7.ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΒΡΑΔΙΑ
Παράξενη απόψε η βραδιά, αλλιώς την φανταζόμουν
Άστρα σεργιανούν μες στα στενά, αλλιώς τα ονειρευόμουν
Μια γειτονιά παλιά χωρίς φως, στην μοναξιά, πόσο αγαπιόμουν.
Το φεγγάρι που φέγγει από ψηλά τον χρόνο φέρνει πίσω
Αυτό τον έρωτα πουλά, σ΄ αυτούς που το καλούνε
Κάποτε το κάλεσα και εγώ, κάτι σε μια καρδιά να αφήσω
Χλομιάζει επίτηδες και αυτό, όταν δεν του μιλούνε.
Όλα απόψε χάνονται, αυτή την βραδιά δεν την θέλω
Άκρη δεν βρίσκω πουθενά, αστέρια κρύφθηκαν και αυτά
Και όλα μες την θύμηση, μια γειτονιά γυρεύω
Αγαπούσαμε πλατωνικά, μην μας δει καμιά ματιά.
Μόνον το σούρουπο μπορούσα, δυο μάτια να τα συναντήσω
Κρυφά με κυνηγημένη την χαρά σε στενά, αναζητούσα
Βήματα γνωστά, προς το μέρος μου γλυκά να νοσταλγήσω
Λίγο ακόμη πιο κοντά, μην φύγεις τόσο νωρίς, παρακαλούσα.
Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου