11.Η ΛΑΣΠΗ ΔΕΝ ΚΟΛΛΑΕΙ ΣΤΟ ΓΥΑΛΙ

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

11.Η ΛΑΣΠΗ ΔΕΝ ΚΟΛΛΑΕΙ ΣΤΟ ΓΥΑΛΙ

Ιωάννης Μ. Ασλανίδης Αντγος ε.α. Επίτιμος Διοικητής της Σ.Σ.Ε.

«Εξωτερική πολιτική χωρίς ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, ισοδυναμεί με μια συναυλία χωρίς μουσικά όργανα» (ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΣ Β΄)

            Άκουσα στην τηλεόραση, νομίζω διάβασα και σ’ εφημερίδα ότι ο κ. Καντάς υπέδειξε τον Αντγο ε.α. Καράμπελα Παναγιώτη ότι όταν προμηθεύτηκαν τα αυτοκινούμενα πυροβόλα με απ’ ευθείας ανάθεση, ήταν στο Γ.Ε.Σ. σε θέση κλειδί (Δντής 4α ΕΓ, αν δεν κάνω λάθος).

            Επίσης σε πρωινή ραδιοφωνική εκπομπή πολύ αξιόλογος Δημοσιογράφος, τον οποίο προσωπικά εκτιμώ αφάνταστα, αναφερόμενος στον εν λόγω αντιστράτηγο και απευθυνόμενος προς τον τότε Υπηρεσιακό Πρωθυπουργό είπε: «… κύριε Πρωθυπουργέ τον Καράμπελλα τον γνωρίζατε; Πώς του δώσατε καίρεια θέση στην Κυβέρνησή σας; (Υφυπουργός Εθν. Άμυνας).

            Επειδή πιστεύω σκόπιμα επιρρίπτεται λάσπη έτσι αορίστως προς τότε εν ενεργεία Αξιωματικούς, πιθανόν για κάλυψη της τεράστιας ευθύνης των τότε Υπουργών Εθνικής Άμυνας και όχι μόνον, καθ’ όσον όχι ένας επιτελής Γραφείου όπως ήταν ο κύριος Καράμπελας, αλλά και ολόκληρη η Στρατιωτική Ιεραρχία, όπως αναφέραμε σε προηγούμενο δημοσίευμα (Η Πορεία της Μίζας στις Ένοπλες Δυνάμεις), είχε σκόπιμα απαλλαγή, από τον τρόπο δυστυχώς προμήθειας πολεμικού υλικού. Σας υπενθυμίζω, δεν θυμάμαι ακριβώς, το 1982 ή 84, δια νόμου καταργήθηκε η Διεύθυνση Προμηθειών των Ενόπλων Δυνάμεων με Προϊστάμενο ταξίαρχο ή υποστράτηγο και στην θέση αυτή δημιουργήθηκε νέα διεύθυνση Προμηθειών, με προϊστάμενο κομματικό πολίτη και μάλιστα κάθε Υπουργός που τοποθετείτο έφερνε και τον δικό του πολίτη Προϊστάμενο.

            Επομένως τι λόγο μπορεί να είχε ένας επιτελής για τον τρόπο προμήθειας πολεμικού υλικού; Κανέναν.

            Επειδή το πρόβλημα εδώ, δεν είναι η ποιότητα του Αυτοκινούμενου Πυροβόλου, το οποίο σας διαβεβαιώνω και εγώ ότι ήταν άριστο, έτσι τουλάχιστον λένε οι συνάδελφοι μου οι πυροβολητές. Το πρόβλημα είναι ότι πάρθηκαν ανορθόδοξα, χωρίς υποστήριξη (πυρομαχικά, ανταλλακτικά κ.λπ.), διότι αυτοί που απεφάσισαν την απ’ ευθείας ανάθεση, έλαβαν σοβαρά υπ’ όψιν όχι την οικονομία της Πατρίδος και τις ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά τα ειδικά αντισταθμιστικά οφέλη, του πακτωλού των χρημάτων, που θα κινούντο στα θυλάκια αυτών, που αποφάσιζαν, τον τρόπο και τον προμηθευτή. Έτσι! απλά έχουν τα πράγματα.

            Επομένως είναι αίσχος, είναι ντροπή, για να καλύψουν την πληθώρα των μακροχέρηδων που ήσαν μεταξύ πολιτικών, ειδικών κομματανθρώπων και αδίστακτων εμπόρων και προμηθευτών να εμπλέκουν έτσι αόριστα καταξιωμένους Αξιωματικούς, όπως είναι και ένας από αυτούς, ο Αντγος νυν ε.α. Καράμπελας Παναγιώτης, σ’ όποια θέση και εάν ευρίσκοντο. Και! για ένα ακόμη βασικό λόγο το σύστημα του τρόπου προμήθειας πολεμικού υλικού, για ευνόητους λόγους, πέταξε έξω την Στρατιωτική γενικά Ιεραρχία.

            Πιστεύω απόλυτα, όσο και εάν προχωρήσει εις βάθος η έρευνα, δεν θα υπάρξει αξιωματικός εν ενεργεία ο οποίος με τις πράξεις του, όχι μόνο να καταχραστεί  Δημόσιο Χρήμα ή να δεχθεί άνομο χρήμα, αλλά ούτε να εισηγηθεί ακόμη, άνομη ενέργεια εις βάρος του κρατικού κορβανά και των Ενόπλων Δυνάμεων. Υπ’ όψιν των λασπολόγων, δεν κολλάει λάσπη στο γυαλί.

            Οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες της Πατρίδος μας, για την εξασφάλιση της ακεραιότητας αυτής και για την συνδρομή στην εκάστοτε Κυβέρνηση διεξαγωγής εξωτερικής πολιτικής εκ θέσεως ισχύος.

            Αφήστε λοιπόν ήσυχους, τα Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων στο δύσκολο έργο τους εν ειρήνη και εν πολέμω, έχουν τόσα προβλήματα να επιλύουν καθημερινά, ακόμη και προσωπικά. Μόνο εμπιστοσύνη πρέπει να έχετε στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, γιατί αυτό τους αξίζει και τους δικαιώνει. Διότι το ήθος, η αγάπη προς το καθήκον, η αγάπη προς την Ελληνική νεολαία που είναι οι τελευταίοι θωπευτές του πηλού της ολοκλήρωσης του νέου και η αξιοπρέπεια που τους διακατέχει, αποδυναμώνουν την κραυγή της οργής τους και φαλκιδεύουν ακόμη και τις άκρως θεμιτές διεκδικήσεις τους.

            Με θλίψη επισημαίνω ότι, η πατρίδα μας έζησε τις τελευταίες τρεις δεκαετίες (1981-2011) τέτοιους δραματικούς οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτισμικούς μετασχηματισμούς, που κατέλυσαν ένα ολόκληρο σύστημα διακυβέρνησης, Ιεραρχίας και αξιών.