ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ
ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ
7.ΖΗΣΕ ΚΑΙ ΔΩΣΕ
Ζήσε την κάθε σου στιγμή σαν να τη
ζεις αιώνια
βγες μόνος σου και πάλαιψε σε
μαρμαρένια αλώνια,
δώσε όμως το χέρι σου σε όποιον στο
ζητήσει
γίνε το στήριγμα, αρωγός δείξτου να
περπατήσει.
Ζήσε την κάθε ώρα σου με όμορφες
στιγμές
να χτίζεις πάντα δυνατά χωρίς όμως
ρωγμές,
δώσε και σ’ ένα άστεγο κάτι για το
κεφάλι
άκου μονάχα την καρδιά κι όχι τι λένε
οι άλλοι.
Ζήσε την κάθε μέρα σου σαν πρώτο έρωτά
σου
πίσω απ’ την πλάτη μην κοιτάς πάντα
μόνο μπροστά σου,
δώσε και στο διαβάτη σου που βρίσκεις
στην πορεία
μπορεί να ξέρει τι θα βρεις στην άλλη
τη γωνία.
Και σαν περνούν τα χρόνια σου το τι
θα ανταμώσεις
στιγμές, ώρες και μέρες σου έχεις για
να ζυμώσεις,
δώσε σ’ αυτόν που καρτερά μια χαμένη
ελπίδα
γίνε στον κόσμο μια φορά και συ
ηλιαχτίδα.
Τότε μονάχα θα γενεί το θαύμα που
προσμένεις
ζήσε και δίνε στη ζωή κι άλλους μην
περιμένεις,
κι αν μες στο συναπάντημα βρεις κι
άλλους σαν και σένα
πάντα μπροστά να προχωράς και μην
ακούς κανένα.
Ζήσε και δώσε αυτό είναι η ζωή
το πάρε μονάχα γλυκειά λησμονή,
αυτό που μπορείς όμως να σώσεις
είναι σαν πάρεις, θα πρέπει να
δώσεις.
Παπακώστας Κωνσταντίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου