν και με κάπως μικρότερο μερίδιο ευθύνης, και την Τουρκία). Κι’ αυτό, διότι αυτοί οι σύμμαχοι των ΗΠΑ είναι που έθρεψαν το φίδι του τζιχαντισμού στον κόρφο τους. Ιδού αποσπάσματα από μια ενδιαφέρουσα ανάλυση που παρουσιάζεται στο γαλλικό site BFMTV για τη χρηματοδότηση των τζιχαντιστών (l’Etat Islamique se finance):

    «Η άποψη που εξέφρασε με πλήρη σαφήνεια ο υπουργός Ανάπτυξης της Γερμανίας, Γκέρντ Μιούλλερ, είναι ότι τους «τζιχαντιστές» χρηματοδοτεί το Κατάρ. Κατά τις εκτιμήσεις άλλων αναλυτών, χρηματοδότηση γίνεται και από την Σαουδική Αραβία, αλλά όχι από τον βασιλικό οίκο. Τελικώς, οι διάφοροι πριγκιπικοί κύκλοι, οι κύκλοι εξουσίας με μεγάλη επιρροή στη χώρα, και παράγοντες των διαφόρων φιλανθρωπικών οργανώσεων από τις μοναρχίες του Κόλπου, εμπλέκονται σίγουρα στη διοχέτευση χρημάτων προς τους «τζιχαντιστές». Να σημειωθεί ότι το Κατάρ έχει εμπλακεί ιδιαίτερα στην περίπτωση της οργάνωσης, Jabhat al-Nosra, που θεωρείται ως το ιστορικό «κανάλι» της Αλ Κάϊντα στη Συρία (σ.σ. http://en.wikipedia.org/wiki/Al-Nusra_Front).

    »Πάντως, ένας υπόγειος πόλεμος διεξάγεται ανάμεσα στις μοναρχίες του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας, και τα κέντρα λήψης αποφάσεων στο Κατάρ δεν υποστηρίζουν πάντα τις ίδιες οργανώσεις (σ.σ. στον αραβικό κόσμο) που υποστηρίζει η Σ.Αραβία. Το Κατάρ, για παράδειγμα, υποστηρίζει (σ.σ. για διαφορετικούς λόγους στην κάθε περίπτωση) τους Αδελφούς Μουσουλμάνους (Αίγυπτος), τη Χαμάς (Γάζα), και την Jabhat al-Nosra (Συρία). Η Σαουδική Αραβία υποστηρίζει τον σημερινό Αιγύπτιο πρόεδρο, Αλ-Σίσσι (σ.σ. έπνιξε στο αίμα τους Αδελφούς Μουσουλμάνους), και το «Ισλαμικό Κράτος» (σ.σ. τους «τζιχαντιστές», το «Ισλαμικό χαλιφάτο», στο Ιράκ). Τι σημαίνει αυτό για τη Συρία και το Ιράκ; Ότι οι «τζιχαντιστές» από οποιαδήποτε τάση κι’ αν είναι, βρίσκουν τελικά τη χρηματοδότηση που θέλουν, από τη μια ή την άλλη μοναρχία».

    Ωστόσο, «κατά τον ειδικό σε θέματα ισλαμικών οργανώσεων, Romain Caillet, σύμφωνα με το AFP, η χρηματοδότηση των «τζιχαντιστών» από το εξωτερικό και ειδικότερα από προσωπικότητες του Κόλπου, αντιπροσωπεύει μόνο το 5% των εσόδων τους. Τα υπόλοιπα, τα βγάζουν από εκβιασμούς, υποχρεωτική φορολόγηση των πληθυσμών στις περιοχές που καταλαμβάνουν, κ.ο.κ. Συνολικά, ο ειδικός τα υπολογίζει σε 100 εκ.δολάρια, το τελευταίο έτος. Σε αυτά πρέπει να προστεθεί το λαθρεμπόριο πετρελαίου και αρχαιοτήτων, λύτρα για τους Δυτικούς ομήρους, τα αποθέματα των Τραπεζών της Μοσούλης, συνολικά δηλαδή, περί τα 400 εκ.δολάρια. Κατά τον άλλον αναλυτή, Jean-Charles Brisard, εάν επί σειρά πολλών ετών το «Ισλαμικό κράτος» στηριζόταν στην εξωτερική βοήθεια, τώρα έχει περάσει στη φάση της απόλυτης αυτοχρηματοδότησης. Μάλιστα, υποστηρίζει ο ίδιος, υπάρχει ο κίνδυνος ακόμα και να στραφεί κατά των μοναρχιών του Κόλπου, αν και προσθέτει ότι είναι πολύ επιφυλακτικός για κάτι τέτοιο».