7.ΖΥΜΗ - ΠΡΟΖΥΜΙ
Μεσ’
τη ζωή σαν βγείς να παλαίψεις,
μάθε το άθλημα, για να αντέξεις,
πολλά χτυπήματα, θα δεις, θα μάθεις,
με χέρια αγνά τον κόσμο να πλάθεις.
Όταν παιδί, αγγίζεις τη ζύμη,
κανένας δεν ξέρει αν γίνει προζύμι,
για να το νιώσεις, ζωή για να δώσεις,
πρέπει τη ζύμη, γλυκά να ζυμώσεις.
Βγάλε ταμπέλες, και μόνο δουλειά,
ο κόσμος δεν είναι γλυκειά ανεμελιά,
όσο θα ζεις, πονάς και υποφέρεις,
μάθε μονάχα «χαρά να προσφέρεις».
Ταμπέλες και τίτλους για να
κρατήσεις,
θυσίες χρειάζονται όσο θα ζήσεις,
όλοι πτυχία στα κάδρα, βαλμένα,
στην πράξη όμως είναι χαμένα.
Παιδιά και εγγόνια αν θέλεις να
θρέψεις,
τους κόπους των άλλων, ποτέ να μην
κλέψεις,
μάθε μονάχος εσύ να ζυμώνεις,
τραπέζι με αντίδωρα πάντα να
στρώνεις.
Παπακώστας Κωνσταντίνος του Χαραλάμπους
Τραλαλά και τσιου τσιου
ΑπάντησηΔιαγραφή